.

[Gehenna]

.

[Gehenna]

.

[boris]

"jutro to mogę umrzeć".

Atunia, jest aż tak kiepsko? Nastroje się zmieniają i może jutro zaświeci słońce Nie poddawaj się. A zamiast rozmowy z przypadkowym księdzem to raczej polecam lekturę Nowego Testamentu

Pozdrawiam

[krys840]

Na myśli samobójcze pomaga jakby bierne trwanie, no i jeśli się leczysz to wiedz, że istnieją przesłanki i badania, że to forma autoagresji. Po lekach rośnie agresja i pojawiają się myśli samobójcze. Polecam moje "natchnione" posty. Jestem nędzarzem i biedakiem, nie molestuję kobiet...

[jojo]

[quote="krys840"] Po lekach rośnie agresja i pojawiają się myśli samobójcze.[/quote]

Krys840, co Ty tam wiesz o leczeniu? Brałeś leki tylko półtora roku, ja je biorę ponad dwa lata i jakoś normalnie funkcjonuję i nie mam żadnych myśli samobójczych. Krys840, za krótko brałeś leki, może nie jesteś całkiem zdrowy i nie wypowiadaj się na temat leczenia.

Atunia, przykro mi, że zawiodłaś się na jednym księdzu, ale może trafisz na lepszego. Nie zrażaj się do wszystkich księży tylko z powodu jednego z nich, który Cię źle potraktował. Jak masz tak silną depresję, to powiedz o tym swojemu lekarzowi, powinien Ci pomóc. Nie rób sobie krzywdy.

[fheng]

[quote="krys840"] Po lekach rośnie agresja i pojawiają się myśli samobójcze.

Krys840, co Ty tam wiesz o leczeniu? Brałeś leki tylko półtora roku, ja je biorę ponad dwa lata i jakoś normalnie funkcjonuję i nie mam żadnych myśli samobójczych. Krys840, za krótko brałeś leki, może nie jesteś całkiem zdrowy i nie wypowiadaj się na temat leczenia. [/size]

Atunia, przykro mi, że zawiodłaś się na jednym księdzu, ale może trafisz na lepszego. Nie zrażaj się do wszystkich księży tylko z powodu jednego z nich, który Cię źle potraktował. Jak masz tak silną depresję, to powiedz o tym swojemu lekarzowi, powinien Ci pomóc. Nie rób sobie krzywdy.[/quote]

To, że się leczysz 2 lata to nic w porównaniu z tymi co sie leczą np. lat 10;)
Ale to nie znaczy, że długość idzie jakby w jakość;) każdy odczuwa inaczej-prawda?
U mnie akurat leki też powodują ( na pocz. brania) zwiększenie objawów....m.in silne myśli samobójcze!

[Emocja]

ja tez poszlam kiedys do ksiedza,powiedzialam,ze mam mysli samobojcze,,a poszlam sie wyspowiadac by naprawde odebrac sobie zycie,by byc czysta jak skonam,ksiadz powiedzial zeby najpierw zaprowadzic dzieci do domu dziecka,nie wiem czy to mna wstrzasnelo czy po prostu Bog mnie uzdrowil,a moze leki zaczely dzialac,
Pomoglo najwazniejsze..zyje

[Commodore 64]

Dobrt i porządny ksiądz by wysłuchał i doradził, wspomógł . . .

[Emocja]

we Wroclawiu mamy ksiedza Orzecha,mozna isc do Niego na rozmowe lub spowiedz,kiedys bylam jak mi kolezanka w glowie namieszala z diablami i Jehowa
http://www.krzeszow.mdl.legnica.pl/inde ... rzechowski

[Zagubiona we mgle]

.

[Sabina]

Ja w środowisku kościelnym siedziałam dosyć długo i byłam z nim bardzo blisko (6-miesięczna próba życia zakonnego, 5 i pół letni okres nauczania katechezy w szkole, wcześniej udział w ruchu światło życie i neokatechumenacie, liczna pielgrzymki, rekolekcje zamknięte, częstsza niż w niedzielę frekwencja w kościele, tony przeczytanych książek religijnych). Na tej postawie mogę powiedzieć i uważam, że mam do tego prawo, że księża boją się, i to nawet nie tyle nawiedzonych ile wszystkich "niedopieszczonych" czy "problemowych", którzy usiłują się na nich uwiesić. Zresztą wielu z nich ma o schizofrenii podobne pojęcie jak większość ludzi, czyli dla nich jest to tylko normalne "wariactwo".
Jednak jako człowiek już dzisiaj niewierzący rozumiem ich, bo przecież kto uniesie ciężar dopieszczania wszystkich sierot tego świata?

[Ralf]

Ja u spowiedzi nie byłem już z 10 lat.....

Jakoś nie mam powołania, ale mocno wierze... WIERZE...

[cezary123]

Ja jestem dosyć luźno związany z Kościołem Katolickim, uważam ,że najważniejsze dla człowieka jest osobiste spotkanie z Bogiem. Byliśmy z Nim sam na sam kiedy powstawaliśmy w łonie matki i będziemy tak samo osobiście tylko z Nim w chwili śmierci. Kościół to tylko nasi bliźni, tacy sami ludzie jak my, chociaż to zgromadzenie nas wszystkich stanowi większą wartość niż suma nas wszystkich osobno. I taki jest według mnie sens Kościoła.
Z problemami chorobowymi nie radziłbym się zwracać do duchownych , chyba że któryś z ksieży specjalizuje się w tym , ale i tak nie gwarantuje to sukcesu. Od tego są specjaliści lekarze i psychologowie. Wolę ,żeby ksiądz nie wiedział nic o żadnych moich chorobach.
Jeżeli idę do spowiedzi (a chodzę bardzo rzadko) , czy po jakąś poradę duchową, czy sakrament to nie oczekuję cudów od kapłana ,który jest tylko sługą Boga, tylko konkretnej rzeczowej pomocy wypływającej z jego kompetencji i miłości bliźniego.
I to dostaję .Oczywiście dziękuję za to przede wszystkim Bogu.
I nie pytam co to Bóg , ale Boga mogę zapytać o wszystko - i poczekać na odpowiedź.Jeżeli nie odpowie słowami to faktami! W tym wyraża się moja wiara.
Niektórzy mówią :" a po co pytać Pana Boga o coś , przecież i tak nie odpowie bo Pana Boga niet" albo " Kościół widzę to w niego wierzę a Boga nikt nie widział" i to jest ten problem.
Tymczasem Kościół chociażby miał najlepsze intencje nie może dorównać Stwórcy. Dlatego wolę osobiście zwracać się do Boga ,kiedyś czasem ze strachu przed potężnym Bogiem , ale teraz coraz częściej z miłości do miłosiernego Dobrego Boga, który przecież jakąś przyszłość moją i wszystkich istot przygotowuje.
Jeżeli chodzi o księży to mogę polecić kazania i wypowiedzi ks. Piotra Pawlukiewicza.
Skierowane są one głównie do ludzi młodych , młodzieży akademickiej ale nie tylko.
http://parafiastronie.pl/?page_id=839

[Zagubiona we mgle]

.

[fotex]

Ja u spowiedzi nie byłem już z 10 lat.....

Jakoś nie mam powołania, ale mocno wierze... WIERZE...

Ja napisałem do swojego proboszcza że jestem chory na schizofrenie i mam problemy z rachunkiem sumienia to przysłał do mnie do domu wikarego który mi bez spowiedzi mocą stolicy apostolskiej odpuścił grzechy i od razu przyjąłem komunię.

[Zagubiona we mgle]

.

[Emocja]

bylam dzisiaj na 20sta w kosciele,wyspowiadalam sie,przyjelam komunie i dobrze sie z tym czuje ,zwlaszcza,ze w kosciele nie pamietam kiedy bylam przed dzisiajszym dniem

[stanley151]

wyobcowana nie przejmuj sie

[Zagubiona we mgle]

.

[Melisa]

Właśnie u mnie pierwszym symptomem że coś jest nie tak ze mną było to, że nie potrafiłam sobie zrobić rachunku sumienia. W moim życiu było tak, że starałam się ze wszystkich sił a niewiele mi wychodziło. A grzech to jest przecież świadome i dobrowolne przekroczenie przykazań.
Pamiętam, że poszłam wtedy do spowiedzi i powiedziałam księdzu jaki mam problem. Wyspowiadał mnie zadając pytania dotyczące po kolei 10 przykazań, odpowiadałam jak umiałam. Dał mi rozgrzeszenie i powiedział że może mnie potem, po mszy, skonsultować z psychologiem klinicznym, ale to już nie będzie anonimowe. Uciekłam wtedy z kościoła, wstydziłam się tam pójść. Trzy lata później wybuchła u mnie straszliwa psychoza i pierwsza diagnoza - ostre i przemijające zaburzenia psychotyczne.