Wiersz p.t. "Światło".

[Pan Tajemnica]

Witam wszystkich forumowiczów. Część z osób tutaj zarejestrowanych może kojarzyć mnie z innych miejsc n.p. z nieistniejącego już forum twoja-psychiatria.pl.
Dzisiaj postanowiłem podzielić się moim najnowszym wierszem. Powstał z potrzeby serca i wierzę, że nie wyrządzi Wam szkód na psychice:) Pozdrawiam i zapraszam do czytania.

"Światło".
Dzień dobry. Witam bobry i wszelakie tu zwierzęta.
Witam tutaj także ludzi - witaj Polsko uśmiechnięta:)
A jeżeli trochę smutku dzisiaj na Twej twarzy gości
wiedz, że "Światło jaśniej świeci" w mroku trudnej codzienności

i z miłości, gdy przyjdzie tu już odpowiednia godzina,
rozpromieni duszę twoją, zmyje z twarzy bólu grymas.
I poczujesz wtedy, że "po każdej nocy wstaje dzień",
a to co raz rozpoczęte, kiedyś skończyć musi się:)

I zrozumiesz, że życie to fala, co za falą płynie
i że to co gdzieś opada, na pewno też gdzieś wypłynie,
więc radujmy się, że jesteśmy jak bezkresny ocean
i że w "chwytaniu skrajności" głębokiego sensu nie ma.

Nie ma nas bez tła więc szanujmy tę naszą rzeczywistość:
jej jedyność, czystość, różnorodność i jej przezroczystość.
Jesteśmy przyczyną świata, a świat jest naszą przyczyną,
więc otwórzmy serca bramy na Jednię jedną jedyną:)

Link do wersji powyższego wiersza wzbogaconej o kilka elementów graficznych (po kliknięciu na zdjęciu robi się ono większe).