Pies, jako forma terapii

[Nadzieja]

Witam kochani
moje pytanie jest calkiem nietypowe
Otoz chce zrobic mojemu synowi ( choremu na schizofrenie) taki maly zywy prezent. Chodzi o psa. Syn wspominal mi kiedys, ze chcialby sobie kupic dobermana. Mieszka w osiedlu domkow , w domu gdzie oprocz niego jest siostra z dwojgiem malutkich dzieci. Mysle, ze doberman wymaga dyscypliny itd. Nie bede sie rozwodzic na ten temat, bo sami wiecie, jak to jest ...syn ma swoje nastroje, chwile apatii, niemoznosci zrobienia czegokolwiek...jest ambitny, ale przy tej chorobie czasem trudno sie zmobilizowac
Przepraszam, bo moze sie wkurzycie...co tam pies..my mamy inne problemy..ale wiem, ze dla niego bylaby to tez jakas forma terapii....Mial 2 lata temu jamniczke...ale zdechla.(.byla juz stara)...zreszta kupil ja ze swojego kieszonkowego
Czy ktos moglby mi podsunac pomysl, jakiego pieska moglabym mu kupic? Wiem, ze taki temat nigdy nie byl poruszany na forum ( a jestem wiernym uzytkownikiem od dawna)
pozdrawiam Nadzieja

[marcelinka]

Może labrador?
Sama mam labradorka w domu i jak spojrzy na mnie swoim słodkim spojrzeniem nie umiem mu sie przeciwstawić. Mimo swoich lęków (jakie miewam od czasu do czasu) gdy tak na mnie spojrzy zbiore w szytkie sily i wychodze z nim na spacer. Zawsze moge z nim pogadac, wyplakac sie on mnie zawsze pocieszy

[Wiktor]

Moim zdaniem pies to rzeczywiście dobry pomysł. Nie musi być rasowy, może być zwykły kundelek, ja polecałbym owczarka, moim zdaniem nainteligentniejsze psy, są wykorzystywane w róznych formach terapii np. dla dzieci autystycznych, w policji, ratownictwie, dla niewidomych i wszędzie się sprawdzają. Nie pamiętam kto to powiedział i czy dobrze cytuję te słowa: "Tylko jedna istota kocha cię bardziej niż siebie samą to pies". Poza tym kiedy ma się psa trzeba go karmić wyprowadzać, na spacery i to aktywizuje, a kiedy się spojrzy w te wierne psie oczyska jakoś na sercu lżej.

Pozdrawiam!

[Darius]

Witaj
Piesek to fajna sprawa, ale wymaga poświęcenia mu czasu i zaangażowania.
Jak piszesz są tam jeszcze małe dzieci, więc nie polecałbym dobermana ale jakąś spokojniejszą rasę a nawet małego kundelka.
Pozdrawiam

[luckyluke]

Racja zwierzak, zawsze dobrze działa na nastrój. Najbardziej lubie widziec w jego oczach tę samą, niesłabnącą, niezmienną radośc kiedy otwieram drzwi, a on mnie wita. Staram się od niego uczyc tej spontaniczności uczuc.

[bogdan]

Jaki pies to chyba nie ma wiekszego znaczenia. Te zwierzeta po prostu sie kocha. Sam chcialbym miec labradorka, ale na mojej dzielnicy nie mozna miec takich zwierzat .

[ziomal]

Ja polecam zdecydowanie owczarka niemieckiego , najbardziej kontaktowy ze wszystkich psów. 3,5 roku temu gdy zjechałem do domu rodziców z masakryczną jazdą w głowie to jedynie Gucia (owczarek niemiecki) motywowała mnie do wyjścia na spacer.Niestety po jednym spacerze została ugryziona przez kleszcza(za późno go znalazłem) i bidulka zdechła.Tydzień po tym wydarzeniu nie spałem i nie opuszczałem pokoju.Kiedyś za małolata mieliśmy owczarka kaukaskiego.Bardzo groźne ale rodzinne, takie małe słodkie misie

[son_io]

Może Golden Retriever? Uczuciowy, przyjazny, pojętny. Sprawdzony w dogoterapii. http://www.goldenretriever.pl/

[traktorek]

ja również jestem za golden retrieverem

[mikka]

polecam golden retrivera to bardzo fajne psy , przyjazne i w miarę spokojne psy , wymagają jednak długich spacerów i dużo ruchu

[Fujikoo]

A ja polecam iść do schroniska i przygarnąć jakąś sierotkę. Sama tak zrobiłam i nie żałuję. Wcześniej miałam rasowego, rodowodowego Beagla i po trzech miesiącach spędzonych znim błagałam znajomych bo go ktoś zabrał. Był wiecznie pobudzony, wszytko i wszytkich gryzł, można było iść znim na 3 godzinny spacer, a jak wracaliśmy do domu to gryzł tapetę na ścinię, drewniany kwietnik, wkur... kota, przez trzy miesiące wychodzenia co godzinę i tak nie nauczył się czystości walił gdzie stał i jak chciał. Dzięki niemu mam do remątu dwa pokoje, ale to już na szczęście historia. Teraz mam kundelka i jest super. Teraz to ja dopiero czuję że mam psa. Moim zdaniem rasowy nie zawsze znaczy lepszy i nie warto wierzyć we wszystkie opinie na temat danej rasy, ja też wierzyłam że Beagle to psy rodzinne, ale pies myśliwski na zawsze taki pozostanie.

[coty]

...

[Walet Pikowy]

Witam
Sam staram się o psa.Odkąd pamiętam zawsze marzyłem by mieć psa.Popieram twoją inicjatywę. Obowiązki to najlepsza terapia jaka może być.

Pozdrawiam

[moi]

A ja uważam, że nabycie zwierzaka powinno być oparte na poważniejszych zamiarach, niż chęć pomocy członkowi rodziny. A co jeśli osoba obdarowana nie będzie wykazywać (z powodu choroby) ochoty do zajmowanie się psem? Jeśli nie obdarzy go uczuciem? Oddacie wtedy psa do schroniska?
Jeśli chcemy wziąć zwierzę do domu, trzeba się poważnie zastanowić nad tym, kto i w jaki sposób będzie się nim opiekował. Pies, kot powinny mieć stabilny wzorzec opieki- stałe pory karmienia, regularne wyprowadzanie na spacer, zapewnione wizyty u weterynarza, itd. Trzeba się tez zastanowić, kto zostanie z psem, kotem podczas urlopów, jak wtedy zapewnić mu opiekę?

Pies to nie zabawka, ani lekarstwo, dogoterapia opiera się jednak na czymś innym, niż tylko chęci zakupu psa w celach leczniczych. Nie każdy pies nadaje się do dogoterapii, a te, które się nadają przechodzą specjalne szkolenie.

Nie popieram tego pomysłu.

Pozdrawiam.m.

[boris]

Każdy pies wychowywany od szczeniaka, któremu okazuje się dużo uczuć praktycznie jest dogoterapeutą , przez sam fakt, że jest. Natomiast z psami ze schroniska może być różnie, ale raczej też nie powinno być problemów. Natomiast oczywiscie zgadzam się, że zakup czy wzięcie psa ze schroniska to duża odpowiedzialność i z tego trzeba sobie zdawać sprawę. Powtarzam, po powrocie do domu własciciela, normalny pies okazuje radość i to już jest dość miłe, że jest ktoś kto wita nas z takim entuzjazmem i oczywiście ma to właściwości terapeutyczne. Nie trzeba do tego żadnego treningu

[moi]

Nie trzeba do tego żadnego treningu

Owszem, trochę trzeba. Trzeba np. wiedzieć, że nie wolno psu pierwszemu dawać jeść i że jeśli pies jest dominujący, to nie wolno się z nim witać po powrocie do domu, tylko ignorować jego wybuch radości.

Pozdrawiam.m.

[boris]

No to akurat jest ogólny trening psa a nie trening na terapeutę

[moi]

Owszem, to jest podstawowy trening, który m.in. pozwala z psa zrobić towarzysza w dogoterapii. Bez tego, moim zdaniem, ani rusz Oprócz tego, pies, który ma być wykorzystywany w ramach dogoterapii, powinien posiadać specjalne predyspozycje psychiczne, których nie da się wydobyć za pomocą treningu: powinien być cierpliwy, spokojny, lubić przytulanie, głaskanie, itd.

Pozdrawiam.m.

[boris]

Mój pies nie jest cierpliwy ani spokojny ani nie lubi przytulania, trochę bardziej głaskanie. I tak, dalej jest dobrym dogoterapeutą. Zreszta co jakaś posiadaczka kota może o tym wiedzieć Zniechęcanie ludzi do dogoterapii uważam za szkodliwe, choć oczywiście przypominanie, że pies to także obowiązek jest słuszne.

[moi]

Zreszta co jakaś posiadaczka kota może o tym wiedzieć

Miałam wcześniej dwa psy, więc coś wiem na ten temat

Zniechęcanie ludzi do dogoterapii uważam za szkodliwe, choć oczywiście przypominanie, że pies to także obowiązek jest słuszne.

Nie zniechęcam nikogo do dogoterapii. Sama się tym interesuję. Uważam jednak, że założenie całej tej akcji, o której mowa w wątku jest niestosowne: kupić psa, by był czyjąś rzeczą, wspomagającą proces leczenia. Nie, pies to stworzenie, które wymaga tyle samo uwagi i cierpliwości, co człowiek, jeśli nie więcej. Aby on był dla nas w jakiś sposób użyteczny, najpierw to my musimy być użyteczni dla niego: opiekować się nim w prawidłowy sposób, itd. Nigdy odwrotnie - kupię psa i jakoś to będzie. A dogoterapia sama się pojawi.

Pozdrawiam.m.