Deja-vu po odstawieniu leków

[Erika_Kohut]

A więc całe życie doswiadczam dość często deja vu. Ale w normie, czasem się nie zauważa. Po prostu jakaś aura tajemniczości, mija i życie płynie dalej.

Ale gdy zaczęłam brać pierwszy raz lek, sertraline, to zaczęłam mieć ogromna derealizacje, potem było b.dziwnie i odstawilam i pamietam jak pózniej rozwinęła mi się psychoza. Albo quasi psychoza.

A teraz gdy nie biorę żadnych leków już pól roku, a brałam dwa lata z małymi przerwami, zmianami, to mam bardzo często uczucie deja-vu. Kilka razy dziennie mam wrażenie jakby to już było. Trochę mnie to męczy, ale tez ciekawi, skąd to się bierze?

Podobno deja-vu polega na tym, ze zdarzenie, jego świadomość, przechodzi do drugiej półkuli jakiś czas, i stad takie wrażenie...

[Matt]

Mam tak samo jak tylko odstawie rispolept na dłuższy czas.

[antygratis]

Podobno deja-vu polega na tym, ze zdarzenie, jego świadomość, przechodzi do drugiej półkuli jakiś czas, i stad takie wrażenie...

Tak jest. To jest jedna i ta sama myśl i uczucie pomyślane i odczute jakby dwa razy identycznie. Nie ma w tym wielkiej filozofii. Anomalia w funkcjonowaniu mózgu i tyle.

[Erika_Kohut]

Bardzo dawno tego nie czułam.

[antygratis]

A sertralinki nie obwiniaj za derealizację. Może odpowiadały za to inne czynniki. Sertralina to dobry lek. Zawsze będę tego zdania. Najlepszy spośród tych wszystkich SSRYYYY!

[seebek]

Mi uczucie deja-vu pojawia się również w snach.

[Erika_Kohut]

W snach jest inaczej niż w deja vu w realu. Ale sny tez mi się poprawiły ostatnio.

Możliwe, ze sertralinka po części wywołała psychoze.

[Miś Uszatek]

A więc całe życie doswiadczam dość często deja vu. Ale w normie, czasem się nie zauważa. Po prostu jakaś aura tajemniczości, mija i życie płynie dalej.

Ale gdy zaczęłam brać pierwszy raz lek, sertraline, to zaczęłam mieć ogromna derealizacje, potem było b.dziwnie i odstawilam i pamietam jak pózniej rozwinęła mi się psychoza. Albo quasi psychoza.

A teraz gdy nie biorę żadnych leków już pól roku, a brałam dwa lata z małymi przerwami, zmianami, to mam bardzo często uczucie deja-vu. Kilka razy dziennie mam wrażenie jakby to już było. Trochę mnie to męczy, ale tez ciekawi, skąd to się bierze?

Podobno deja-vu polega na tym, ze zdarzenie, jego świadomość, przechodzi do drugiej półkuli jakiś czas, i stad takie wrażenie...

Nie chce być zgryżliwy ale tak to jest jak bawimy się w lekarza. Wprawdzie z lekarzami jest różnie. Część to konowały ale druga część ma racje. Ale ta mądrzejsza część coś tam kończyła i napewno więcej wie niż my pacjenci.

[Erika_Kohut]

Akurat nie rozumiem co to ma do mojej wypowiedzi.

Nie biorę leków już pól roku, więc nie mam kontaktu z lekarzami, ani z lekami.

Jestem pewna, ze gdybym powiedziała lekarzowi o czymś takim jak deja-vu to by to pominął a gdyby był "konowalem" to by stwierdził, ze sobie coś wkrecam.

[the end]

W szpitalu kiedyś miałem dejavu kilkanaście razy dziennie.

[Miś Uszatek]

Ale gdy zaczęłam brać pierwszy raz lek, sertraline, to zaczęłam mieć ogromna derealizacje, potem było b.dziwnie i odstawilam i pamietam jak pózniej rozwinęła mi się psychoza. Albo quasi psychoza.

A teraz gdy nie biorę żadnych leków już pól roku, a brałam dwa lata z małymi przerwami, zmianami, to mam bardzo często uczucie deja-vu. Kilka razy dziennie mam wrażenie jakby to już było. Trochę mnie to męczy, ale tez ciekawi, skąd to się bierze?

Co tu pisać... Grzebiesz w lekach a potem płaczesz że żle się czujesz...

P.S.

Eriko chciałem jeszcze tylko napisać że bardzo cie cenie za twoją postawe ale sama widzisz chyba że łapiesz się za słówka, że piszesz jedno a "mówisz" drugie.

[Erika_Kohut]

Ja tutaj tylko pisze i nic nie mówię. Pisze fakty, a ty nie jesteś od oceniania mnie. A skoro cenisz moje postępowanie to chyba Ty piszesz jedno a 'mowisz' drugie.

Raczej nie odstawiles leków, z tego co piszesz tylko wzorowo słuchasz się lekarza. Ok, jeśli Ci to pomaga to o to chodzi. Mi nie pomagało, złe się czułam i teraz dopiero wracam do siebie. Nie oceniam już tego czy warto było brać leki czy nie, bo mi się zwyczajnie nie chce wracać wspomnieniami do szpitala. Chce tylko normalnie żyć.

A tutaj są osoby, które jak widać przechodziły podobne rzeczy jak ja. Jest mi lepiej gdy wiem, ze tak maja tez inni. Nie czuje się tak osamotniona w doświadczeniu przyjmowania leków.

I nie chce mieć zaburzeń hormonalnych, nie chce mieć dyskinez, chce mieć regularny okres i chce być zdrowa. Nie chce być wygieta do tylu, nie chce mieć szczekoscisku, nie chce mieć śliny co rano na twarzy, maski zamiast emocji i nadwagi. Pozdrawiam.

[Miś Uszatek]

Kompletnie mnie nie rozumiesz. Czy nie zastanowiłaś się może nad tym że te dyskinezy i te jakieś deja-vu mogą być od mieszania w lekach??? Pomyśl nad tym.

Napisałem że cię cenie. Ale z drugiej strony widze tak jak pisałem że jedno piszesz drugie mówisz. Nie jestem do ciebie wrogo nastawiony, wręcz przeciwnie. Lubie Ciebie.

[Erika_Kohut]

Ale ja zawsze odstawialam stopniowo. A spotkałam się wiele razy, i to w szpitalu, ze zmieniono mi lek z dnia na dzień. A ja robiłam to dokładniej.

Aha, i żaden lekarz nie chciał mi odstawić leków, tylko dokładal nowe. A ja miałam studiować na tych lekach. No niestety, to było niewykonalne. A życie leci.

Ode mnie dosłownie wymagano, ze będę zarania na lekach i będę taka jak kiedyś albo nie robić problemu. Ze będę szczęśliwa widząc co się dzieje w domu.

[Miś Uszatek]

Nie przejmuj się Eriko, jest fajna dziewczyna, skoro piszesz ze odstawiałaś powoli to super. Przepraszam że może wyglądało to jak ocenianie albo dokuczanie. Nie miałem takich zamiarów. Czasami może bywam lekko szorstki ale to nie prawda.

[Erika_Kohut]

Ok, miałam inne wrażenie. Pozdrawiam