Szpital psychiatryczny w Choroszczy

[wowo]

W psychiatrycznym możesz narżnąć w spodnie, to wszystko co możesz.

Nie miałem takiego wypadku tam.

Mówię ogólnie ile może chory, coś więcej powie to zaraz w pasy a tam to i można w gacie jak salowy nie zdąży.

[danielek]

W psychiatrycznym możesz narżnąć w spodnie, to wszystko co możesz.

Nie miałem takiego wypadku tam.

Mówię ogólnie ile może chory, coś więcej powie to zaraz w pasy a tam to i można w gacie jak salowy nie zdąży.

ok ,załapałem

[unipan]

ja tam mam wygrana ze szpitalem ,tylko potem jak potrzebowalem pomocy to licz na siebie

[wowo]

Cóż pisać trzeba i wytykać błędy, bo jak nie my to kto?

[wowo]

Może ktoś był ostatnio w Choroszczy i napisze nam jak przedstawia się tam sytuacja chorych.

[wowo]

Trochę mnie dziwi fakt że szpital duży i masa ludzi się tam przewija a nie ma komu napisać co tam się dzieje. W końcu evot to forum zrzeszające ludzi chorych i myślę że jest tu sporo ludzi z okolic Białegostoku i Choroszczy którzy byli w tym szpitalu i mają jakieś informacje. Interesuję się tym ponieważ nie jest mi obojętny los ludzi chorych w tym szpitalu i zależy mi na poprawieniu warunków szpitalnych, między innymi po to był założony ten temat.

[wowo]

Doczekaliśmy się czasów gdzie 30 lekarzy dało wypowiedzenie pracy ze szpitala bo chcą podwyżek. Znając życie to pewnie dostaną ale czyim kosztem? Śmiem podejrzewać że kosztem pacjentów, nie dość że pacjent jadł kromkę chleba z pasztetem na śniadanie i kolacje to teraz będzie jadł z margaryną bo przecież lekarzom trzeba dać. Warunki do tego są tak marne że dziwne że to jeszcze funkcjonuje, no ale przecież gdzieś trzeba leczyć, a ze pacjent szpitala psychiatrycznego nie ma nic do powiedzenia to trzyma się jak bydło w salach od 8 do10 osób, plus na korytarzu. Zamiast się zmieniać na lepsze to nadal brak będzie funduszy na remonty na znośne warunki nie mówiąc już o wyżywieniu. Niech nikt mi nie pisze że tak nie jest bo byłem w tym szpitalu pacjentem nie jeden raz i dla mnie to jest koszmar tam wracać.

[wowo]

Co myślicie drodzy, czy kiedyś się polepszy w tych naszych szpitalach? Czy pieniądze dalej będą szły tylko na pensje lekarzy? Bo wygląda to tak jakby nie miało końca.

[AMerei]

nie rozumiem, dlaczego za całą sytuację obwiniasz lekarzy. Taki psychiatra-rezydent (bo tylko lekarze będący w trakcie robienia specjalizacji jeszcze leczą w Polsce, a nie zagranicą) dostaje około 2000 zł miesięcznej pensji za niewyobrażalną harówkę w niewyobrażalnej ilości godzin. Moim zdaniem winny tu jest system, który jest odzwierciedleniem tego, jak chorzy postrzegani są w społeczeństwie. Najlepiej zgromadzić ich w ogromnych, średniowiecznych molochach na obrzeżach miast i odizolować od reszty "normalnych" obywateli. Niech sobie żyją w biedzie i smrodzie, bo nikogo nie obchodzi ich los. Jeśli nie mają wsparcia rodziny, to przechlapane. Sami chorzy się o siebie nie upomną. Ci, którzy przeżyli taki pobyt w szpitalu psychiatrycznym, są naznaczeni traumą na całe życie.

[wowo]

Już nie przesadzaj z tą niewyobrażalną harówką i dużą ilością godzin. Fakt system jest zły i z tym się zgadzam. Dalsza część twego postu to sama prawda, dzieje się już tak, jedynie można wykluczyć to że takie placówki są w odosobnieniu. Chory na pewno nie zawalczy o swoje warunki, zresztą chorzy psychicznie to w Polsce jakiś gorszy sort ludzi, takie odniosłem wrażenie.

[hvp2]

Psychiatria od bardzo wielu lat jest z premedytacją niedofinansowywana przez kolejne ekipy rządzące!

Nie dość że w Polsce ogólnie na służbę zdrowia przeznacza się mniej niż w innych krajach UE, to jeszcze z tej kwoty na psychiatrię przeznacza się szczególnie mało, znowu mniej niż w innych krajach UE.

Dobrą ilustracją tego jak bardzo wszyscy politycy i urzędnicy mają pacjentów psychiatrycznych głęboko w dupie są losy Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego, który wprawdzie uchwalono prawie jednogłośnie, ale później już nie zrobiono nic by go wprowadzić w życie!!!

W Polsce rok do roku więcej osób popełnia samobójstwa niż ginie w wypadkach drogowych!!!

[wowo]

Krótko mówiąc rządzący mają nas głęboko w d...e, na lepsze nie ma co czekać bo nie za naszego życia.

[hvp2]

Krótko mówiąc rządzący mają nas głęboko w d...e, na lepsze nie ma co czekać bo nie za naszego życia.

Właśnie dokładnie tak!

...a płynie z tego również taki wniosek że za całe zło i paranoję obecne w polskiej psychiatrii nie są odpowiedzialni wyłącznie ludzie z personelu leczącego...

A ponadto, przynajmniej ja mam taką "silną intuicję", zdecydowanie wydaje się niedopracowana, żeby wręcz nie powiedzieć że błędna (sic!) cała współcześnie obowiązująca koncepcja schizofrenii Tzn. ten worek diagnostyczny wydaje się zbyt pojemny, a także zbyt trudno się z niego wydostać, a do tego jeśli " jednym tchem" i obok siebie jest wymieniana np. wirusowa teoria powstawania schizofrenii i teorie rodzinne to uważnemu obserwatorowi ujawnia się WSTRZĄSAJĄCY OBRAZ, żeby nie napisać też że "lekko absurdalny". A za to też przeciętni polscy psychiatrzy nie są chyba odpowiedzialni, tj. problem jest ogólnoświatowy.

[wowo]

Tak zgadzam się, teorii jest zbyt dużo. Co do szpitali to w Polsce mamy jak na dłoni szacunek do człowieka chorego psychicznie. Nie mogę tego zrozumieć bo mówi się dużo o miłości, szacunku, pomocy bliźniemu itd. Chorych psychicznie chyba to nie dotyczy bo pewnie wychodzą z założenia że jak chory to nie myśli racjonalnie i nie rozumie swojej sytuacji. Kiedy pojawia się jakiś temat na Facebooku lub Twitter zawsze piszę co myślę i staram się zwrócić uwagę na los ludzi chorych w szpitalach psychiatrycznych. Apelował bym żebyście też pisali bo jak nie my to nikt o nas się nie upomni.

[hvp2]

Ja bym do grzechów polskiej psychiatrii zdecydowanie dorzucił bardzo powierzchowne diagnozowanie oraz podejmowanie decyzji, nazwijmy je "terapeutycznych", na podstawie bardzo powierzchownych przesłanek!!!

I to nie jest tak że personel psychiatryczny to są autentycznie wybitni i nieomylni specjaliści, nieomal telepaci... Jest wręcz przeciwnie, tj. oni się mylą raz za razem, nie potrafią nawet do siebie dopuścić myśli że są omylni, a konsekwencje ich błędnych decyzji ponoszą wyłącznie pacjenci. Co gorsza te konsekwencje błędnych decyzji psychiatrów czy psychologów mogą być dla pacjentów nawet całożyciowe!!!! W zasadzie horror!!!
...a potem taki psychiatra idzie spać z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku...

-------------------------

Do tego dochodzi nagminnie praktykowany minimalizm terapeutyczny, np. pomijanie milczeniem skarg na objawy negatywne, a także całkowite pomijanie tego że osoby, które w przeszłości przeszły kryzys psychotyczny mają też psychikę,a w związku z tym problemy o charakterze psychologicznym. Objawia się to postawą, że skoro pacjent nie ma objawów wytwórczych to już jest dobrze i nic więcej nie trzeba robić.

[Meduzola]

Ja to nie wiem, jak to jest z wiadomościami "na prv" na Zbyszkomym forum, Górolicku. - Gosia (może być Hanusia!)...

[Meduzola]

U mnie nie ma sygnału (Orange), jak ktoś dzwoni z nieznanego (zastrzeżonego) numeru... Wyświetla się tylko wiadomość po 15 minutach, że była jakaś (tam) próba... ehh...

[wowo]

Ja bym do grzechów polskiej psychiatrii zdecydowanie dorzucił bardzo powierzchowne diagnozowanie oraz podejmowanie decyzji, nazwijmy je "terapeutycznych", na podstawie bardzo powierzchownych przesłanek!!!

I to nie jest tak że personel psychiatryczny to są autentycznie wybitni i nieomylni specjaliści, nieomal telepaci... Jest wręcz przeciwnie, tj. oni się mylą raz za razem, nie potrafią nawet do siebie dopuścić myśli że są omylni, a konsekwencje ich błędnych decyzji ponoszą wyłącznie pacjenci. Co gorsza te konsekwencje błędnych decyzji psychiatrów czy psychologów mogą być dla pacjentów nawet całożyciowe!!!! W zasadzie horror!!!
...a potem taki psychiatra idzie spać z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku...

-------------------------

Do tego dochodzi nagminnie praktykowany minimalizm terapeutyczny, np. pomijanie milczeniem skarg na objawy negatywne, a także całkowite pomijanie tego że osoby, które w przeszłości przeszły kryzys psychotyczny mają też psychikę,a w związku z tym problemy o charakterze psychologicznym. Objawia się to postawą, że skoro pacjent nie ma objawów wytwórczych to już jest dobrze i nic więcej nie trzeba robić.

Masz rację w tym co piszesz, ja się z tym zgadzam. Moja osoba jest przykładem tego jak można dobrać błędnie leki. Diagnoza niby dobra a leki nieodpowiednie. Na pewno jest więcej takich przykładów tak jak tutaj piszą ludzie na forum. Zgadzam się również z tym że lekarz zupełnie kładzie lachę na efekty uboczne i tłumaczy to chorobą. Już nie będę się rozpisywał o lekach bo wszyscy dobrze wiemy jakich objawów ubocznych możemy się spodziewać po danych lekach. Tak w Polsce to horror, przeżyłem i wiem że wrócić ponownie dla mnie do szpitala w Polsce to jest taki stres że więcej choroby byłoby z tego stresu niż z tej prawdziwej choroby. Mnie leczyli w Choroszczy i wcale z tego leczenia po tylu już latach nie jestem zadowolony, ale cóż mam zrobić, jedynie szukać lepszych specjalistów i zupełnie się odciąć od danej diagnozy leczenia która jest błędna. Dobrze się stało tak że w szpitalu w Anglii podjęto odpowiednie leczenie i przepisano dobre leki których w Polsce nie dostałem. Cztery lata remisji mówi samo za siebie że lakarze tu jednak nie mylili się, czego nie mogę powiedzieć o lekarzach w Polsce.

[Pamal]

Czytając książkę "Analiza przypadków klinicznych w psychiatrii" chyba rozumiem co piszecie o polskich szpitalach.

[wowo]

Ja pisząc nie ubarwiam, opisuje jak było w moim przypadku a na pewno nie jestem wyjątkiem.