Moderator: moderatorzy
Jeśli społeczeństwo jest bombardowane takimi newsami:wini pisze:
Uważacie że aż tak źle schizofrenicy są postrzegani
Przecież ja tego nie powiedziałam, że nie jest. Ja tylko piszę Tobie, jaki jest obraz społeczny, a nie jak się pracuje z takim człowiekiem. Nerwica może mieć różne nasilenie, niektóre osoby całkiem dobrze sobie w życiu radzą z tą diagnozą, inne gorzej.wini pisze:Znerwicowany człowiek też może być nieprzewidywalny, a jeszcze jak jest pod wpływem jakiś środków np. alkoholu czy narkotyków ? nie zrobi nic złego ? tak myślisz ?
Arom pisze:Jeśli społeczeństwo jest bombardowane takimi newsami:
http://www.se.pl/wydarzenia/kronika-kry ... 38024.html
"Głosami" to się każdy później tłumaczy w sądzie...Ktos Lipiec 12, 2013, 00:07 pisze:Co za bzdury. Zaczynając od tego, że to nawet nie jest on na zdjęciu... Nie był zżyty z matką. Nie chodził potulnie po alkohol dla niej. Miał przyjaciół, był lubiany, przyjacielski, miły, wesoły, sympatyczny. Nie kłamcie! Ona piła nie od kilku tylko od wielu lat. Zniszczyła ich rodzinę. Upadła na dno. Robiła takie rzeczy, że nawet nie warto pisać. Już to i tak niczego nie zmieni. Adrian wszystko dusił w sobie, nie dawał po sobie poznać, że cierpi. Był silny, w końcu nie wytrzymał. Być może faktycznie jego psychika zaczęła szwankować przez tę sytuację, wcale by mnie to nie zdziwiło... Tyle lat w patologicznej rodzinie, pozostawiony sam sobie w tym swoim małym pokoiku... Żaden wyrok niczego tu nie zmieni. On i tak ma zniszczone życie, jest ofiarą jej uzależnienia... Żal mi go strasznie.
Ano niestety tak jest :/wini pisze:Osoba niepełnosprawna z chorobą psychiczną tak czy siak brzmi groźnie. W oczach ludzi budzi lęk, niejednokrotnie ogromny strach.
Skąd wiesz, że tak nie było? Mnie głosy kazała popełnić samobójstwo i prawie spełniłam to żądanie.Schizo pisze: "Głosami" to się każdy później tłumaczy w sądzie...
To bez znaczenia, zamkną go jak innych morderców. Najczęściej przestępcy próbują uniknąć więzienia udając "choroby" psychiczne (i jeśli tylko mają kasę to im się to udaje).moi pisze:Skąd wiesz, że tak nie było? Może Adrian nie miał tej świadomości, że to tylko omam, zatracił samokrytycyzm?
Jasne, wyłącznie dla "chorych" nie jest to żadnym obciążeniem. W końcu są chorzy...moi pisze:Myślę, że dla osoby zdrowej pobyt na oddziale zamkniętym i skutki uboczne przyjmowanych leków są bardzo dużym obciążeniem.
Już lepsze byłoby dożywocie lub kara śmierci.moi pisze:przymusowe leczenie do końca życia.
moi pisze:Nie wiem więc, czy można mówić tu o "uniknięciu kary".
To już Twoim nadinterpretacja. Ja tego nie napisałam.Schizo pisze:Jasne, wyłącznie dla "chorych" nie jest to żadnym obciążeniem. W końcu są chorzy...moi pisze:Myślę, że dla osoby zdrowej pobyt na oddziale zamkniętym i skutki uboczne przyjmowanych leków są bardzo dużym obciążeniem.
moi pisze:Myślę, że skutki uboczne leków są tak samo przykre dla chorych, jak i zdrowych. Z tą różnicą, że chorzy z niektórymi skutkami ubocznymi muszą nauczyć się żyć.
Mylisz się.moi pisze:Zdrowym to nie zagraża - w każdej chwili mogą odstawić leki bez szkody dla zdrowia.
Też mi się wydaje, że ludzkość dojrzeje i za jakiś czas nie będzie już takiego barbarzyństwa jak przymusowe więzienie ludzi w psychiatrykach i podawanie im wbrew woli leków powodujących akatyzję i inne dolegliwości, w tym celu, aby zwiększyć ich cierpienie. Zresztą w cywilizowanych krajach już tego nie ma.Schizo pisze: Nie ma chyba większej obrazy niż nazwać czyjś umysł chorym... W przyszłości ludzie będą patrzeć na te przymusową farmakoterapie i ect tak samo jak my teraz na lobotomię.
Tak, moi, byłam przymusowo i nie mogłam się wypisać. Chciałam wyjść na własne żądanie podczas dwóch moich pobytów i lekarze nie wyrazili na to zgody. W dodatku dostawałam przez kilka tygodni fluanxol, po którym miałam akatyzję i lekarzy nic to nie obchodziło, nie chcieli mi zmienić leku na zeldox, mimo że o to prosiłam.moi pisze:Haniu, czy Ciebie trzymano przymusowo w szpitalu? Przymusowo dawano Ci leki? Przecież nie byłaś ubezwłasnowolniona. Mogłaś w każdej chwili się wypisać.
Ja też, ale wolałam nie słyszeć już głosów i czuć się normalnie - bez urojeń i omamów.
