Dlaczego niektórzy uważają, że neuroleptyki są złe?

[moi]

Jeśli schizofrenię wywołuje zaburzona biochemia mózgu (a to może być jedna z przyczyn), to psychoterapia pomoże w niewielkim stopniu. Myślę, że psychoterapią można leczyć część objawów (np. objawy negatywne). Ale i tu niewiele się zdziała przy katatonii, która też przecież się zdarza schizofrenikom.

Psychoterapia może być pomocna natomiast w upraniu się z brzemieniem, jakim jest choroba, jako taka. I świadomość, że leki trzeba brać do końca życia. Niektórym ciężko się z tym pogodzić.

Pozdrawiam.m.

[Unknown]

Nie leczona choroba zniszczy człowieka bardzo szybko i spowoduje nieodwracalne skutki w mózgu,co spowoduje że dana osoba już nigdy nie powróci do normalnego życia.

Nie wiem skąd masz takie info, ale to co powyżej napisałeś to dopiero są bzdury. A naukowe artykuły do których podała linki Joanna_S potwierdzają, że to właśnie psychotropy powodują te nieodwracalne skutki w mózgu.

Ja wiem do czego może doprowadzić,nie będę się rozpisywał,w krótkim czasie do śmierci.

Może jednak się rozpiszesz w jaki to niby sposób i podasz jakieś źródło (wyniki badań)? Ja kiedyś przerwałam branie psychotropów na 2 lata i nic mi się od tego nie stało a wyszło mi to na zdrowie. Aktualnie biorę niskie dawki i za jakiś czas je pewnie odstawię, na pewno nie będę sobie szkodzić neuro przez np. 10 lat jak co niektórzy. Napiszcie jeszcze w tym temacie dlaczego tak namawiacie do ciągłego brania takich leków i nie chcecie pisać o ich skutkach ubocznych lub zrzucacie te objawy na chorobę? Wynajęli was do takiej dezinformacji producenci tych neuroleptyków czy psychiatrzy?

[hvp2]

Jeśli schizofrenię wywołuje zaburzona biochemia mózgu (a to może być jedna z przyczyn), to psychoterapia pomoże w niewielkim stopniu.

Nie wiadomo czy schizofrenię wywołuje zaburzona biochemia akurat, bo człowiek ma też inne poziomy funkcjonowania np. psychologiczny i społeczny. Sprowadzanie wszystkiego do poziomu biochemii jest po prostu dla wielu kręgów wygodne.

Psychoterapia może być pomocna natomiast w upraniu się z brzemieniem, jakim jest choroba, jako taka.

Znowu redukcjonizm! Psychoterapia nie tylko do tego może być pomocna!

I świadomość, że leki trzeba brać do końca życia. Niektórym ciężko się z tym pogodzić.

W literaturze spotyka się często twierdzenie, że leki może odstawić jedynie doświadczony psychiatra w kilka lat po dobrej remisji! Więc nie jest takie oczywiste, że każdy chory musi brać leki do końca życia.

[moi]

Napiszcie jeszcze w tym temacie dlaczego tak namawiacie do ciągłego brania takich leków i nie chcecie pisać o ich skutkach ubocznych lub zrzucacie te objawy na chorobę?

Schizo, swoje argumenty przedstawiłam w moim poście powyżej.

HVP2 - sam przyznasz, że pacjentowi w psychozie psychoterapia nie na wiele się zda?

Pozdrawiam.m.

[hvp2]

Napiszcie jeszcze w tym temacie dlaczego tak namawiacie do ciągłego brania takich leków i nie chcecie pisać o ich skutkach ubocznych lub zrzucacie te objawy na chorobę? Wynajęli was do takiej dezinformacji producenci tych neuroleptyków czy psychiatrzy?

Osobiście Schizo ani mi się śni zwalać uboczne skutki leków na chorobę, a za leczeniem podtrzymującym jestem po prostu dlatego, że taki trend obecnie dominuje, a mi osobiście leczenie podtrzymujące służy.

@Moi!
Przyznaję, że psychoterapia osoby w głębokiej psychozie nie ma sensu!
Ale z drugiej strony był ongiś taki projekt Soteria...

[Unknown]

swoje argumenty przedstawiłam w moim poście powyżej.

Nie wszyscy mają ciągle takie nawroty głębokich psychoz, a ta teoria zaburzonej biochemii niczego nie wyjaśnia i została stworzona m.in. po to by uznawano zaburzenia psychiczne za choroby.

ani mi się śni zwalać uboczne skutki leków na chorobę

Nie pisałam o wszystkich, ale niektórzy tak właśnie robią.

Przyznaję, że psychoterapia osoby w głębokiej psychozie nie ma sensu!

A z tym się zgodzę.

[wowo]

Nie leczona choroba zniszczy człowieka bardzo szybko i spowoduje nieodwracalne skutki w mózgu,co spowoduje że dana osoba już nigdy nie powróci do normalnego życia.

Nie wiem skąd masz takie info, ale to co powyżej napisałeś to dopiero są bzdury. A naukowe artykuły do których podała linki Joanna_S potwierdzają, że to właśnie psychotropy powodują te nieodwracalne skutki w mózgu.

Ja wiem do czego może doprowadzić,nie będę się rozpisywał,w krótkim czasie do śmierci.

Może jednak się rozpiszesz w jaki to niby sposób i podasz jakieś źródło (wyniki badań)? Ja kiedyś przerwałam branie psychotropów na 2 lata i nic mi się od tego nie stało a wyszło mi to na zdrowie. Aktualnie biorę niskie dawki i za jakiś czas je pewnie odstawię, na pewno nie będę sobie szkodzić neuro przez np. 10 lat jak co niektórzy. Napiszcie jeszcze w tym temacie dlaczego tak namawiacie do ciągłego brania takich leków i nie chcecie pisać o ich skutkach ubocznych lub zrzucacie te objawy na chorobę? Wynajęli was do takiej dezinformacji producenci tych neuroleptyków czy psychiatrzy?

Pisze po raz drugi W dyskusje nie chcem się wdawać bo nie ma ona dla mnie sensu.Badania naukowe na to co napisałem, nie są potrzebne.Wystarczy odwiedzić najbliższy szpital psychiatryczny,porozmawiać z lekarzami i personelem ile osób (chorych) już "odeszło",kto ile razy w ciągu roku jest w szpitalu po odstawieniu leków,komu leki już nie pomagają.Proponuje tak od strony praktycznej,bo pewnie masz badania naukowe twierdzące że można żyć bez leków,wielu chorych tak uważa,tyle że w szpitalu bywają cztery razy do roku a może i lepiej.

[Unknown]

Badania naukowe na to co napisałem, nie są potrzebne.

Bo wystarczą przecież plotki rozsiewane przez ludzi, którzy zarabiają na lekach.

Wystarczy odwiedzić najbliższy szpital psychiatryczny,porozmawiać z lekarzami i personelem ile osób (chorych) już "odeszło"

Jasne, przecież psychiatra ot tak mi powie ilu już pacjentów zmarło przez psychotropy.

kto ile razy w ciągu roku jest w szpitalu po odstawieniu leków ... tyle że w szpitalu bywają cztery razy do roku a może i lepiej.

Ciekawe ile z tych osób jest tam z własnej woli (nie licząc takich, którym bardzo zależy na rencie lub bezdomnych).

[wowo]

O śmierci osób chorych personel mówi bardzo nie chętnie,najczęściej samobójstwo.Ci co są w szpitalu dla renty tych nie licze,są to osoby które biorą leki a są z wiadomych przyczyn (renta).Stali bywalcy oddziałów zamkniętych z silną psychozą to ci co notorycznie odstawiają leki i nie tylko.Co jakiś czas bywam w szpitalu w celu odwiedzin.Mam czas porozmawiać z personelem,lekarze są zazwyczaj zbyt zajęci.Plotkami się nie zajmuje.

[Joanna_s]

Wiesz co to jest F20? Zdajesz sobie sprawe co zrobi z człowiekiem jeśli nie będzie leczona? Ja wiem do czego może doprowadzić,nie będę się rozpisywał,w krótkim czasie do śmierci.Dzięki temu że systematycznie się lecze,zaczełem się uczyć.Wcześniej miałem poważne problemy z nauką,wcześniej to znaczy wtedy kiedy jeszcze podobno nie chorowałem.Dyskinezy oczywiście mogą wystąpić ale jak to się ma do utraty życia .

Doskonale wiem, co to jest F20. Nie wiem natomiast, na jakiej podstawie twierdzisz, że "w krótkim czasie" może doprowadzić do śmierci ! Ja mam diagnozę F 20, leków nie biorę od prawie miesiąca, ale absolutnie nie widzę powodu, dla którego miałabym się obawiać śmierci "w krótkim czasie" ...

Piszesz, że miałeś poważne problemy z nauką już przed zachorowaniem i nie uczyłeś się, zanim zacząłeś się leczyć. Ja żadnych problemów z nauką nie miałam przed zachorowaniem, natomiast wtedy, kiedy brałam leki, miałam poważne trudności ze skupieniem się na czytanych tekstach i z czytaniem dłuższych tekstów. Takich trudności nie miałam nigdy wcześniej ! Jestem nauczycielem akademickim i pracuję naukowo, więc trudności z czytaniem były dla mnie bardzo niepokojące i przygnębiające. Myślałam wcześniej, że to skutek choroby, i bardzo się ucieszyłam, kiedy po zaprzestaniu brania leków te trudności zniknęły.

[Joanna_s]

To świetnie, że 36% ludzi nie ma nawrotu i może się leczyć placebo, ale co z resztą? Zdecydowanie lepiej dmuchać na zimne, niż pogrążać się w postępujących i nasilających się psychozach.
Sama przestawałam brać leki po kilka razy i za każdym razem kończyło się to nawrotem. Dobór optymalnego leku trwał długo- kilka lat prób i błędów. Ale udało się. Dziś nie odczuwam skutków ubocznych i prawie normalnie funkcjonuję. No i nie mam już głębokich psychoz, czy stanów lękowych.

Pozdrawiam.m.

Oczywiście u każdego przebieg choroby jest inny, dlatego wcale nie twierdzę, że dla każdego jest możliwe wyjście z leków. Jednak są osoby, którym zdarzały się nawroty, a które mimo to na pewnym etapie życia podjęły decyzję o zaprzestaniu zażywania leków. Nawroty są związane z silnymi stresami, więc umiejętność unikania takich stresów i radzenia sobie z nimi w dużym stopniu chroni przed nawrotami; dowodem na to są przypadki osób, które już od wielu lat nie miały nawrotu, choć nie biorą leków (np. Brytyjka Louise Gillett, autorka książki "Surviving Schizophrenia: A Memoir", która od 12 lat nie bierze leków).

Poza tym jedno jest, moim zdaniem, pewne: ze względu na bardzo zróżnicowany przebieg choroby nie ma podstaw do przekonania, że każda osoba po epizodzie psychotycznym musi brać leki przez określony okres. Polscy psychiatrzy wyznają najczęściej zasadę dmuchania na zimne, nie licząc się z tym, że pacjenci są różni: jedni bardzo boją się nawrotów, ale inni znacznie mniej.

Uważam też, że dominujący w Polsce (i nie tylko w Polsce) nurt psychiatrii nie docenia znaczenia psychicznych źródeł nawrotów, takich jak stresy i nierozwiązane problemy życiowe. Ku mojemu zdziwieniu psychiatrzy, z którymi się zetknęłam, zdawali się nie dostrzegać (oczywistego dla mnie) związku między treścią moich głosów i urojeń a moimi problemami, zachowując się tak, jakby moje zachorowanie wynikało wyłącznie z nierównowagi chemicznej w mózgu i jakby leki były na to odpowiednim i wystarczającym rozwiązaniem. Tymczasem dla mnie od początku oczywiste było, że do epizodu psychotycznego w wielkim stopniu przyczyniły się moje problemy, w tym zwłaszcza niska samoocena, lęk przed odrzuceniem i skłonność do zadręczania się negatywnymi myślami. Póki pacjent nie upora się ze swoimi problemami, nie może być mowy o wyzdrowieniu, które jest możliwe nawet dla osób z ciężką postacią schizofrenii (przykładem jest wspomniana już przeze mnie Arnhild Lauveng, która cierpiała z jej powodu przez wiele lat, samookaleczała się i ma za sobą próbę samobójczą, ale teraz uważa się za zdrową).

[Joanna_s]

Ideałem byłyby takie psychoterapie (np. indywidualna i rodzinna) które by umożliwiały trwałe usunięcie czynników, które daną osobę doprowadziły do psychozy. Podejrzewam jednak że nawet wtedy większość specjalistów opowiadałaby się za leczeniem podtrzymującym niewielkimi dawkami neuroleptyków.

Zdania wśród specjalistów są podzielone, na przykład niedawny artykuł "Antipsychotics: is it time to introduce patient choice ?" Anthony'ego P. Morrisona i innych ("The British Journal of Psychiatry", 2012, 201: 83-84), gdzie wprost piszą, że przecenia się skuteczność leków antypsychotycznych, że nie docenia się ich toksyczności, że istnieją alternatywne terapie i że nie każdy pacjent potrzebuje tych leków, wzbudził bardzo pozytywne reakcje (odpowiedzi na artykuł można przeczytać tutaj: http://bjp.rcpsych.org/content/201/2/83.short). Natomiast w Polsce faktycznie dominuje przekonanie o tym, że w każdym przypadku konieczne jest leczenie podtrzymujące.

[Joanna_s]

Jeśli schizofrenię wywołuje zaburzona biochemia mózgu (a to może być jedna z przyczyn), to psychoterapia pomoże w niewielkim stopniu. Myślę, że psychoterapią można leczyć część objawów (np. objawy negatywne). Ale i tu niewiele się zdziała przy katatonii, która też przecież się zdarza schizofrenikom.

Psychoterapia może być pomocna natomiast w upraniu się z brzemieniem, jakim jest choroba, jako taka. I świadomość, że leki trzeba brać do końca życia. Niektórym ciężko się z tym pogodzić.

Pozdrawiam.m.

Psychoterapia wielu osobom z diagnozą schizofrenii bardzo pomaga, a część osób uważa nawet, że to właśnie psychoterapii zawdzięczają w wielkim stopniu wyzdrowienie. O ogromnych korzyściach płynących z psychoterapii przekonany jest m.in. znany fiński psychiatra Yrjo O. Alanen, autor książki "Schizofrenia. Jej przyczyny i leczenie dostosowane do potrzeb".

Przekonanie, że schizofrenia bierze się z zaburzonej biochemii mózgu, to tylko jedna z teorii, którą wielu autorów kwestionuje. Psychoterapia (a zwłaszcza terapia poznawczo-behawioralna) może być bardzo pomocna także w przypadku objawów pozytywnych takich jak głosy i urojenia.

"Świadomość, że leki trzeba brać do końca życia" ? Nie wiem, czy rzeczywiście są takie osoby, które musząbrać leki do końca życia, które nie mają szans na wyzdrowienie ...

[Joanna_s]

Napiszcie jeszcze w tym temacie dlaczego tak namawiacie do ciągłego brania takich leków i nie chcecie pisać o ich skutkach ubocznych lub zrzucacie te objawy na chorobę? Wynajęli was do takiej dezinformacji producenci tych neuroleptyków czy psychiatrzy?

Myślę, że zbyt mało jest krytycyzmu wobec psychiatrów i zbyt wiele gotowości do uwierzenia, że łykanie tabletek rozwiązuje problem choroby. Poza tym jeśli ktoś bierze leki np. od 10 lat, ze zrozumiałych względów skłonny jest do obstawania przy poglądzie, że bez leków nie da się normalnie żyć ...

[Joanna_s]

HVP2 - sam przyznasz, że pacjentowi w psychozie psychoterapia nie na wiele się zda?

Moi, tak się składa, że część psychiatrów na Zachodzie nawet pacjentom w psychozie nie od razu podaje neuroleptyki, ale najpierw próbuje psychoterapii ... Oczywiście wiele zależy od tego, jak ta psychoza wygląda i przebiega. Myślę, że na przykład w moim przypadku psychoterapia była jak najbardziej możliwa, tyle że nikt mi jej nie oferował.

[Joanna_s]

W dyskusje nie chcem się wdawać bo nie ma ona dla mnie sensu.Badania naukowe na to co napisałem, nie są potrzebne.Wystarczy odwiedzić najbliższy szpital psychiatryczny,porozmawiać z lekarzami i personelem ile osób (chorych) już "odeszło",kto ile razy w ciągu roku jest w szpitalu po odstawieniu leków,komu leki już nie pomagają.Proponuje tak od strony praktycznej,bo pewnie masz badania naukowe twierdzące że można żyć bez leków,wielu chorych tak uważa,tyle że w szpitalu bywają cztery razy do roku a może i lepiej.

Wbrew Twojemu stanowisku ta dyskusja ma jak najbardziej sens, zwłaszcza w naszym kraju, gdzie dominuje wśród psychiatrów przekonanie, że leki to wystarczająca i niezbędna terapia w przypadku diagnozy schizofrenii, i gdzie wielu osobom przepisuje się leki całymi latami.

Część osób z diagnozą schizofrenii popełnia samobójstwa (bo to chyba masz na myśli, pisząc o "odchodzeniu"), ale przecież nie u wszystkich pacjentów pojawiają się myśli samobójcze ... Nie jest wcale tak, że odstawienie leków pociąga za sobą nieuchronnie nawroty, i świadczą o tym zarówno badania naukowe, jak i doświadczenia wielu osób ze schizofrenią. Podkreślam jeszcze raz, że przebieg choroby jest bardzo zróżnicowany. Jedni trafiają do szpitala wiele razy w ciągu roku, ale są i tacy, którzy w ogóle nie mają nawrotów, chociaż nie biorą leków.

[Newt]

Dyskinezy oczywiście mogą wystąpić ale jak to się ma do utraty życia .

Ja na przykład przez dyskinezy miałam ochotę wyskoczyć oknem. Chciałam żeby te skutki uboczne wreszcie się skończyły. Jak zmniejszyłam dawkę o połowę i przeszły dyskinezy, to przeszły też myśli samobójcze.

[Joanna_s]

Dyskinezy oczywiście mogą wystąpić ale jak to się ma do utraty życia .

Ja na przykład przez dyskinezy miałam ochotę wyskoczyć oknem. Chciałam żeby te skutki uboczne wreszcie się skończyły. Jak zmniejszyłam dawkę o połowę i przeszły dyskinezy, to przeszły też myśli samobójcze.

Tutaj http://www.google.pl/#hl=en&expIds=1725 ... _qf.&cad=b
można zobaczyć, jak wyglądają dyskinezy późne. Uwaga: filmy mogą szokować.

[mamuska]

Joanna bardzo krotko bylas na lekach czy lekarz Ci je odstawil?, moj jest nowoczesnym lekarzem ale mowi stanowczo 5 lat i odstawimy.

[sophie]

Mi chyba nie chca odstawic, nawet nie pytam. Moge jedynie liczyc na zmniejszenie dawki.
Dawniej mi sie to nie podobalo ale teraz przeszlabym sie na jakas terapie, np grupowa jak na oddziale dziennym, tylko teraz mi tego nie potrzeba, psycholog uwaza ze mam chodzic na wizyte co miesiac, a lekarka mi przepisuje neuroleptyki. Nie jest zle ale czesto do wszystkiego musze sie zmuszac. Jak mam wolny dzien to najchetniej spalabym do poludnia. I jestem zmeczona.