Możliwość rozmowy - nie w nieskończoność!!!

[Walet Pikowy]

Qurcze... Jakoś dziwnie Ci ewouulują Twoje poglądy (i Twoje doświadczenia być może...)

Mimo wszystko przez ostatnie lata sporo się u mnie działo,miałem dostęp do sporej wiedzy i ją pogłębiałem.Widocznie coś u mnie się zmienia gdy przechodzę pewne procesy.Sam też szukam,spotykam fachowców i pytam.Jestem otwarty na wiedzę.Więcej jednak czytam.Mam też sposobność do pewnych doświadczeń.

[Catastrophique]

Przecież Ty też,Katastroficzny,pisaleś w innym miejscu tego forum, że praca przy kompie Ci nie odpowiada już, że chciałbyś pracować z ludźmi, etc. Wygląda więc tak jakbyś inną miarę przykładał do samego siebie, a inną np. do mnie.

A co to ma do rzeczy? Ty skreslasz prace, ogolnie (sadzac z tego co pisales w innych miejscach forum) jako jeden z czynnikow zdrowienia, ja wrecz przeciwnie. I nie tylko ja. Praca to, najogolniej mowiac, kontakt z innymi i zarobek. Obie te rzeczy bardzo poprawiaja wiare w siebie, i co za tym idzie, przyczyniaja sie do zdrowego zycia w spoleczenstwie. Nie mowie tu oczywiscie o pracodawcach-wyzyskiwaczach, ale nikt Ci nie każe pracowac w takich miejscach.

[Pamal]

Ja jestem samotnicą, najlepiej się czuję w swoim towarzystwie, praca to dla mnie tortura, ale gdybym nie pracowała nie zrobiłabym na rentę. W moim wieku mogę już odpocząć. Jak ktoś jest młody i ma dobry zawód i jeszcze idealnie lubi kontakt z ludźmi niech pracuje

[hvp2]

Ty skreslasz prace, ogolnie (sadzac z tego co pisales w innych miejscach forum) jako jeden z czynnikow zdrowienia, ja wrecz przeciwnie. I nie tylko ja.

Ja nie skreślam pracy jako czynnika zdrowienia, ani mi to w głowie, tylko mam pewność, że praca zawodowa nie musi być warunkiem koniecznym tego zdrowienia czy wręcz wyzdrowienia. To jest zwykle uproszczenie na użytek popularnych pogadanek oraz powierzchownych zaleceń rzucanych mimochodem.

Praca to, najogolniej mowiac, kontakt z innymi i zarobek.

Ależ oczywiście! Tylko że jak Ci praca nie daje ani zarobku za który mógłbyś przeżyć oraz spędzić miesiąc czasu na urlopie oraz jak Ci praca nie daje tego kontaktu z innymi to taka praca nie ma sensu.

Nie mowie tu oczywiscie o pracodawcach-wyzyskiwaczach, ale nikt Ci nie każe pracowac w takich miejscach.

Mam nadzieję że nikt mi nie każe, ale też wybierać można jedynie z oferty człowiekowi dostępnej.

[Catastrophique]

Ty skreslasz prace, ogolnie (sadzac z tego co pisales w innych miejscach forum) jako jeden z czynnikow zdrowienia, ja wrecz przeciwnie. I nie tylko ja.

Ja nie skreślam pracy jako czynnika zdrowienia, ani mi to w głowie, tylko mam pewność, że praca zawodowa nie musi być warunkiem koniecznym tego zdrowienia czy wręcz wyzdrowienia. To jest zwykle uproszczenie na użytek popularnych pogadanek oraz powierzchownych zaleceń rzucanych mimochodem.

Jest jednym z głównych jego czynników. Na rozsądek, bez pracy sie nie utrzymasz a opiekunowie nie sa wieczni. Mozna wiec stwierdzic, ze jest jednak tym warunkiem. Poza tym, zapewnia godne zycie i to ma tez wiele wspólnego ze zdrowiem.
To nie zadne uproszczenie, tylko czysty fakt.

Ależ oczywiście! Tylko że jak Ci praca nie daje ani zarobku za który mógłbyś przeżyć oraz spędzić miesiąc czasu na urlopie oraz jak Ci praca nie daje tego kontaktu z innymi to taka praca nie ma sensu.

No to jest oczywiste. W zyciu rzadko kiedy mamy tylko jedna prace. W ofertach mozna przebierac i znalezc cos atrakcyjnego dla siebie. Wszystko zalezy od czlowieka, myslenia i podejscia!

Mam nadzieję że nikt mi nie każe, ale też wybierać można jedynie z oferty człowiekowi dostępnej.

Jak wyzej. Zawsze jest wybor i zalezy to od Ciebie. I nie mow, ze doswiadczenia chorobowe ograniczaja. Jest MNOSTWO ofert pracy dla ludzi z zerowym lub niklym doswiadczeniem. Licza sie checi!

[seebek]

Praca pracą ale osoby które biorą większe dawki neurotoksyn, ich ogólna motywacja jest bardzo słaba, wtedy
podjęcie pracy staje się udręką.

[hvp2]

Potocznie rozumiany rozsądek nie obejmuje wszystkich możliwych sytuacji, jakie mogą mieć miejsce w społeczeństwie.

Wymaganie od osób głęboko zalekowanych pracy zawodowej jest zwyczajnie niegodziwością wobec tych osób

[Catastrophique]

Praca pracą ale osoby które biorą większe dawki neurotoksyn, ich ogólna motywacja jest bardzo słaba, wtedy
podjęcie pracy staje się udręką.

Moim zdaniem leki nie wplywaja na motywacje. Tu chodzi raczej o chęci, sposob myslenia - czy ktos jest po prostu silniejszy psychicznie, czy chce byc niezalezny finansowo, czy chce spotykac sie z ludzmi czy tez woli isc na latwizne, byc biernym i zgonic wszystko na chorobe.

Potocznie rozumiany rozsądek nie obejmuje wszystkich możliwych sytuacji, jakie mogą mieć miejsce w społeczeństwie

Jesli nie bedziemy rozsadni i nie wezmiemy sie za siebie, nie bedzie zadnego spoleczenstwa poza pokoikiem w DPS.

Wymaganie od osób głęboko zalekowanych pracy zawodowej jest zwyczajnie niegodziwością wobec tych osób

Zycie tego wymaga, postaw sie mu. Poza tym, nie wszyscy zalekowani nie sa niezdolni do pracy. Jak wyzej napisalem do seebek'a.

[Piotrek007]

Zdecydowanie za często wspominam w postach o pracy i chyba to co niektórych wkurza,szczególnie tych co niepracują bo są "chorzy" - ich życie i ich sprawa co z nim robią.Leki to za mało żeby wyzdrowieć - trzeba o wiele więcej a praca to podstawa.

[Catastrophique]

Oczywiscie, ze ich wkurza bo wiedza, ze powinni sie wziac za siebie, ale pielegnowane kilka lub wiecej lat lenistwo zapuscilo juz swoje korzenie, wiec wypieraja to. Nas, siebie moga oszukiwac, zycia sie nie da.

[hvp2]

Moim zdaniem leki nie wplywaja na motywacje.

A ja Ci ręczę za to, że leki neuroleptyczne jednak wpływają na motywację!!!

Możesz być np. bardzo zmotywowany, żeby sobie pojechać na jakieś Wyspy ( nieważne w tym momencie czy Brytyjskie czy Kanaryjskie), a jak Ci w tym momencie podadzą odpowiednio wysoką dawkę neuroleptyku to nie pojedziesz zupełnie nigdzie, tylko będziesz leżał, patrzył w sufit i cierpiał że np. kolejny dzień z rzędu nie możesz zrobić kupy.

Potocznie rozumiany rozsądek nie obejmuje wszystkich możliwych sytuacji, jakie mogą mieć miejsce w społeczeństwie

Jesli nie bedziemy rozsadni i nie wezmiemy sie za siebie, nie bedzie zadnego spoleczenstwa poza pokoikiem w DPS.

Jest we mnie generalnie nadzieja że Twój wąski i schematyczny sposób rozumowania nie jest jednak podzielany przez wszystkich. Gdyby we mnie tej nadziei nie było to bym sobie wyszukał odpowiednio wysoki wieżowiec i zwyczajnie skoczył w dół!!!

Mam też jednak kolejną nadzieję, że ta moja ww nadzieja nie okaże się nadzieją Żydów w obozach zagłady, którzy nawet wchodząc do komór gazowych głęboko wierzyli że idą tylko pod prysznic czy do odwszawiania (nie wiem dokładnie w co oni tam wierzyli).

Miłego dnia!!

[Catastrophique]

Od poczatku opierales sie na bzdurnych argumentach, Hvp2, teraz jeszcze piszesz o mnie glodne kawalki. Poza tym, tu nie chodzi o sposob rozumowania, ale o nasze zycia.
Jestes w takiej sytuacji, jakbys przyczepil sie do drzewa kawalkiem elastycznej gumy i probowal isc. Tego, ze nalezy sie wziac za siebie nie powinienes negowac, gdyz prowadzi to do Twojej zguby. A nie bedzie jak w glupim seksistowskim kawale, guma nie peknie.

[hvp2]

A uważasz że istnieje tylko jeden sposób w jaki "należy wziąść się za siebie"?

[Catastrophique]

Wazne, zeby sie wziąć. A, m.in. praca o tym bardzo stanowi. Nie unikniesz tego.
A masz jakies inne pomysly? Lepsze?
Tylko nie pisz, ze "idziesz inna droga", ale nie mozesz napisac jaka...

[Catastrophique]

I nie tylko ja tak uwazam. Takze lekarze, psychologowie, psychiatrzy, wiedza to tez osoby postronne.

[lukii]

Czasami to trzeba zmienić psychiatrę lub/i psychologa, a nie siebie!

[hvp2]

Czasami to trzeba zmienić psychiatrę lub/i psychologa, a nie siebie!

To chyba niezwykle rzadka sytuacja.

[Walet Pikowy]

Praca nie może być tylko bazą w samym sobie zdrowienia czy tam szczęścia,bo potrzeba czegoś więcej.Już jedna osoba pisała o pustce niedawno i ma pracę,tylko na produkcji i bierze sporo leków.Jej stan nie jest tak zadowalający jakby wnioskować z waszych opinii.Sama praca prowadzi do pracoholizmu czyli choroby.Poza pracą są inne dziedziny życia i na terapii usłyszałem jeżeli nie połączymy tego w 3 sfery,takie jak praca,hobby,rodzina,to nie będzie pełnego szczęścia.W jednej sferze pracy szybko się wypalimy.Pracę na ogół trzeba z czymś łączyć wtedy jest większy pożytek z tego.

[Catastrophique]

Tak, dlatego pisalem wyzej, ze wazna jest praca, miedzy innymi.

[Piotrek007]

Praca w przypadku osób ze schizofrenią daje także znajomych i czasami nawet przyjaciół i pod tym względem ciągle tak namawiam do jej podjęcia.Mi praca dała wszystko czego najbardziej mi brakowało w przeszłości : znajomych z którymi spędzam czas także w czasie wolnym,dzięki niej i obowiązkom z tym związanym nie mam lęków przed wychodzeniem z domu (bo robię to codziennie),mam mniej kompleksów i mniej się stresuje,nie czuję się odludkiem,nie myślę ciągle o chorobie i jeszcze mógłbym wymieniać bez końca.Nie mam też problemów finansowych i to też ma olbrzymie znaczenie dla samopoczucia.