Czym jest dusza...

[pawel534]

Ja w jednych orędziach czytałem choć nie mam pewności że to prawda że dusza ludzka składa się z cząstki każdej z Trzech Osób Boskich. Czytałem to w orędziach Żywego Płomienia.

[cezary123]

Ja w jednych orędziach czytałem choć nie mam pewności że to prawda że dusza ludzka składa się z cząstki każdej z Trzech Osób Boskich. Czytałem to w orędziach Żywego Płomienia.

A z czego składają się Osoby Boskie?

[pawel534]

Nie wiem ale jakie to ma znaczenie ?

[cezary123]

Nie wiem ale jakie to ma znaczenie ?

Ma to znaczenie ogromne: przecież to Stwórca rzeczywistości. Skądś musiały wziąć najbardziej podstawowe cechy, materiał i pomysły na to, co potem zaistniało. Nie wiem, czy można stwierdzić, że Absolut to i tak wszystko i nieskończoność a stworzone mogło być dowolne, tylko przypadkiem jest taki wariant.
Jeżeli czują się w swoim świecie stworzonym tak jak nasza dusza na tym padole, to...

[cezary123]

...to współczuję.

[Kamil Kończak]

Skądś musiały wziąć najbardziej podstawowe cechy, materiał i pomysły na to, co potem zaistniało.

Może z siebie?

[piotr 84]

dusza to świadomość oraz pragnienie Pierwszej Prawdy powrotu do Boga przez którego została stworzona to tęsknota powrotu do Stwórcy by móc z właściwego miejsca spoglądać na Absolut z tej perspektywy którą podczas aktu stworzenia dał duszy Bóg i atrybuty w które nią wyposażył czyli wolną wole

[cezary123]

Skądś musiały wziąć najbardziej podstawowe cechy, materiał i pomysły na to, co potem zaistniało.

Może z siebie?

A nic go na wstępie nie ogranicza?
Dlaczego świat jako jego dzieło jest marnością i okrucieństwem?
Każda zwykła dusza to widzi.
Nic nie może jednak zdziałać, bo wyjście ze stworzonego=nicość.

[Kamil Kończak]

Prawdopodobnie dlatego, że wszystkie światy "poniżej" boskiego źródła są coraz bardziej marnymi kopiami, refleksjami - Bóg to sfera czystego Ducha, wieczności a ten świat jest sferą gęstej materii. Jest snem zawężonej świadomości. Jezus mówił o zarządcy tej sfery jako Księciu tego świata - jest to dualny świat, który dzieli wieczną boską rzeczywistość i tworzy świat pełen przeciwieństw - Umysł jest zwierciadłem załamującym i rozszczepiajacym boską Prawdę - więc żyjemy w świecie rozszczepionej boskiej świadomości.

[piotr 84]

o cnotach nie będe się wypowiadał za długi byłby to wykład
za durny jestem
bo to tam że tam no i właśnie
a i tak byście nie zrozumieli

[cezary123]

dzieli wieczną boską rzeczywistość i tworzy świat pełen przeciwieństw

I Bóg na to pozwala? Przecież każda dusza cierpi i daje to wielokrotne spotęgowane cierpienie, którego nikt z nas nie uniósłby nawet przez chwilę. Ileż razy można być zabijanym, chorować i umierać?
I żadna reinkarnacja ani oświecenie nie przerwie tego kołowrotu stworzenia.

Już nie chodzi mi o teodyceę ale o usprawiedliwienie warunków powstawania stworzenia, niezależnie, czy Bóg jest, czy go nie ma.

[Kamil Kończak]

A dlaczego nie ma pozwalać? Dlaczego Ojciec nie ma pozwalać duszom na to aby się doświadczały i poszły na swoje - jak synowie marnotrawni, do szkoły życia - aby kieszonkowe dane przez Boga zostało skonfrontowane ze światem ciemności. To jest boska gra i ona ma cel.


Oświecenie to właśnie wyrwanie duszy ze sfery narodzin i śmierci. Tyle razy można aż się zatęskni za Domem Ojca i przejrzy się na oczy, że ten świat to nie jest ojczyzna naszej prawdziwej tożsamości...

[cezary123]

To jest boska gra i ona ma cel.

Albo coś tam w ogóle udaje, że ktoś gra.
I mamy problem.

[piotr 84]

i to jest tęsknota " wypełnienia " ale już blisko ogólnoświatowe poznanie tzn. w jednej chwili będziemy mieli poznanie siebie Trój-Jedynego jak najwięksi mistycy

[cezary123]

Oświecenie to właśnie wyrwanie duszy ze sfery narodzin i śmierci.

I tak nikt nie musi się wyrywać, bo każdy istnieje tylko raz. Nic nie pomoże, bo ktoś inny też musi niezależnie swoje przejść. Przed nami były same inne osoby i choć ich cierpienia nawet nei powąchaliśmy, to czyż nie było okrutnie realne? Aż do przerwania istnienia i zaniku kontaktu ze stworzonym i sobą?
Zsumowałem to ponad barierami jednostek egzystencjalnych.

[Kamil Kończak]

dusza to świadomość oraz pragnienie Pierwszej Prawdy powrotu do Boga przez którego została stworzona to tęsknota powrotu do Stwórcy by móc z właściwego miejsca spoglądać na Absolut z tej perspektywy którą podczas aktu stworzenia dał duszy Bóg i atrybuty w które nią wyposażył czyli wolną wole

Ładnie napisane


Niestety nie żyjemy tylko raz - życie jest czymś wiecznym ale dopóki dusza nie uwolni się od umysłu, będziemy przychodzić na ten poziom - umierać w ciałach i odradzać się ponownie. Aż wyzwoli się w nas tęsknota za Bogiem, która pociągnie nas do źródła, ponad umysł.

[cezary123]

Tyle razy można aż się zatęskni za Domem Ojca i przejrzy się na oczy, że ten świat to nie jest ojczyzna naszej prawdziwej tożsamości...

To najlepiej od razu
Nie, to już nie jest dobra metafizyka.
Świat Boży ma być dobry i nic mnie nie obchodzi!

[Kamil Kończak]

Skoro świat boży ma być dobry, to stań się samym dobrem


Oczywiście któreś wcielenie będzie tym ostatnim - gdyby dusza zapragnęła Boga i tylko jego i niczego z tego świata - gdyby pragnęła intensywnie i pradziwie wieczności - to by wróciła. Ale tak nie jest ponieważ ludzie pragną tego świata, są do niego chorobliwie przywiązani. Oni śnią ten świat i nie ma w tym śnie miejsca dla czegoś wyższego. Dopóki będą pragnęli tego świata - będą wracali na ten poziom w kolejnych wcieleniach.

[cezary123]

Niestety nie żyjemy tylko raz - życie jest czymś wiecznym ale dopóki dusza nie uwolni się od umysłu, będziemy przychodzić na ten poziom - umierać w ciałach i odradzać się ponownie

Żyjemy, tylko nie umiemy policzyć czegoś, co nam we wszystkim dorównuje - drugiej duszy.
Liczymy je po łepkach i po tym jak je postrzegamy. A przecież oni nie są tym, co da się postrzegać.
Nie ja odradzam się w bliźnim, tylko on powstaje tak jak ja i jesteśmy równolegle.
Nigdy nie zaakceptuję takiej swojej wędrówki po czyichś ciałach. Musiałbym uśmiercić najpierw w nich kogoś.
Okropna metafizyka.

[Kamil Kończak]

Okropna ale doskonale sprawiedliwa. To człowiek musi sam zapragnąć aby się obudzić - umrzeć dla tego świata i narodzić się dla wieczności - nie można na raz dwóch panom służyć - być na kanale materii i wiecznego Ducha.