Schizoafektywi duzo nas jest?

[Schibi]

Witam. Duzo jest tu osób schizoafektywnych? Sądzicie, że wasze diagnozy są trafne? Ja na początku miałem diagnoze chadu z urojeniami, teraz jestem schizoafektywny. Jak sobie radzicie w życiu, jakie leki przyjmujecie?

[Schibi]

Jak wyglądały u was psychozy? Ja miałem drugą psychozę w życiu bez hospitalizacji na szczęście. Najpierw miałem hipomanie przerodziła się w psychoze, poźniej znowu hipomanie i teraz nareszcie przyjmuje leki i jest spokój.

[Zyta1234]

.

[apsnt]

Aby wejść na tą diagnozę to mania musi Ci "zejść". Potem może być psychoza, ale bez zmienionego afektu. Afekt schizofrenicznie spłycony, ale też nie depresja.

[aspagnito]

Przede wszystkim nie mania a obsesja. W manii (dwubiegunówka) myśli są postrzępione, przeskakuje się z jednego tematu w drugi, a chory ma wrażenie "demonicznego tła swoich myśli".

W zab. schizoafektywnych mamy do czynienia nie z manią, a obsesją - chory powtarza myśli i ma wrażenie, że dzięki temu jest bardziej kreatywny, ale krąg myśli, które powtarza stopniowo się zawęża i może się skończyć na powtarzaniu jednego słowa, co przynosi choremu paraekstatyczną przyjemność.
W obsesji nie skacze się po tematach, a chory jeśli ma taką możliwość wypowiada się tak, jakby cytował definicje z encyklopedii, czy jakieś artykuły prasowe - każda wypowiedź w dziwny sposób (dziwactwo) ma konkretną strukturę i plan - nawet wypowiedzi słowne "na żywo". Chory potrafi czasem doprowadzić kogoś do wniosków, które chce by ktoś miał, albo sprawić, że czyjeś problemy emocjonalne zmaleją.
Prawie nigdy w zaburzeniach schizoafektywnych nie występują omamy, urojenia występują przy rozwiniętym epizodzie, a na co dzień chory czuję niemoc, wzrost napędu, czy imperatywy (przymusy).
Te imperatywy to przekonanie chorego, że część świadomości nie należy do niego. Najczęściej jest to posiadanie i próba wykorzystania jakiejś wiedzy nieweryfikowalne, która w części może się potwierdzać, a której chory teoretycznie nie powinien mieć. Ma ona różne źródła najczęściej, ale jej motorem jest choroba. Nie są to urojenia, ale imperatywy. W nawrocie wykorzystywanie imperatywów przynosi przyjemność i chory czuje integralną więź z nimi. W remisji chory nie pamięta jednak raczej tych treści i w słabym stopniu się z nimi utożsamia. To wtedy mówi właśnie, że to nie był on, ale czuł w sobie pewien przymus, który kazał mu tak uważać i to było przyjemne.

Niestety zaburzenia schizoafektywne są o wiele rzadsze od dwubiegunówki i myli się obsesję z manią.

Najrzadsze są zaburzenia schizoafektywne f25.0, czyli obsesja bez depresji i lekarze tej choroby nie diagnozują. Nie w Polsce. Niestety "bez depresji" oznacza tak ogromne podniecenie, że kończy się to katatonią.

[apsnt]

Ja tam nic takiego nie miałem .

[xmiaplacidus]

Jestem i ja. Pierwotna diagnoza - depresja. Po wielomiesięcznym gadaniu lekarce o moich halucynacjach i urojeniach zmieniła mi rozpoznanie.