dlaczego Jezus był człowiekiem

[cezary123]

Tylko w racjonalizmie znowu brakuje mi absolutu i lepszej rzeczywistości. Mając wiarę, można lekko zanegować ten niedoskonały świat. Nie mając - trzeba być przyklejonym do niego jak ślimak do liścia.

[danielek]

Ja sie wam zaraz objawię i będzie beka

[cezary123]

Adam zdenerwował się wtedy, bo mu żona z Satanem figlowała. Na drugi raz byłby mądrzejszy. Jak Jezus.

No co, może nie? Flirtowała z nim z rajskich nudów albo bawiła się jak ze zwierzątkiem i nie doceniła powagi sytuacji. I do czego to doprowadziło?

3,1
A wąż był bardziej przebiegły od wszystkich zwierząt polnych, które Pan Bóg uczynił. Rzekł on do kobiety: „Czy Bóg rzeczywiście powiedział: «Nie wolno wam jeść ze wszystkich drzew tego ogrodu»?”.
Rdz 3,2
Kobieta odrzekła: „Owoce z drzew tego ogrodu jeść możemy,
Rdz 3,3
lecz o owocach drzewa, które jest w środku ogrodu, Bóg powiedział: «Nie będziecie z niego jeść, a nawet go dotykać, abyście nie umarli»”.
Rdz 3,4
Odparł wąż kobiecie: „Na pewno nie umrzecie.
Rdz 3,5
Ale Bóg wie, że gdy zjecie ten owoc, otworzą się wam oczy i staniecie się jak Bóg: poznacie dobro i zło”.
Rdz 3,6
Wtedy kobieta spostrzegła, że owoce tego drzewa ładnie wyglądają, są dobre do jedzenia i do zdobycia wiedzy. Sięgnęła więc po owoc,
http://www.verbumregis.pl/#/reading



Podobnie jak naruszenie tabu i posłuszeństwa wobec patriarchalnego systemu Stwórcy, tak też sytuację z kuszeniem kobiety opracowano zapewne na podstawie obserwacji rzeczywistych sytuacji międzyludzkich z kultury tamtych czasów. Dlaczego Adam nie miał własnego zdania, tylko polegał ślepo na swojej żonce?
Są to obrazy ukazujące alegorycznie jakieś głębsze prawdy metafizyczne. Niestety treść dosłowna jest przemijająca i niekoniecznie taka uniwersalna.
Dzisiaj podobne sytuacje rozwiązuje się u psychologów.
Nie ma patriarchatu, istoty dorastające są wolne i niezależne w swoich wyborach dróg życiowych, a kobiety nie takie głupiutkie i naiwne.

[cezary123]

Jezusowi jakaś panna nogi całowała i pieściła włosami, a on jej nie chciał. Mądry! Został wielkim królem i wcielonym Absolutem a o laluni we Wszechświecie cicho.
Feministki, pozwalacie na takie rzeczy?!

[kaznodzieja]

(...) zachęcam pochylić się nad całym 8 rozdziałem Listu do Rzymian.

w tym rozdziale jest mowa o duchu usynowienia czyli o tych ,którzy będą królować z Jezusem w niebie i sprawować rządy nad ziemią.

Zachęciłem Cię do przeczytania tego rozdziału, abyś zrozumiał jak ja oraz biblijni chrześcijanie pojmują rolę i znaczenie osoby Ducha Świętego.

Niestety, ale ewangelia jaką głosisz Ty i przede wszystkim organizacja do której należysz, bądź sympatyzujesz jest fałszywa i nie jest ewangelią jaką głosił Jezus Chrystus, którą to można poznać w rzetelnych przekładach Biblii. Bazujesz na tłumaczeniu nowego świata napisanego w celu przekształcenia całej Biblii w taki sposób, aby jej zmieniona i poprawiona wersja odpowiadała założeniom doktryny określonej grupy.
Książka na jaką się powołujesz to praca anonimowa "komisji tłumaczeniowej biblii nowego świata". Świadkowie twierdzą, że anonimowość jest konieczna, aby wszelka chwała przypadła tylko Bogu. Oczywiście ma to jeszcze dodatkowe korzyści - tłumacze są wolni od odpowiedzialności za ewentualnie popełnione błędy i uniemożliwia prawdziwym uczonym sprawdzenie ich akademickich kwalifikacji.

W związku z powyższym nie jestem zaskoczony, że błędnie interpretujesz naukę apostoła Pawła w tym rozdziale, który piszę o wolności i prawie Ducha. W rozdziale tym rzeczywiście mowa jest o Duchu usynowienia, jednak nie w takim rozumieniu jaki Ty przedstawiasz.

Ja z radością mogę przyznać się do niebiańskiego dziedzictwa, które obiecał Chrystus i które zapewnił mi swoją śmiercią na krzyżu.
To przez zapieczętowanie Ducha Świętego jestem zapewniony co do mojego zbawienia i w Duchu którym mogę radośnie wołać Abba Ojcze nazywając się dzieckiem Bożym (Rz 8:15-16).

Jest to wołanie serca, które przepełnia dziecięce zaufanie i które nie zna lęku. Wołanie to nie płynie jedynie z ust, ale z serca co apostoł Paweł wyjaśnia jeszcze w Liście do Galatów 4:6-7 i tylko w tych dwóch miejscach użyta jest pewna formuła zasługująca na szczególną uwagę.

Formuła owa to πνεῦμα κράζω i jest nieco inaczej użyta w Ga 4:6, inaczej zaś w Rz 8:15. Gdy w pierwszym tekście podmiotem owego wołania synów Bożych jest sam Duch, to w drugim tekście wołają raczej ludzie, choć co prawda ożywieni mocą tego samego Ducha.
W obu fragmentach rzecz ma się właściwie zupełnie na odwrót. Według Ga 4:6 woła Duch przebywający w nas - dokładniej w sercach naszych; według zaś Rz 8:15 my niejako przebywamy w Duchu wołając.

Tekst z Listu do Galatów akcentuje szczególnie działanie Boga:
- zesłał Bóg Syna swego zrodzonego z niewiasty...
- aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu...
- Bóg zesłał do serc naszych Ducha Syna swego...
(Ga 4:4-6)

W Liście do Rzymian 8:15-17 nastaje Apostoł raczej na nasze działanie, na nowe działanie człowieka:
– nie otrzymaliście przecież ducha niewoli...
– ale otrzymaliście Ducha przybrania za synów,
– w którym możemy wołać...
– że jesteśmy dziećmi Bożymi...
– z Nim cierpimy,
– by wspólnie mieć udział w chwale.

Myśl główna w obydwu tekstach jest zasadniczo ta sama, a wyraża ją Apostoł zwięźle w Rz 8:14, gdy mówi: ci, którzy są prowadzeni przez Ducha Bożego, są synami Bożymi. Chodzi o taką jedność z Duchem Świętym, iżby On tylko był ostatecznym principium działania ludzkiego, jakkolwiek by się na owo działanie patrzyło.

Niemniej przyznać trzeba, że sformułowanie πνεῦμα κράζω w Ga 4:6 jest bardziej niezwykłe i zarazem mniej jasne oraz zupełnie nieoczekiwane w zestawieniu wyrazów Duch – wołać, zwłaszcza iż nie ulega wątpliwości, że Duch w obydwu tekstach oznacza Ducha Świętego.
Wyrażenie: "Duch, w którym wołamy" jest o wiele bardziej naturalne i nie nastręcza trudności w rozumieniu jego sensu.
Jeżeli ktoś odpowie, że nie wiadomo, czy czytelnicy Pawła i sam Paweł reagowali na podobne określenia tak jak my, zauważymy z łatwością, iż wyrażenie πνεῦμα κράζω jest hapax legomenon nie tylko całego NT i Septuaginty, lecz również nie jest sygnalizowane przez żaden słownik greki pozabiblijnej. Trudno więc przypuścić, że chodziło o wyrażenie samo przez się jasne, zupełnie naturalne i rzekomo codziennie używane.
Formuła ta, jeśli chodzi o Pawła ma specjalne teologiczne znaczenie. Jeżeli Apostoł użył jej tylko jeden raz – być może w obawie, żeby nie była źle pojęta – to idea tą formułą wyrażona powtarza się w jego listach wielokrotnie. Zresztą można też zauważyć, że Pawłowi zależy do pewnego stopnia na sformułowaniu: Duch wołający. Choć bowiem powie w Rz 1:15 Duch, w którym możemy wołać, czyniąc w ten sposób człowieka podmiotem wołania do Boga Ojca, to zaraz jednak pośpieszy z wyjaśnieniem: Ten to Duch poświadcza naszemu duchowi (Rz 8:16).

Ponawiam więc moje pytanie do Ciebie:

Czy jesteś, czy możesz nazwać się dzieckiem Bożym obdarzonym Duchem Świętym?

ps. πνεῦμα

pps. κράζω

kto fałszuje Biblię. ? Czy nie ten kto usuwa z niej imię jej autora ? .
usuń swoje imię z dokumentów osobistych a przekonasz się czy masz dobre czy z fałszowane.
Przekład NŚ powstał właśnie dlatego żeby przywrócić oryginalne brzmienie Biblii.


Jeżeli śmiesz się nazywać dzieckiem Bożym jednocześnie lekceważysz Boga walcząc z jego Imieniem to sam sobie odpowiedz na pytanie - czy jesteś dzieckiem Bożym ?


Wierne dzieci Boże wysławiają swego Ojca przez uświęcanie jego imienia .Tak jest na ziemi i tak samo jest w niebie. Z 19 rozdziału Objawienia wynika że istoty duchowe w niebie nie postępują haniebnie jak niektórzy niby chwalcy Boga na ziemi tylko wysławiają JAH,,,

[danielek]

Ja wierzę ,że kiedys każdy będzie Bogiem.Fakt-nie aż tak potężnym.

[cezary123]

Ja wierzę ,że kiedys każdy będzie Bogiem.Fakt-nie aż tak potężnym.

A jak odwrócimy rozumowanie, wyjdzie sytuacja, w której Bóg staje się w jakiś sposób każdym.
Niestety najpierw musimy dojść do prawdy o tym, co to znaczy, że Bóg jest sobą

[cezary123]

Oczywiście nie tylko w sensie psychologicznym, bardziej ontologicznym, ale i to warto zrozumieć.


"Zobacz, że często to, jak się innym pokazujemy, zależy od tego, co chcemy osiągnąć, od naszych motywacji. Zakładamy różne maski, by osiągnąć cel. Ale to jest kłamstwo na nasz temat. Kłamstwo, w które w pewnym momencie sami zaczynamy wierzyć.

List do Hebrajczyków ostrzega nas, że następstwa takiego sposobu życia są mocne. Ostatecznie konsekwencją jest śmierć. I nie chodzi tylko o straszenie nas abstrakcyjnym dla wielu piekłem. Tu idzie także o śmierć serca. Człowiek, który długi czas nie jest w stanie żyć prawdą o sobie, ma martwe serce.

„A ludzie zewsząd schodzili się do Niego” (Mk 1,45). Schodzili, bo Jezus jest sobą. On nie udaje. Mówi i robi to, co naprawdę uważa za słuszne. Jest silny, a do takich ludzi się lgnie. Chce się z nimi być, uczyć się od nich.

Bóg jest sobą, Bóg po prostu Jest Tym, Kim Jest (por. Wj 3,14). On się nie zmienia. I Bogu dzięki, że Bóg się nie zmienia".
https://opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/wa ... db_01.html

[kaznodzieja]

Ja wierzę ,że kiedys każdy będzie Bogiem.Fakt-nie aż tak potężnym.

tak jest teraz

[Catastrophique]

A jak odwrócimy rozumowanie, wyjdzie sytuacja, w której Bóg staje się w jakiś sposób każdym.

A to ciekawe. Jakis czas temu pisalem powiesc, w ktorej Bog byl mlodym, 24 letnim facetem, ktory zyje na Ziemi jak czlowiek.
Na pewno mialby wielu wrogow i wielu przyjaciol. Bog - celebryta. Hmm .

[cezary123]

tak jest teraz

Bogami nie są nawet Bogowie, bo to niestety nie stało się możliwe w ogóle, ale mniejsza z tym.



"Z Komentarza do Biblii Poznanskiej:

Psalm 82, podobny pod względem treści do Ps 58, jest ułożony na sposób mowy prorockiej. Bóg zwraca się w nim przeciwko niesprawiedliwym sędziom, zarzucając im stronniczość na niekorzyść biednych i wzywając ich do poszanowania Prawa i sprawiedliwości (w. 2-4). Postępowanie ich może doprowadzić do zupełnego załamania się ładu społecznego (w. 5), toteż grozi im rychła zguba, jeśli nie będą godnie sprawowali swego wysokiego urzędu (w. 6n). Ostatni wiersz, recytowany może przez zebrany lud, jest prośbą, by Bóg przywrócił naruszony porządek prawny nie tylko w Izraelu, lecz na całym świecie. — Dla wprowadzenia w swój utwór momentu dramatycznego Autor posłużył się jako tworzywem literackim motywami mitologicznymi, zaczerpniętymi z wyobrażeń o zgromadzeniu bogów i o ukaraniu winnych bogów. Wyraźne echo tekstów prorockich w Psalmie wskazuje na jego stosunkowo późne pochodzenie.

do wiersza 1:
O Asafie zob. Koment. do Ps 50,1. — Choć wyrażenie: „zgromadzenie Boże” przypomina „zgromadzenie bogów”, należy je raczej rozumieć w sensie społeczności izraelskiej, która w Lb 27,17; 31,16; Joz 22,16 jest nazwana „zgromadzeniem Jahwe”. Nazwa „bogowie” zaś (także w w. 6) odnosi się do zwierzchników i sędziów izraelskich (również w Ps 58,2), sprawujących władzę w imieniu Boga, podobnie jak w mitach kananejskich bogowie niższego rzędu wykonują władzę sędziowską zleconą im przez najwyższe bóstwo. Obraz Jahwe sądzącego niesumiennych sędziów spotykamy także u proroka Izajasza (Iz 3,13-15).

do wiersza 6:
6n. Niesumienni sędziowie mimo swej wysokiej godności będą ukarani niechybną zgubą, jak mityczni bogowie za swe przewinienia zostali ukarani śmiercią. Ten sam element mitologiczny, szerzej rozwinięty, służy za szatę literacką u Iz 14,13-15; Ez 28,11-19. — Słowami wiersza 6 posłużył się Chrystus (J 10,34-36) na dowód, że nie dopuścił się bluźnierstwa, nazywając się Synem Bożym".
https://www.katolik.pl/forum/read.php?f ... 6&t=117176

[cezary123]

"Gdy Hera te pokorne usłyszała żale,

8830
Tak mówi do Hefajsta: — «Wstrzymaj się w zapale!

Dość twą moc okazałeś, przestań go już dręczyć!

Czyż bóg boga dla ludzi ma tak srodze męczyć?»

Uśmierza Hefajst ognie i gasi w tej porze,

Rzeka wraca w koryto, pędzi nurty w morze…

8835
Ale między bogami nowa kłótnia wzrosła

I zawziętych nienawiść na dwie strony niosła:

Lecą na siebie, w ręku z groźnymi oszczepy.

Ryknęła ziemia, nieba zatrzęsły się sklepy[1472].

Obaczywszy z Olimpu[1473] Zeus, co się dzieje,

8840
Patrzy na walkę bogów, a w sercu się śmieje.

Już nie stoją osobno, już bitwa się wszczyna:

Dziurawiący puklerze Ares bój zaczyna,

A zbrojną mając rękę zabójczym żelazem,

Do Pallady[1474] zelżywym[1475] tak rzecze wyrazem:

8845
— «Bezwstydnico! Ty tylko mordami oddychasz!

Czemu bogów do boju przez twą dumę wpychasz?

Przypomnij, jakeś na mnie zagrzała Tydyda[1476]:

Twą ręką prowadzona była jego dzida,"

Iliada, Homer

https://wolnelektury.pl/katalog/lektura ... liada.html

[cezary123]

Teraz podobno to nie bogowie niższego rzędu a 144 000 braci Chrystusa.
W niektórych wierzeniach Ziemian.

[cezary123]

I dlatego nie przepadam za mitami.

[Catastrophique]

Mhm. Biblia jest nawet ciekawsza od np, mitologii greckiej. Choc nie w kazdym miejscu.

[cezary123]

Za to lubię, jak autorzy Biblii "dla wprowadzenia momentu dramatycznego" posługują się jako tworzywem literackim motywem przyrody i kosmosu.
Jezus jako człowiek, czyli istota o określonych wymiarach i rozmiarach znajdująca się na powierzchni planety i odbierająca zmysłami środowisko w pewnym zakresie rzeczywistości, lubił sobie wyobrażać na przykład coś takiego:


"Mt 24,27
Przybycie Syna Człowieczego będzie podobne do błyskawicy, która rozbłyska na wschodzie, a jaśnieje aż po zachód.
Mt 24,28
Gdzie są zwłoki, tam gromadzą się orły.
Mt 24,29
Zaraz po udręce tych dni słońce się zaćmi, księżyc straci blask i gwiazdy spadną z nieba, a moce niebieskie zostaną wstrząśnięte.
Mt 24,30
Wtedy na niebie pojawi się znak Syna Człowieczego. I będą lamentować wszystkie narody ziemi. Zobaczą Syna Człowieczego przychodzącego na obłokach nieba, z wielką mocą i chwałą".
http://www.verbumregis.pl/#/reading

No bo co to organizm człowieka. Rozmnaża się już to to już miliony lat w ewolucji, ale nie bardzo idzie do przodu w reakcji ze środowiskiem. Zarówno w sensie materialnym, jak i rozumu czy ducha.
A świat kosmosu taki rozległy i fascynujący.

[Catastrophique]

Mt 24,28
Gdzie są zwłoki, tam gromadzą się orły.

Myślałem, ze raczej sępy.

[cezary123]

Myślałem, ze raczej sępy.

W niektórych przekładach tak bywało. Sprawdzimy w interlinearnym.


http://www.biblia-internetowa.pl/Mat/24/28.html
Raz sępy, raz orły.

Nie znam greckiego, ale tłumacz google wykrył słowo oznaczające jednak orła. Orły też nie gardzą padliną. Pojęcie "orzeł" jest bardziej wzniosłe. Tylko po co te zwłoki.
Ja bym napisał coś w rodzaju: "gdzie są diamenty, tam zawsze jest blask", albo "gdzie ładne dziewczyny, tam się chłopcy garną"
Zależy pewnie, z jakiego manuskryptu było tłumaczone, a wcześniej od tego, co autor miał na myśli.

[cezary123]

Boże, chyba nie chodzi o te powszechne zwłoki jego na krucyfiksach?!

[Catastrophique]

Mozliwe, ze to te. Koscielni lubia sie szczycić ukrzyzowaniem, jakby bujda, ze ich Bog (w sensie z ich wyobrazen o nim) skazal wlasnego syna na meczarnie, dobrze o nim swiadczyl.
Alleluja.