Prawa ręka jest naszą lewą ręką:)

[nic]

Nie wiedziałem gdzie to wkleić, więc wklejam tutaj. Patrzyliście kiedyś uważnie w lustro? Kiedy w "rzeczywistości" podnosimy prawą rękę, nasze lustrzane odbicie podnosi lewą. Podnieście prawą rękę i patrząc na lustro wyobraźcie sobie, że jesteście lustrzaną wersją samego siebie. Którą rękę podnosicie? Wniosek z tego taki, że to co widzimy "na zewnątrz" jest czymś równoważącym naszą rzeczywistość (coś jak druga szala wagi).

[danielek]

Dobrze to ująłes infinity.

[Catastrophique]

Lech Wałęsa to ciekawie ujął:
powinna być lewa noga i prawa noga. A ja będę pośrodku.

[danielek]

Hihi.

[nic]

Lech Wałęsa to ciekawie ujął:
powinna być lewa noga i prawa noga. A ja będę pośrodku.

Powiem Tobie, że jest to niegłupie. Jeżeli patrzysz w lustro z przekonaniem, że robisz jedno, a lustro pokazuje tego odwrotność, to logiczne myślenie skłania do wniosku, że któraś z tych wersji musi być błędna (chyba, że żyjesz w bilokacji po obu stronach lustra). Pytanie tylko która?

[8-r48iT]

Kiedy patrzymy na siebie z perspektywy lustra również prawa ręka będzie naszą lewą.

Przypomniało mi się jak jeden telewidz dzwonił do gry na Polsacie w której wybierało się przedmiot i powiedział wybieram to pudełko "po mojej prawej".

Btw. dawno nie spotkałem się z tak normalnym i ciekawym tematem na evocie. zbyszek jest dumny że piszą tu jeszcze normalni ludzie.

[danielek]

Prawa czy lewa-to ma znaczenie?

[nic]

Ta lustrzana wersja samego siebie jest jak rozliczenie z nabytą wiedzą. Wydaje mi się, że jestem praworęczny, ale żeby siebie takiego zobaczyć w lustrze muszę użyć lewej ręki (n.p. przy myciu zębów). Wyłania się prawda, że jesteś silny, jeżeli nie wpadasz w "jednokierunkowe myślenie" / przyzwyczajenia. W życiu potrzebna jest różnorodność. Nasze lustrzane odbicie przypomina nam, że życie zawsze biegnie dwutorowo, a prawdziwa moc tkwi w balansie pomiędzy szalami równowagi.

[the end]

Ręka to ręka, wszystko jest manifestacją umysłu.

[nic]

Ręka to być może ręka, ale nasze lustrzane odbicie jest naszym Alter ego, które mówi:
"Jesteś tak silny, jak silny jest Twój najsłabszy punkt".

[cezary123]

W pewnej książce Karola Maya, chyba w powieści "Skarb w Srebrnym Jeziorze" główny bohater zażył tak pewnego niezbyt rozgarniętego przeciwnika. (Afroamerykanina). Na szczęście ów odparł, że nad tym się nie zastanawiał i nie ma to akurat znaczenia
Ale wiadomo, że Hitler czytał namiętnie Maya i pokutujący duch rzeczywistości pośmiertnej za lekceważenie ludzi innego koloru skóry i innych cywilizacji wywołał tragiczny zbieg okoliczności, w której rasa wyższa miała całkowicie rozwiązać kwestię kultur i ras niższych..
Kilka nieprzemyślanych słów, jakaś błędna myśl a potem wywołuje to trzęsienie ziemi obejmujące całą dostępną przestrzeń. To nie efekt motyla, to chaos deterministyczny.

[cezary123]

http://www.if.pwr.edu.pl/~wozniak/pomia ... klad_1.pdf

[cezary123]

Bilokacja to jeszcze drobiazg. Wyobraźmy sobie, że rozmawiamy z kimś przez wideokomunikator, tyle, że zamiast jednego ekranu naprzeciwko siebie, ustawiamy sobie kilka, naokoło.
W którym miejscu znajduje się punkt odbioru rzeczywistości przez naszego rozmówcę? To znaczy, gdzie on naprawdę się znajduje? Jak może jednocześnie być naprzeciwko nas, patrzeć nam w oczy i z tyłu naszej głowy.
Dlaczego dwa lustra zwrócone do siebie pokazują tunel nieskończony, dlaczego kamera zwrócona do monitora i jednocześnie odbierająca pokazuje to samo?
Być może są istoty, które odbierają rzeczywistość nie punktowo, ale całościowo, jednocześnie naraz.
Tak jak my musimy, tak jakby ze środka kuli rozszerzać poznanie zmysłami, to oni mogliby skupić się na jednym dowolnym punkcie będąc wszędzie. Naokoło.
Nasze możliwości poznania i doświadczania rzeczywistości zmysłami i duszą, wynikają z ograniczeń ewolucji. Nie znaczy to, że nie jest możliwe dużo więcej