Rozstaliśmy się

[cezary123]

To znakomicie, że znowu stał się dla Ciebie atrakcyjny
No i że ma remisję. Zdrowie jest najważniejsze.

[DuaLipa]

nika91, wspaniale jest móc czytać takie wiadomości i wiedzieć, że jednak na nic teoria i każdy przypadek trzeba traktować indywidualnie. Czytając Twoje posty sprzed 3 lat, widzę identyczną wręcz sytuację do mojej. Ja niestety zmuszona byłam definitywnie zakończyć znajomość i się odciąć przez nękanie psychiczne i ubliżanie, zresztą mój wątek jest w tym dziale. W każdym razie gratuluję happy endu, życzę dużo siły i szczęścia:)

[nika91]

nika91, wspaniale jest móc czytać takie wiadomości i wiedzieć, że jednak na nic teoria i każdy przypadek trzeba traktować indywidualnie. Czytając Twoje posty sprzed 3 lat, widzę identyczną wręcz sytuację do mojej. Ja niestety zmuszona byłam definitywnie zakończyć znajomość i się odciąć przez nękanie psychiczne i ubliżanie, zresztą mój wątek jest w tym dziale. W każdym razie gratuluję happy endu, życzę dużo siły i szczęścia:)

Przeczytałam Twój wątek... Przykro mi. Zastanawiam się, czy jest to kwestia osobowości czy choroby? Mój kiedy miał psychozę wygadywał różne głupoty, np. że pojedzie na wakacje z byłą dziewczyną (dzisiaj się z tego śmiejemy) a raz uroił sobie, że go zdradzam z innym pacjentem. To był jedyny raz, kiedy się zachował agresywnie wobec mnie. Ale ogólnie to osoba, która jest bardzo ugodowa, wręcz za mało walczy o swoje. W każdym razie Ty znasz swojego chłopaka (przed chorobą też?) i wiesz, czy to jest zgodne z jego niepsychotyczną osobowością. To bardzo źle, że się nie leczy - mój się leczy od początku bez dłuższych przerw.

Jeśli chodzi o nas, to jest dość dziwne. Czasami widzę po nim, że się gorzej czuje, zamyka się w sobie, mało mówi, w nocy ma jakieś koszmary. Potem z kolei ma świetny humor, śmieszkuje. Najgorzej na niego działa siedzenie w domu bezczynnie. Zapisał się na angielski, żeby coś zacząć robić i dobrze mu to robi. W tym roku chce wrocić na studia i ze mną zamieszkać w końcu. To nie jest tak, że jest zdrowy na sto procent, powiedziałabym może, że koło 70%. Ale widzę naprawdę duży postęp i w końcu uwierzyłam, że ten związek może się udać. Ważne jest też to , że zachorował dosłownie miesiac po naszym zejściu się, wiec tak naprawdę to nasze pierwsze wspólne chwile w parze mimo wieloletniej znajomości. Przed tym wszystkim zdążyłam go dobrze poznać i mimo wad i pewnych dużych błędów pokochać. To nie jest łatwy związek, od początku były trudności np. w postaci tej byłej, ale nie wyobrażam sobie z kimś innym iść przez życie.

[DuaLipa]

nika91, wspaniale jest móc czytać takie wiadomości i wiedzieć, że jednak na nic teoria i każdy przypadek trzeba traktować indywidualnie. Czytając Twoje posty sprzed 3 lat, widzę identyczną wręcz sytuację do mojej. Ja niestety zmuszona byłam definitywnie zakończyć znajomość i się odciąć przez nękanie psychiczne i ubliżanie, zresztą mój wątek jest w tym dziale. W każdym razie gratuluję happy endu, życzę dużo siły i szczęścia:)

Przeczytałam Twój wątek... Przykro mi. Zastanawiam się, czy jest to kwestia osobowości czy choroby? Mój kiedy miał psychozę wygadywał różne głupoty, np. że pojedzie na wakacje z byłą dziewczyną (dzisiaj się z tego śmiejemy) a raz uroił sobie, że go zdradzam z innym pacjentem. To był jedyny raz, kiedy się zachował agresywnie wobec mnie. Ale ogólnie to osoba, która jest bardzo ugodowa, wręcz za mało walczy o swoje. W każdym razie Ty znasz swojego chłopaka (przed chorobą też?) i wiesz, czy to jest zgodne z jego niepsychotyczną osobowością. To bardzo źle, że się nie leczy - mój się leczy od początku bez dłuższych przerw.

Sytuacja wygląda tak, że w momencie gdy się poznaliśmy, od początku wspominał, że ma zdiagnozowaną schizofrenię, ale jedynie na potrzeby renty i stopnia niepełnosprawności, oraz korzyści z tego płynących. Mówił, że nic mu nie dolega, co nie do końca traktowałam serio, byłam czujna.Wiedziałam, że był hospitalizowany. To wszystko nie mogło być przypadkiem. Ale było naprawdę ok, nie było żadnych niepokojących objawów, czuły, fajny facet, wygadany itp. Ale światełko zapaliło się dość szybko, po pierwszym ataku agresji. Wtedy wiedziałam, że jednak coś jest na rzeczy, ale postanowiłam, że mu pomogę, zresztą widziałam ja i znajomi, że znajomość ze mną dobrze na niego wpływa. Również mam tendencję do współuzależnienia i teraz wiem, że moja postawa wynikała z tego. Z biegiem czasu agresji było więcej, częściej i w coraz mocniejszym nasileniu. Do fizycznej przemocy względem mnie nigdy nie doszło, jedynie wszystko związane było z psychiką. No i tak ostatecznie coś we mnie pękło i stwierdziłam, że jeśli on sam sobie nie chce pomóc, na siłę nikt tego za niego nie zrobi.

[nika91]

Sytuacja wygląda tak, że w momencie gdy się poznaliśmy, od początku wspominał, że ma zdiagnozowaną schizofrenię, ale jedynie na potrzeby renty i stopnia niepełnosprawności, oraz korzyści z tego płynących. Mówił, że nic mu nie dolega, co nie do końca traktowałam serio, byłam czujna.Wiedziałam, że był hospitalizowany. To wszystko nie mogło być przypadkiem. Ale było naprawdę ok, nie było żadnych niepokojących objawów, czuły, fajny facet, wygadany itp. Ale światełko zapaliło się dość szybko, po pierwszym ataku agresji. Wtedy wiedziałam, że jednak coś jest na rzeczy, ale postanowiłam, że mu pomogę, zresztą widziałam ja i znajomi, że znajomość ze mną dobrze na niego wpływa. Również mam tendencję do współuzależnienia i teraz wiem, że moja postawa wynikała z tego. Z biegiem czasu agresji było więcej, częściej i w coraz mocniejszym nasileniu. Do fizycznej przemocy względem mnie nigdy nie doszło, jedynie wszystko związane było z psychiką. No i tak ostatecznie coś we mnie pękło i stwierdziłam, że jeśli on sam sobie nie chce pomóc, na siłę nikt tego za niego nie zrobi.

Wydaje mi się, że to akurat jest niezwiązane z samą chorobą - no chyba, że pod wpływem urojeń, ale o tym nie wspominasz. Cóż, są faceci - przemocowcy, a u niego akurat dodatkowo schiza (w remisji) lub inne zaburzenia psychotyczne. To dobrze, że udało Ci się od niego odejść. To prawda, że my możemy ofiarować pomoc, ale nie wyleczyć kogoś. Twój były nie chciał z niej skorzystać. Mam nadzieję, że spotkasz swoją prawdziwą miłość.

[cezary123]

To prawda, że my możemy ofiarować pomoc, ale nie wyleczyć kogoś.

Możecie. Wystarczy zostać panią doktor psychiatrii a nie łaskawcą

Tak z ciekawości zapytam, dlaczego pomimo tego, że jest naokoło na świecie większość mężczyzn pięknych, zdrowych i normalnych, to ciągnie Was do jakichś chorujących chłopaków? A potem tak jakby wydzielacie im swoją miłość, oddalacie się i przybliżacie w rytm zmian zdrowia i atrakcyjności swoich partnerów albo tylko swoich subiektywnych odczuć na ten temat.
A gdybyście to Wy musiały zabiegać o to, żeby ktoś, jakiś Wasz niezwykły ideał, królewicz przewyższający wszystkich i wszystko, nie odszedł i nie odebrał Wam marzeń i nie uznał za niedoskonałych?

[nika91]

To prawda, że my możemy ofiarować pomoc, ale nie wyleczyć kogoś.

Możecie. Wystarczy zostać panią doktor psychiatrii a nie łaskawcą

Tak z ciekawości zapytam, dlaczego pomimo tego, że jest naokoło na świecie większość mężczyzn pięknych, zdrowych i normalnych, to ciągnie Was do jakichś chorujących chłopaków? A potem tak jakby wydzielacie im swoją miłość, oddalacie się i przybliżacie w rytm zmian zdrowia i atrakcyjności swoich partnerów albo tylko swoich subiektywnych odczuć na ten temat.
A gdybyście to Wy musiały zabiegać o to, żeby ktoś, jakiś Wasz niezwykły ideał, królewicz przewyższający wszystkich i wszystko, nie odszedł i nie odebrał Wam marzeń i nie uznał za niedoskonałych?

Nie jestem "łaskawcą", jestem z moim chłopakiem z miłości, nie litości. Co do Twojego pytania, mogę mówić tylko o sobie. Są różni ludzie i różne historie. Wolę jego chorego niż kogoś innego zdrowego, przekonałam się o tym przez te wszystkie lata. Jest dla mnie wyjątkową osobą i zrobię wszystko, żeby nam się udało. Jest dobrym, wrażliwym chłopakiem, ze wspaniałym poczuciem humoru i osobowością. Pasujemy do siebie pod każdym względem. Choroba to jedyna rzecz, która nas od siebie oddaliła. Na szczęście udało się wrócić.

[cezary123]

To dobrze.
Tak, te choroby psychiczne to okropność.

[DuaLipa]

Tak z ciekawości zapytam, dlaczego pomimo tego, że jest naokoło na świecie większość mężczyzn pięknych, zdrowych i normalnych, to ciągnie Was do jakichś chorujących chłopaków? A potem tak jakby wydzielacie im swoją miłość, oddalacie się i przybliżacie w rytm zmian zdrowia i atrakcyjności swoich partnerów albo tylko swoich subiektywnych odczuć na ten temat.
A gdybyście to Wy musiały zabiegać o to, żeby ktoś, jakiś Wasz niezwykły ideał, królewicz przewyższający wszystkich i wszystko, nie odszedł i nie odebrał Wam marzeń i nie uznał za niedoskonałych?
[/quote]
Nie od dziś wiadomo, że osoby ze schizofrenią bądź przejawiające cechy osobowości schizoidalnej bądź psychotycznej są wrażliwe, empatyczne, często uzdolnione muzycznie czy plastycznie - co czyni je dodatkowo atrakcyjnymi, jeśli są w fazie remisji. Kobiety w większości lubią takie cechy u mężczyzn.Tu nie ma reguły przecież - jakkolwiek trywialnie to brzmi uroda przemija, a to co czyni człowieka wartościowym i pięknym wewnętrznie to jego osobowość.

[nika91]

Witam serdecznie jeszcze raz. Jestem z narzeczonym już ponad rok, mieszkamy razem od dwóch miesięcy. Mieliśmy dużo wzlotów i upadków, jednak na dzień dzisiejszy jestem bardzo szczęśliwa. Mój narzeczony zaczął pracować na razie na pół etatu, jestem z niego bardzo dumna. Bardzo się obawiałam przeprowadzki do dużego miasta, w końcu siedział w domu kilka lat. Namówiłam go na wizyty u terapeuty, bo ma problemy z brakiem wiary w siebie. Co do choroby to pozytywnych objawów nie ma, natomiast był wcześniej bardziej towarzyski i śmiały. Teraz ciężej przychodzi mu poznawanie nowych osób, np. moich znajomych. Żyjemy razem jak normalna para, dzielimy się obowiązkami, chodzimy w różne miejsca i planujemy ślub za dwa lata. Jedyne o czym marzę to to, żeby miał lepszą pracę w jakimś spokojnym miejscu. To wszystko jest niesamowite bo jeszcze z dwa lata temu spędzał całe dnie śpiąc. Pozdrawiam was bardzo i życzę rekonwalescencji.

[Maniek1234]

Cezary to zapytam Cie a czemu tyle kobiet ciagnie do kryminalistow...bylo o tym glosno juz

[wowo]

Cezary to zapytam Cie a czemu tyle kobiet ciagnie do kryminalistow...bylo o tym glosno juz

Bo łobuz kocha najbardziej

[Alex1950]

Cezary to zapytam Cie a czemu tyle kobiet ciagnie do kryminalistow...bylo o tym glosno juz

Bo łobuz kocha najbardziej

Śmieszne, ale w 100% prawdziwe. Najlepiej łysy, pijący, palący bez perspektyw..

[wowo]

Cezary to zapytam Cie a czemu tyle kobiet ciagnie do kryminalistow...bylo o tym glosno juz

Bo łobuz kocha najbardziej

Śmieszne, ale w 100% prawdziwe. Najlepiej łysy, pijący, palący bez perspektyw..

Dobrze było by jeszcze gdyby regularnie co tydzień spuszczał wpierdol i zdradzał, wtedy wymarzony kandydat.

[Alex1950]

Bo łobuz kocha najbardziej

Śmieszne, ale w 100% prawdziwe. Najlepiej łysy, pijący, palący bez perspektyw..

Dobrze było by jeszcze gdyby regularnie co tydzień spuszczał wpierdol i zdradzał, wtedy wymarzony kandydat.

No, ba podstawa Liczą się tylko chuligani.

[Anz93]

Ja miałem dziewczyne która mnie zostawiła jak się dowiedziała że jestem chory zostawiła mnie i teraz ugania się z gośćiem który cały czas daje w szyje, kobiety wolą bandytów a potem płaczą że są bite.