jak schudnac?

[moi]

Ja nie przeczę, że niektóre leki zwiększają łaknienie - sama tego doświadczyłam. Ale jedzenie treściwych rzeczy można zastąpić jedzeniem warzywno-owocowych przekąsek. Uważać na to, co się je. Ograniczyć słodycze, tłuszcze, białą mąkę i smażone potrawy.

Czy wiesz, że jest o choroba - zespół Pradera-Williego - gdzie nie odczuwa się sytości w ogóle? Chorzy, szczególnie w młodszym wieku, ciągle maja potrzebę jedzenia. Kradną jedzenie, wyciągają ze śmietników resztki, bo nie są w stanie poczuć, że sa najedzeni. Rodziny trzymają przed takiemu chorymi jedzenie zamykane w szafkach na klucz. Jedynak nawet u nich, z czasem, mona wytworzyć pewne nawyki. Ludzie ci potrafią pozostawać szczupli, mimo, że praktycznie ciągle czują się głodni.

Uważasz, że w porównaniu z nimi masz trudniej? Jeśli oni potrafią, to każdy chory potrafi wyregulować sobie nawyki żywieniowe.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zesp%C3%B ... a-Williego

Pozdrawiam.m.

[zigi]

Masz rację moi, choć początkowo np. zażywając po raz pierwszy leki lub zmieniając je na inne ciężko jest się opanować... Mózg płata nam figle i trzeba się przystosować do nowej sytuacji...

Ale pozytywem jest fakt, że mózg jest jak mięsień i można go trenować

[jojo]

Na większości leków tyłam... Bo miałam wzmożony apetyt... Np. jak odstawiłam amisan, to mniej jadłam, oraz więcej się ruszałam i schudłam w ciągu roku 13 kilo. Może bym dalej chudła, ale miałam nawrót i po powrocie do amisan przytyłam 33 kilo.

Obecnie zażywam abilify 30 mg, oraz działający przeciwpsychotycznie kwetaplex (xr i zwykły w dawce 200 mg) i mniej jem... Zaczęłam chudnąć, dzięki abilify, bo nie mam już napadów głodu, zwłaszcza w nocy. Jednak stosuję dietę, znaną jako: jedz mniej, mówiąc eufemistycznie...

Samozaparcie moim zdaniem niewiele daje, jak ma cię wzmożone łaknienie i nie można nad nim zapanować.

Jak będzie mniejsze łaknienie to można pomyśleć o diecie.

[moi]

Jojo, dlatego podałam przykład ludzi chorych, którzy nigdy nie zaznali uczucia sytości, za to wiecznie czuja się głodni. Jeśli oni potrafią nauczyć się zdrowych nawyków żywieniowych i nie tyć, to każdy da sobie radę.

Nie kupujmy słodyczy. Zrezygnujmy z majonezu. Nie słodźmy herbaty, kawy. Nie używajmy białego pieczywa. Zawsze pod ręką miejmy owoce i warzywa. Gotujmy, zamiast smażyć.
To naprawdę działa.

Pozdrawiam.m.

[pawel534]

Ja nie przeczę, że niektóre leki zwiększają łaknienie - sama tego doświadczyłam. Ale jedzenie treściwych rzeczy można zastąpić jedzeniem warzywno-owocowych przekąsek. Uważać na to, co się je. Ograniczyć słodycze, tłuszcze, białą mąkę i smażone potrawy.

Czy wiesz, że jest o choroba - zespół Pradera-Williego - gdzie nie odczuwa się sytości w ogóle? Chorzy, szczególnie w młodszym wieku, ciągle maja potrzebę jedzenia. Kradną jedzenie, wyciągają ze śmietników resztki, bo nie są w stanie poczuć, że sa najedzeni. Rodziny trzymają przed takiemu chorymi jedzenie zamykane w szafkach na klucz. Jedynak nawet u nich, z czasem, mona wytworzyć pewne nawyki. Ludzie ci potrafią pozostawać szczupli, mimo, że praktycznie ciągle czują się głodni.

Uważasz, że w porównaniu z nimi masz trudniej? Jeśli oni potrafią, to każdy chory potrafi wyregulować sobie nawyki żywieniowe.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zesp%C3%B ... a-Williego

Pozdrawiam.m.

Mi chodziło po prostu o to że silna wola którą ma człowiek zdrowy nie biorący psychotropów, która wystarcza do zachowania szczupłej sylwetki może być nie wystarczająca dla tego samego człowieka zaczynającego brać psychotropy. Zgadzam się że na lekach potrzeba silniejszej silnej woli tylko nie każdego na to stać zwłaszcza że leki mogą powodować też anhedonię to chociaż w jedzeniu człowiek ma jakąś przyjemność. Po prostu jak bez leków człowiek jest szczupły a na lekach nagle zaczyna tyć to trudno nie odnieść wrażenia że to wina psychotropów a nie samego człowieka. Nie wiem jaki jest odsetek ludzi z nadwagą wśród schizofreników ale podejrzewam że większy niż wśród ludzi zdrowych a to o czymś świadczy.

[moi]

Ludzie cierpiący na zespół Pradera-Williego też sa chorzy. ICh zaburzenia łaknienia sa o wiele gorsze, niz te, które odczuwa człowiek po psychotropach.
Wyobrażasz sobie stan, w którym ciągle jesteś głodny? Nie najadasz się nigdy?

Pozdrawiam.m.

[pawel534]

Ja mimo tego uważam że to w dużej mierze leki są winne. Bo równie dobrze zamiast do jedzenia można by odnieść niektóre psychotropy do snu i powiedzieć np. osobie na 20 mg olanzapiny że wcale nie musi spać kilkanaście godz. na dobę że jak się postara to wystarczy jej 8 godz. bo skoro sami sobie wkładamy jedzenie do ust to można powiedzieć że sami też zamykamy oczy i śpimy.

[Gehenna]

Moim pierwszym lekiem była olzapina. Po przeczytaniu ulotki gdzie zwiększenie wagi, było podane jako jeden z najczęściej występujących objawów ubocznych, bardzo starałam się aby to mnie nie spotkało. Zapisałam się na fitness, uważałam na to co jem. Ćwiczyłam regularnie i intensywnie, nie zauważyłam też wówczas nadmiernego apetytu. Pomimo to w dość krótkim czasie przytyłam około 20 kg.
Po jakimś tam czasie, przy którejś tam zmianie leków, moja waga znacznie spadła (kilka kg ponad stan sprzed leków). Co ciekawe, najwięcej schudłam w czasie gdy moja aktywność fizyczna była prawie zerowa.
W moim odczuciu leki po prostu wpływają na metabolizm. Jasne, że dbając o to by jeść zdrowo można proces tycia zahamować lub spowolnić. Tylko często osoby, które muszą brać leki psychiatryczne nie są w stanie tego kontrolować. To słynne już "leki nie wkładają jedzenia do buzi", może wywoływać tylko dodatkowe poczucie winy i wpędzać w depresję.

Ja mimo tego uważam że to w dużej mierze leki są winne. Bo równie dobrze zamiast do jedzenia można by odnieść niektóre psychotropy do snu i powiedzieć np. osobie na 20 mg olanzapiny że wcale nie musi spać kilkanaście godz. na dobę że jak się postara to wystarczy jej 8 godz. bo skoro sami sobie wkładamy jedzenie do ust to można powiedzieć że sami też zamykamy oczy i śpimy.

Bardzo mi się podoba ten przykład.

[moi]

To prawda, że na niektórych lekach odczuwamy zwiększona potrzebę snu. Ja tak mam na zeldoxie. Mogłabym spać po 16-18 godzin na dobę. Jednak śpię 6 godzin, bo nie mam czasu na więcej. Rano czuje się źle, jednak próbuję to pokonać: kawą, szybkim truchtem do tramwaju. Raz jest lepiej, raz gorzej. Jednak nei mam innego wyjścia - muszę wstać o 6.00 i kłaść się ok. 24.00. Odsypiam w weekendy.

Oczywiście, że leki mają skutki uboczne. Jednak nad wieloma z nich jesteśmy w stanie zapanować w pewien sposób lub minimalizować ich działanie.

Po prostu nei należy się poddawać.

Pozdrawiam.m.

[pawel534]

To podziwiam za taką dyscyplinę. Ja nawet przed chorobą starałem się spać dłużej niż 6 godz. Na olanzapinie też długo spałem już nie pamiętam ile ale pamiętam że chyba i w dzień i w nocy ale nie pracowałem więc mogłem sobie na to pozwolić. Teraz też potrafię długo spać mimo że nie biorę dużych dawek żadnego usypiacza ale mam zamiar budzik sobie nastawiać.

[moi]

Ja bym chętnie spała dłużej, ale muszę wstać do pracy. Troska o byt rodziny narzuca samoistnie dyscyplinę
Próbowałam chodzić wcześniej spać, ale nie za bardzo mi się to udaje. Wieczorem w ogóle nie jestem zmęczona, tylko nakręcona. Być może ma to związek z wieczornym braniem leków, ale z kolei, gdy biorę je rano - nie jestem w stanie funkcjonować.

Pozdrawiam.m.

[jagienka]

Czy da się w ogóle schudnąć na olanzapinie? Dokonał tego ktoś na tym forum??

[Walet Pikowy]

Ja nigdy nie przytyłem na lekach,by uznać,to za kłopot.

[pawel534]

Ja na olanzapinie tylko przytyłem ale nawet nie próbowałem się odchudzić więc nie wiem czy by mi się udało.

[jagienka]

Odchudzam się już ponad miesiąc. Nie jem słodyczy i produktów z wysokim indeksem glikemicznym a do tej pory schudłam niecały kilogram. Trochę to deprymujące. Droga przez mękę z tymi lekami :/

[Dreamer]

.

[jagienka]

Ja przytyłam tak z 10kg i tyle chciałabym zrzucić. Zobaczymy czy mi się uda. A ty dreamer już długo się odchudzasz?

[Dreamer]

.

[Niemamnie]

Należy uprawiać sport.

[jagienka]

Ja się wkurzam sama na siebie że się do tego stanu doprowadziłam i że się wcześniej za siebie nie wzięłam. No ale cóż. Już tego nie zmienię. A co do sportu to przyznaje nie było go za wiele, ale od tego tygodnia w końcu się zmobilizowałam i byłam już dwa razy na basenie i raz na siłowni. Jutro też siłka. Zobaczymy czy to coś da