moje wiersze.......

[piotr111]

Droga
W świecie ludzkich marzeń, na skraju iluzji, ukryte pragnienia trwale drążą szlak wolności umysłu od zagubienia, uwalniają głębokie emocje ukryte w głębi serca, a gdy przyjdzie czas wynoszą nas na szczyty uniesienia.
Zły sen
Owiany wiatrem plag despocyzmu, zmoczony kwaśnym deszczem apatii, stoje na rozdrożu dróg życia, myślę, przyglądam się apatycznym i anemicznym próbom sił, trwa walka między dobrem a złem, zepsuciem a zdrowiem, nagle wychodzi słońce i już wiem, że był to tylko zły sen, budzę się i dobrze bo od razu żyć się chce...
Pokój
Pokój bez ścian, lampa bez żarówki i do okoła same pustki.Próżnia ogarnia wszystko do okoła bo taka jest jej smutna rola, znika fabryka, woda wysycha, ciemność nastaje czy coś jeszcze nam pozostaje?

[ocean]

...

[moi]

A mnie się bardziej podoba interpretacja, niż wiersze Choć, faktycznie, Piotr ma pewne wyczucie poetyckie. Brakuje chyba trochę doświadczenia, które można zdobyć tylko w jeden sposób- trzeba pisać, pisać i jeszcze raz pisać

Pozdrawiam.m.

[sheche]

Piotrze pisz i niech nie zraża Cię czasem żadna krytyka. Napiszę Ci o swoim doświadczeniu. Najpierw zamieszczałam swoje wiersze, kiedyś te pierwsze, na forum literackim. Nie zostawiali na mnie suchej nitki. Krytyka jaką budziły moje wiersze, była mi przykra. Jednak nie zraziła mnie do pisania. Po kilku latach znowu zaryzykowałam i zamieściłam tam swoje wiersze. Pamiętali moje pierwsze wiersze jeszcze. Ale co ciekawe nie mieli jak się czepić do tych najnowszych. A te stare jak i te nowe, zamieszczałam jeszcze na jednym forum, takim dla ludzi inteligentnych i wykształconych i od samego początku budziły życzliwe zainteresowanie i zachęcano mnie do pisania. Tu na forum są ludzie nie tylko inteligentni bardzo ale i wrażliwi nieprzeciętnie. To najlepsi adresaci dla poezji.... dlatego pisz i proszę o więcej Twoich wierszy

[piotr111]

PROMYK
Świotło życia w ciemności wielkie ma oczy ,rozświetla drogę w ciemności niepojętej otchłani, wskazuje kierunek wolności umysłu od zagubienia ,lęku i bojaźni przed nieznanym ,wytycza szlak otuchy duchowej w pustce ateistycznego świata ludzkości dążacej do doskonałości . SZUM MORZA
Szum morza unosi mnie w przestworza ,zmysły balansuja lecz chyba się nie psują ,otwieram ze zdumieniem oczy , patrzę do tyłu a tam za mną ktoś kroczy!?
-tylko ludziska bez obaw! To mój cień za mną wędruje i się po cichu wycofuje!
Ubaw jest przedni wiec zamykam znów oczy i unosze się w przestwoża bo uwielbiam szum morza.
ŻYCIE CZY ŚMIERĆ
U schyłku życia ,na skraju śmierci ,coś niespokojnie w środku człowieka nęci .Czyżby duch życia domagał się śmierci ? Tego nikt nie wie dopuki się nie poświęci a czas nieubłaganie mija choć mimo chęci życia wpada się w sidła śmierci !Człowiek umiera ,śmierć tryjumfuje , czyżby napewno ? Duch życia Ci powie ,bo każdy go nosi w sobie !

[sheche]

promyk powstały w źródle życie przez sztorm życia dociera do brzegu, gdzie ciało spoglądając w niebo opuszcza wolny duch