działanie neuroleptyków

[shadowman]

Jak mogłyby zadziałać neuroleptyki np perazyna, olanzapina na osobę zdrową, gdyby przyjmowała je przez powiedzmy rok?

[think]

Podejrzewam, że nie byłoby żadnego działania, może pojawiłyby się jakieś skutki uboczne w postaci senności lub innych, ale szkodliwość neuroleptyków u osób zdrowych jest znikoma.

[hvp2]

Przecież u osoby zdrowej ujawniłyby się wszystkie efekty związane z obniżeniem poziomu dopaminy poniżej normalnego poziomu, więc depresja, anorgazmia, itp.
Wręcz byłyby one silniejsze niż u osoby z ostrą psychozą.

Ten mechanizm wykorzystują psychiatrzy w szpitalach do oddzielenia osób autentycznie chorych od symulantów. Chorzy odczuwają jednak jakąś tam ulgę, a symulanci wyłącznie cierpienie - parkinsonizm, akatyzja, ślinotok itp.

[think]

Hm, no może faktycznie coś w tym jest. Muszę więcej wywiedzieć się na ten temat.

[Wspaniale]

Ten mechanizm wykorzystują psychiatrzy w szpitalach do oddzielenia osób autentycznie chorych od symulantów. Chorzy odczuwają jednak jakąś tam ulgę, a symulanci wyłącznie cierpienie - parkinsonizm, akatyzja, ślinotok itp.

Schizo z tobą nie zgodzi się, a może nawet wścieknie

[hvp2]

Można być człowiekiem chorym, ale akurat nie w ostrej psychozie, nie podczas poważnego zaostrzenia. Wtedy odczucia są zbliżone do tych u symulantów. Zwłaszcza jak się do szpitala trafiło pod przymusem.

[Wspaniale]

Można być człowiekiem chorym, ale akurat nie w ostrej psychozie, nie podczas poważnego zaostrzenia. Wtedy odczucia są zbliżone do tych
u symulantów.

Teraz to już się wycofujesz ze swojego wcześniejszego kategorycznego twierdzenia

[Joanna_s]

Przecież u osoby zdrowej ujawniłyby się wszystkie efekty związane z obniżeniem poziomu dopaminy poniżej normalnego poziomu, więc depresja, anorgazmia, itp.
Wręcz byłyby one silniejsze niż u osoby z ostrą psychozą.

Ten mechanizm wykorzystują psychiatrzy w szpitalach do oddzielenia osób autentycznie chorych od symulantów. Chorzy odczuwają jednak jakąś tam ulgę, a symulanci wyłącznie cierpienie - parkinsonizm, akatyzja, ślinotok itp.

Hvp2, przyznam, ze nigdy wczesniej nie zetknelam sie z tym, o czym piszesz - z tym, ze psychiatrzy w ten sposob rozpoznaja naprawde chorych.

Osobiscie na lekach nie czulam zadnej ulgi. Wrecz przeciwnie, kilka dni, gdy musialam zazywac Trylafon, byly najgorszymi dniami w calym moim zyciu. Mialam uczucie, ze dzieje sie ze mna cos strasznego i ze nikogo to - poza moimi bliskimi, ktorzy byli tak samo przerazeni - nie obchodzi (lekarzy na oddziale nie bylo w sobote i niedziele, kiedy czulam sie najgorzej).

Mialam na Trylafonie na pewno bardzo silny parkinsonizm - calkowicie sie zmienil moj sposob chodzenia sie i w ogole poruszania, czesto zaczynaly mi drzec palce u nog, w koncu zaczelam miec problemy z wszelkimi ruchami, nawet przelykaniem jedzenia - i rownie silna akatyzje. Bardzo cierpialam i mialam poczucie, ze nikt inny tak nie cierpi w tym szpitalu, ze nikt inny nie jest w tak zlym stanie.

Jednoczesnie bardzo sie wstydzilam tego parkinsonizmu - pacjentce, ktora przeniesiono do mojego pokoju, tlumaczylam, ze ja tak tylko z powodu leku ... Pamietam chwile, gdy lezalam na lozku i mialam wrazenie, ze wszyscy w szpitalu normalnie zyja - chodza, rozmawiaja ze soba itp. - a ja jestem od nich wszystkich oddzielona, bo nie mam na nic sily. Jedyna pociecha byly dla mnie odwiedziny bliskich i sluchanie przenosnego radia - brat wpadl na swietny pomysl, by mi je przyniesc - bo nawet czytac nie bylam w stanie z powodu skutkow leku.

Tak wiec gdyby prawda bylo to, co piszesz, to bylam osoba z normalnym poziomem dopaminy, mimo halucynacji, i wlasnie dlatego tak cierpialam. Jednak psychiatra dopiero po jakims czasie zgodzil sie na calkowite odstawienie tego leku i - oczywiscie - dostalam diagnoze schizofrenii, choc byl to pierwszy moj pobyt w szpitalu. Dodam, ze za 2 tygodnie minie rok od czasu, jak odstawilam leki, i czuje sie swietnie, a nawet jestem o wiele bardziej towarzyska i pewna siebie niz dawniej.

[hvp2]

@Makaron!
Nie tyle się wycofuję, co uściślam. Zwróć uwagę, że to jest forum dyskusyjne, a nie obrona pracy habilitacyjnej.

@Joanna_S
O tym, co napisałem wyżej, przeczytałem dawno temu w internecie. Był to artykuł jakiegoś psychologa. Linku nie jestem już w stanie podać.

Jeśli chodzi zaś o Twoje doznania po "Trylafonie" to faktycznie opisujesz osobisty horror. Muszę przyznać, że ja na "Haloperidolu" aż tak źle się nie czułem, a i tak został mi po tym silny uraz psychiczny.

[Wspaniale]

@Makaron!
Nie tyle się wycofuję, co uściślam. Zwróć uwagę, że to jest forum dyskusyjne, a nie obrona pracy habilitacyjnej.

@Hvp2! Spokojnie...

[hvp2]

@Hvp2! Spokojnie...

Wyczuwam przewrotny zamiar wkurv*enia.

[Unknown]

Przecież u osoby zdrowej ujawniłyby się wszystkie efekty związane z obniżeniem poziomu dopaminy poniżej normalnego poziomu, więc depresja, anorgazmia, itp. Wręcz byłyby one silniejsze niż u osoby z ostrą psychozą.

Wstaw tutaj wyniki badań na normalny oraz patologiczny poziom dopaminy jak już stworzysz tego typu test, ale to po przestudiowaniu czym w ogóle jest dopamina - tylko postaraj się z tym wynalazkiem zanim lekarze wymyślą jakąś bardziej wiarygodną "teorię" o przyczynach tych waszych szaleństw oraz wyjaśnią dokładnie mechanizm działania neuroleptyków.

Ten mechanizm wykorzystują psychiatrzy w szpitalach do oddzielenia osób autentycznie chorych od symulantów. Chorzy odczuwają jednak jakąś tam ulgę, a symulanci wyłącznie cierpienie - parkinsonizm, akatyzja, ślinotok itp.

Psychiatrzy trują w szpitalach pacjentów aby sprawdzić czy ich diagnoza jest obiektywna? - wszystko dla "nauki"! Teraz znaczna większość (jeśli nie wszyscy) pacjentów zacznie się zastanawiać czy faktycznie mają "schizofrenie" - o ile nie zajrzą wcześniej do ulotki. ;]

[jojo]

O ile się nie mylę, to leki, w tym psychotropy są testowane na osobach zdrowych.

Czyli my chorzy, jesteśmy dla nich królikami doświadczalnymi...

Pisali min. o tym w książce: ,,Złe leki".

Poza tym firmy farmaceutyczne, nim wprowadzą nowy lek, porównują go z niczym (czyli z placebo), albo z lekiem starej generacji, branym w zbyt dużych dawkach lub za często. Oni nie ujawniają danych dotyczących, że dany lek szkodzi i używają niepełnych danych, aby wprowadzić nowe lekarstwo. Firmy farmaceutyczne są nastawione na zysk, a nie na to by pomóc osobom chorym. Niestety czasem lekarze z nimi współpracują.

Na szczęście mój psychiatra nie każe mi testować nowinek i przepisuje mi lek, który rzeczywiście mi pomaga i to w niskich dawkach.

[Unknown]

Poza tym firmy farmaceutyczne, nim wprowadzą nowy lek, porównują go z niczym (czyli z placebo), albo z lekiem starej generacji, branym w zbyt dużych dawkach lub za często. Oni nie ujawniają danych dotyczących, że dany lek szkodzi i używają niepełnych danych, aby wprowadzić nowe lekarstwo. Firmy farmaceutyczne są nastawione na zysk, a nie na to by pomóc osobom chorym.

Dokładnie. Artykuł o tych ich metodach 'badawczych' manipulacji wynikami na zdrowy sceptycyzm: https://theconversation.com/insight-int ... study-4071 [eng]
Ogólnie o marnym stanie nauki [pl]: W najnowszym numerze "Economist" są dwa artykuły, które są lekturą obowiązkową nie tylko dla naukowców, ale dla przyjaznych nauce amatorów. Oba malują ponury obraz wiarygodności twierdzeń naukowych i tego, jak słaby jest nasz system osądzania ich przed publikacją. - http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,9378