Dlaczego niektórzy uważają, że neuroleptyki są złe?

[moi]

Nie, jeśli wiesz, czym jest stres i jak działa Twój umysł.

Pozdrawiam.m.

[Petruccio]

Wiedza to wiedza, a życie to życie.

[moi]

Jeśli umiesz wiedzę zastosować w praktyce, to wiedza staje się życiem

Pozdrawiam.m.

[Petruccio]

Nie ma ludzi ideałów i mnisi też się do nich nie zaliczają, ani żadna inna grupa nawet o zwiększonej samoświadomości, więc nie rób z ludzi nadludzi.

[moi]

Oczywiście, że i oni popełniają błędy. Ale nad stresem panują znakomicie. Stres bowiem wywołuje u nas lgnięcie do rzeczy, przedmiotów, ludzi oraz pewnych stanów. Jeśli zlikwidujesz przyczynę lgnięcia - przywiązanie do tych spraw, rzeczy, ludzi, zlikwidujesz też stres.

Pozdrawiam.m.

[Petruccio]

Właśnie - panują! :-) Czyli mają nad czym panować. :-)

[moi]

Łapiesz mnie za słówka A są ludzie, którzy potrafią zlikwidować przyczyny stresu, więc mu nie ulegają

Pozdrawiam.m.

[Petruccio]

O nie :-) To nie gra słówek.

[moi]

Oczywiście, że użyłam złego słowa, bo nie mam odpowiedniego punktu odniesienia dla takiego zjawiska, jak życie bez stresu. Powinnam napisać: "wyzbyli się uczucia stresu".

Pozdrawiam.m.

[Unknown]

Nie wierzę Moi, że Twoi guru są warzywkami bez emocji. Ciekawe czy ci mnisi by się nie zestresowali, gdyby np. ktoś zabił członka ich rodziny na ich oczach, po czym przystawił im lufę do skroni...

Stres w powszechnym odbiorze jest uważany za zjawisko szkodliwe. W rzeczywistości działanie niepożądane przynosi jedynie stres zbyt silny (przekraczający indywidualne możliwości adaptacyjne jednostki) lub zbyt długotrwały. Stres umiarkowany zwiększa możliwości radzenia sobie z wymaganiami adaptacyjnymi otoczenia, dzięki czemu umożliwia rozwój psychiczny. Wielu badaczy zjawiska określa go jako podstawowy czynnik rozwoju.

Stres zbyt długotrwały przyczynia się do rozwoju zaburzeń psychicznych, przede wszystkim takich jak: zaburzenia lękowe (nerwicowe) i depresyjne, stres zbyt silny, traumatyczny stwarza ryzyko PTSD (zespołu stresu pourazowego) oraz w szczególnych przypadkach zaburzeń osobowości.

[Petruccio]

Dzięki, Schizo.

[po to cię mam]

Każdy z nas ma pewien optymalny poziom stresu, kiedy praca jest zbyt stresująca może wypalić, za mało stresująca pojawia się nuda. hej

[moi]

Nie wierzę Moi, że Twoi guru są warzywkami bez emocji.

Dla Ciebie panowanie and emocjami oznacza "bycie warzywkiem"? Przecież nie mówię o braku uczuć, tylko o umiejętnym obchodzeniu się z nimi. Czytamy ze zrozumieniem

Pozdrawiam.m.

[Petruccio]

I nie łapiemy za słówka ;-)

[Petruccio]

Przecież nie mówię o braku uczuć, tylko o umiejętnym obchodzeniu się z nimi.

Przecież pisałaś, że oni się nie stresują, to jak mają się obchodzić ze stresem?

[moi]

Nie stresują się, bo wiedzą, co zrobić z przeszkadzającymi uczuciami i emocjami.
Takie emocje i uczucia są nazywane w buddyzmie "truciznami umysłu". Są sposoby, by nie brać udziału w grze, która za ich sprawą rozgrywa się w umyśle. Najprostszym sposobem jest przyglądanie się takim emocjom i uczuciom z pozycji obserwatora.
W przypadku trudnych ludzi, którzy powodują u nas stres, złość, itd stosuje się specjalne ćwiczenia, które pomagają. Później napiszę o nich więcej. Są bardzo przydatne.

Pozdrawiam.m.

[Petruccio]

Więc jak coś się dzieje komuś z rodziny, to nie stresują się, mówią pewnie: "Wrzuć na luz! Po co się stresujesz?!" Tak?

[moi]

Nie, wiedzą, jak pomóc sobie lub innym w takiej sytuacji. Willigis Jaeger, filozof, napisał, że: ''Droga duchowa, która nie prowadzi do codzienności, prowadzi na manowce.'' Na tym polega sens nauk buddyjskich: uczą jak żyć lepiej. M.in. jak radzić sobie ze stresem.



Pozdrawiam.m.

[Petruccio]

Ale jak można radzić sobie ze stresem, jak go nie ma??

[moi]

No właśnie dlatego go nie ma, bo ktoś sobie z nim radzi
Ale masz rację - zasadniczo stresu nie ma. To tylko nasze własne uczucia i emocje, których autorem jesteśmy my sami. My sami więc możemy też zmienić ich treść.

Pozdrawiam.m.