Dlaczego niektórzy uważają, że neuroleptyki są złe?

[moi]

Myślałam, że masz. W każdym bądź razie takich historii jest sporo na forum.

Pozdrawiam.m.

[hvp2]

Jedną z nich był syn kobiety, która kiedyś pisała na forum. Zdolny, przystojny, wygadany, inteligentny. Wszystko mu przychodziło z łatwością. Dobry, kochający dom. Zero problemów. Wpadł w stan psychotyczny, nie chciał się leczyć (albo nie wierzył w leczenie) i popełnił samobójstwo.

Ten przykład jest trafny, ale dokładnie "na odwrót". Bo niekoniecznie ten syn mógł chcieć się dzielić z matką swoimi problemami!

[moi]

Moim zdaniem, jak się z kimś blisko żyje, to widać, czy ktoś jest zaproblemiony, czy nie.

Pozdrawiam.m.

[Petruccio]

Niekoniecznie. Ja miałem ogromne problemy tuż przed zachorowaniem. Nikt tego nie dostrzegł, a mieszkam z rodziną. W ogóle to się skłaniam do zdania Joanny_S.

[mamuska]

u mnie tez niby w pracy mialam stres ogromny plus wogole emigracja jest ciezka (w usa sa badania na temat psychoz u emigrantow). Bylam pewna siebie,wesola. Wszyscy mi zawsze mowili ty to masz charakter jestes silna ze wszytkim dasz sobie rade. Nie dalam:( pomimo tego ze teraz mysle ze dla wlasnego zdrowiam mialam sie z tamtej pracy wyniesc jak najszybciej. Porod blizniakow 35 godzinny i poczatki dla kobiety bez pomocy tez sa ciezkie. Poprostu nie bylo mi latwo wszytko sie zebralo na raz i juz nie dalam rady:(

[lesz-lubuskie]

No więc są na forum osoby, które niczym się w życiu nie stresowały, a mimo to zapadły na schizofrenię.

Ja jestem taką osobą.

[moi]

Oczywiście, że takie osoby istnieją. Stres to tylko jeden z możliwych czynników wyzwalających chorobę. Nie musi być dominujący, może też w ogóle nie wystąpić.

Pozdrawiam.m.

[Petruccio]

może też w ogóle nie wystąpić.

Nie zgodzę się. Każdy się stresuje, mniej lub bardziej.

[Joanna_s]

Nie wiem, czy mogę mówić w ich imieniu i wskazywać palcem, ale znam te osoby. Jedną z nich był syn kobiety, która kiedyś pisała na forum. Zdolny, przystojny, wygadany, inteligentny. Wszystko mu przychodziło z łatwością. Dobry, kochający dom. Zero problemów. Wpadł w stan psychotyczny, nie chciał się leczyć (albo nie wierzył w leczenie) i popełnił samobójstwo.

Pozdrawiam.m.

To, że zdaniem mamy chłopaka syn nie miał żadnych problemów, nie znaczy, że tak rzeczywiście było ! A już osób, które "niczym się w życiu nie stresowały", w ogóle na tym świecie nie ma ... Zdolni, wygadani, inteligentni, atrakcyjni itp. jak najbardziej mogą mieć różnorakie problemy życiowe.

[Joanna_s]

Oczywiście, że takie osoby istnieją. Stres to tylko jeden z możliwych czynników wyzwalających chorobę. Nie musi być dominujący, może też w ogóle nie wystąpić.

Pozdrawiam.m.

Akurat w niejednej książce można przeczytać, że istnieje związek między stresem a epizodami psychotycznymi ...

[moi]

może też w ogóle nie wystąpić.

Nie zgodzę się. Każdy się stresuje, mniej lub bardziej.

Był okres w moim życiu, że nie stresowałam się niczym. Nic nie było mnie w stanie wyprowadzić z równowagi. Możesz w to wierzyć lub nie.

Joanno, jedna z takich osób właśnie dopisała się w tym wątku, więc takie osoby istnieją.

Ja jestem taką osobą.

Pozdrawiam.m.

[moi]

Oczywiście, że takie osoby istnieją. Stres to tylko jeden z możliwych czynników wyzwalających chorobę. Nie musi być dominujący, może też w ogóle nie wystąpić.

Pozdrawiam.m.

Akurat w niejednej książce można przeczytać, że istnieje związek między stresem a epizodami psychotycznymi ...

Ale ja tego nie kwestionuję! (czytamy ze zrozumieniem )- napisałam jedynie, że ten czynnik nie musi być dominujący, może też nie występować w ogóle.

Pozdrawiam.m.

[Petruccio]

Był okres w moim życiu, że nie stresowałam się niczym

Okresy bez stresu to każdy albo większość ma, ale nie przez całe życie! Nikt nie jest wolny od stresu.

[moi]

Myślę, że są ludzie lepiej i gorzej przystosowani do trudnych warunków. Znam i takich, co opanowali życie do perfekcji i raczej się nie stresują.

Pozdrawiam.m.

[Petruccio]

Gdybyś tych ludzi się spytała, czy się stresują, to na pewno by odpowiedzieli twierdząco. To, że ktoś nie wygląda na to, że się stresuje nie oznacza, że tak nie jest.

[moi]

Ci ludzie to np. nauczyciele buddyjscy. Wyrośli już ze stresowania się

Pozdrawiam.m.

[Bardo]

Mój drugi atak był poprzedzony narastającym stresem, ale mam wrażenie, że był on raczej zapowiedzią zbliżającej się psychozy niż jej przyczyną. Zaczęły mnie stresować rzeczy, które wcześniej nie wywoływały na mnie dużego wrażenia. Dochodziło wręcz do tego, że neutralne sprawy, np. film w telewizji stawały się bardzo silnym emocjonalnym przeżyciem.

Co do sedna wątku, to temat przydatności leków był na forum wałkowany wielokrotnie. Ja w początkowej fazie choroby po pierwszym ataku też sądziłem, że leki nie są mi potrzebne, miałem do nich negatywny stosunek ale mimo wszystko je brałem. Dopiero po paru latach całkowicie je odstawiłem, wtedy też po pewnym czasie choroba wróciła. Piszę "choroba" bo nie waham się tego tak nazwać, wszystkie objawy były widoczne jak na dłoni. Pierwszy etap był w miarę lekki, ale powracająca psychoza często jest znacznie silniejsza niż te poprzednie, o wiele łatwiej jest stracić kontrolę nad tym co się z nami dzieje. Teraz wiem, że dopóki nie wymyślą czegoś lepszego, leki są moją przepustką do normalnego życia.

[Petruccio]

Mogą być mnichami, a bez stresu żadnego w życiu nie jest możliwe żyć. Zbyt idealizujesz tę grupę społeczną.

[moi]

To Twoje zdanie na ten temat. Ja uważam, że nad stresem można zapanować. Wymaga to treningu umysłu, ale jest możliwe.

Pozdrawiam.m.

[Petruccio]

Oczywiście, że można. Ale to nie wyklucza, że czasem stres po prostu dopada każdego. Poza tym istnieje coś takiego jak "pozytywny" stres, który w odpowiednich dawkach mobilizuje do przełamywania swoich ograniczeń.