Dlaczego niektórzy uważają, że neuroleptyki są złe?

[po to cię mam]

Zastanawia mnie to pytanie, prawie wszyscy uważają, że neuroleptyki mają straszne skutki uboczne. W moim przypadku takim skutkiem była jedynie chęć ich odstawienia. W związku z tym zmieniłem neuroleptyk na inny, ale nie zauważyłem dużej różnicy, no wręcz pojawiła się wybuchowość, potem brałem jeszcze jeden neuroleptyk, ale też czułem się po nim tak samo dobrze, różnica jedynie w cenie. Dlatego powróciłem do starego Rispoleptu.

Mam takie spostrzeżenie, może nieuprawnione, myślimy leki są złe (krótki czas brałem nawet słynny Haloperidol) i dlatego tyjemy, nie dlatego że są złe, ale dlatego że wydają nam się że są złe, może chorzy na raka myślą, ta chemia jest wspaniała, dobra, zbawienna etc. Jak myślicie? Dziękuję Bogu, że odkryto takie leki jak neuroleptyki.

[hvp2]

może chorzy na raka myślą, ta chemia jest wspaniała, dobra, zbawienna etc. Jak myślicie?

Przy chorobach nowotworowych stawką jest życie pacjenta, a ponadto pacjent wyleczony już tej "chemii" brać nie musi. Natomiast przy chorobach psychicznych "stawką" jest często jedynie wygoda najbliższego otoczenia i społeczeństwa jako całości. Ponadto neuroleptyki są w wielu miejscach podawane przymusowo bez oglądania się na faktyczne samopoczucie pacjenta. Po prostu ma być cichy, spokojny i nie sprawiać otoczeniu kłopotów!

Dziękuję Bogu, że odkryto takie leki jak neuroleptyki.

Istotnie! W porównaniu z lobotomią neuroleptyki to znaczny postęp! A już w porównaniu z paleniem na stosach to postęp po prostu ogromny!!!

[miś wesołek]

Natomiast przy chorobach psychicznych "stawką" jest często jedynie wygoda najbliższego otoczenia i społeczeństwa jako całości.

Widać nie masz sprzężonej psychozy z atakami paniki.

Krótko: otyłość, zwiększone ryzyko zawału, cukrzyca, znacznie zwiększone ryzyko parkinsona, dyskinezy późne, wczesne, obniżone libido, męskie cycki, mlekotok, itd. "nie jesteś sobą"....

[moi]

Tak, skutków ubocznych jest wiele, ale nie wszystkie muszą wystąpić. Ba! - nie muszą wystąpić wcale (tak jak to ma miejsce u mnie). Stawką jest normalne życie, normalne kontakty z otoczeniem, więc chyba warto zaryzykować?

Ja też się cieszę, że jest lek na moją chorobę i że nie muszę żyć jak zaszczute własnym lękiem zwierzę.

Pozdrawiam.m.

[miś wesołek]

Pełna zgoda, zwłaszcza jeśli zły stan "wchodzi w ciało", wiadomo.

Mogą wystąpić. I to wystarczy. Inną sprawą jest to, że niektórzy chyba lubią normalny stan.

[moi]

Wolisz bełkotanie o Bogu, diable i aniołkach? Misji w CIA? Ja wolę pogadać o pierdołach, niż męczyć się z czymś takim.

Pozdrawiam.m.

[miś wesołek]

No przecież napisałem, że bez tego moje stany są nie do zniesienia. Zawsze mam combo tzn. urojenia nie bardzo rozwinięte, ale połączone z taką dawką lęku, że mam ataki paniki, czuję że umieram.

[moi]

Myślę, że lęk można jakoś okiełznać przy pomocy terapii (jest szansa!). Z psychozą takiej szansy nie ma.

Myślę, że dobranie leku jest całkiem możliwe przy dobrej współpracy pacjenta z lekarzem. To chyba element kluczowy tej układanki.


Pozdrawiam.m.

[miś wesołek]

Myślę, że lęk można jakoś okiełznać przy pomocy terapii (jest szansa!). Z psychozą takiej szansy nie ma.

Nic nie pomaga na to. Doprowadziłem się do takiego stanu, że psychoza=+ataki czy jak kto woli uczucie, że się (naprawdę) umiera (nie wiem, ja może wcale nie opisuję psychozy). Myślisz, że inaczej poszedłbym do lekarza? W psychozie mógłbym se tkwić, a co. Co najwyżej, zraziłbym do siebie otoczenie.

[moi]

Ja też miałam odczucia, że umieram. A wszystko to skąpane w miłości do świata. Ciekawostka.
Tak jednak żyć się nie da. Trza brać prochy. Tyle rzeczy może nas wykończyć? Po kiego grzyba martwić się późnym parkinsonem do leków?

Pozdrawiam.m.

[miś wesołek]

A wszystko to skąpane w miłości do świata.

A to ciekawe.

[moi]

No tak, tej miłości akurat trochę żal

Pozdrawiam.m.

[miś wesołek]

Mi nie żal, już jestem gotów do następnego starcia.

[moi]

Bo Ci się lepiej po lekach zrobiło. Marzysz o powtórce? Ja przeżyłam ostatnio tąpnięcie, więc na razie jestem pokorna.



Pozdrawiam.m.

[miś wesołek]

Nie, absolutnie nie marzę o powtórce. Marzę o byciu normalnym i wtopieniu się, też o wygranej w totka trochę marzę. A najlepsze jest to, że normalni ludzie nie mają takich informacji zwrotnych, są hujami często.

[moi]

A nie zazdrościsz im tego komfortu psychicznego w byciu...członkami? Ja czasami zazdroszczę.

Brać, czy nie brać? - odwieczne pytanie. Coś za coś - odwieczny dylemat. Ja jestem jednak za tym, żeby brać. Ale wiem też, że trzeba kilka razy się przejechać, żeby w to uwierzyć.

Pozdrawiam.m.

[hvp2]

Ja jestem jednak za tym, żeby brać. Ale wiem też, że trzeba kilka razy się przejechać, żeby w to uwierzyć.

Ja też jestem za tym, aby brać! I też musiałem się kilka razy przejechać, aby w to uwierzyć. Ale lek trafiony pod względem typu i dawki i dobrowolnie.

Jednak jak lek jest nietrafiony i podawany przymusowo to jest to gwałt i przemoc dokonywana na człowieku! Gwałt i przemoc usankcjonowane prawnie wobec osoby, która nie popełniła żadnego przestępstwa.

[po to cię mam]

Kluczowy jest dobry dobór leku. Zauważyłem, że psychiatrzy boją się coś zmieniać jak lek nie odpowiada, z góry zakładają że nie wyjdzie to na zdrowie pacjentowi. I często tak się właśnie dzieje, samospełniająca się przepowiednia. Leki starego typu a nowego to też duża różnica. Ja tam wolę myśleć, że chemia jest fajna, biorę SuperRispolept.

[JestemZerem]

Ja tam wole nie brac zadnych lekow, nie tyczy sie to tylko schizofrenii. Faktycznie - lekko nie jest, ale ja sie juz chyba przyzwyczailem do tego, iz jestem inny od wszystkich i mimo, ze ciezko mi sie cieszyc z zycia i mam sporo problemow towarzyskich, traktuje to jako cene za wyjatkowosc. Mysle, ze brakowałoby mi mojego drugiego swiata w ktorym spedzam tyle czasu Jesli chodzi o psychozy, nie jest to przyjemne jednak na szczescie u mnie nie trwaja one dlugi okres czasu.

Pozdrawiam.

[lesz-lubuskie]

Odpowiem Ci Calm, dlaczego uważam, że neuroleptyki są złe.

1.Olanzapina (Zalasta, Zolafren) - brałem półtora roku, w 18 miesięcy przytyłem 35 kg. Całe życie byłem szczupły, dopiero jak zacząłem brać olanzapinę to zamieniłem się w opasłego wieprza, i dwa lata zajął mi powrót do dawnej wagi.
2.Haloperidol - powyginał mnie tak, że wyglądałem jak Quasimodo z bajki Disneya.
3.Fluanxol - dostałem po nim dwukrotnie... nie wiem jak to się nazywa... padaczki polekowej? Wyginałem się we wszystkie strony jak węgorz, do tego duszności, trudności z oddychaniem, bardzo wysokie cisnienie, dwa razy trafiłem na oddział ratunkowy do szpitala.
4.Solian, Abilify - nie tyle "złe", co placebo, bardzo drogie leki bez żadnego widocznego efektu. Nie pomagają zasnąć, nie zmniejszają głosów, nie uspokajają, nie pomagają pozbyć się omamów, urojeń - Solian miałem przepisany w dawce 800 mg, a brałem 2000, Abilify miałem przepisany w dawce 15 mg, a brałem 60, i nie czułem nic. Jak już napisałem w jakimś poście - mogę to łykać garściami jak cukierki.
5.Rispolept - otępienie. Nieprzyjemne uczucie jakbym miał "kaca", trudno po tym przeczytać książkę czy obejrzeć film, bo jest się takim zamulonym... Jedyne co po tym leku dobrze mi wychodzi to leżenie w łóżku.
6.Ketrel - jak wyżej. Też działał na mnie dosyć otępiająco, przy dawce minimum 200 mg jeszcze jakoś można funkcjonować, ale jak w szpitalu dawali mi 600, to 20 godzin na dobę spałem, a te pozostałe 4 godziny byłem półprzytomny.
7.Clopixol - trzęsły mi się ręce, jakbym miał parkinsona, jakieś takie drżenie stóp, nieprzyjemne.