piosenki o schizofrenii

[moi]

Daj mi dowolny tekst piosenki, a dołączę Ci do niego stosowną interpretację
Schizofrenia jest na tyle pojemnym zjawiskiem, że może pomieścić w sobie wszelkie emocje: od bólu po radość, od nienawiści do złości. Włączając w to opisy przyrody, które też mogą być schizofreniczne, bo tylko schizofrenicy przywiązują nadmierną wagę do szczegółów i przeżywają w niezwykłym uniesieniu takie zjawiska jak np. wschód, czy zachód słońca, opady deszczu, itd

Pozdrawiam.m.

[Petruccio]

bo tylko schizofrenicy przywiązują nadmierną wagę do szczegółów i przeżywają w niezwykłym uniesieniu takie zjawiska jak np. wschód, czy zachód słońca, opady deszczu, itd

Że co?? Tylko schizofrenicy?? Naciągasz już pewne skojarzenia. Takie rzeczy przeżywają ludzie wrażliwi a nie chorzy na schizofrenię. Nie dawaj znaku równości między dwoma tymi słowami, bo nie każdy wrażliwy człowiek jest chory na schizofrenię czy inną chorobę psychiczną. W kolędach też byś odnalazła chorobę psychiczną? ;-) Ja nie widzę wszędzie schizofrenii.

[moi]

W kolędach też byś odnalazła chorobę psychiczną? ;-)

Weźmy, dla przykładu, Bóg się rodzi czyli Pieśń o Narodzeniu Pańskim - kolęda, której autorem słów jest Franciszek Karpiński.

Śpiewamy w niej:

Ogień krzepnie, blask ciemnieje,

opis jak najbardziej pochodzący z głębin schizofrenicznego świata.

Dalej:

Wzgardzony okryty chwałą

Każdy schizofrenik powie, że to o nim, o jego losie w psychozie, kiedy unosimy się od misji i sławy, do upadku i pogardy do samych siebie.

A Słowo Ciałem się stało
i mieszkało między nami

Czyli o czytaniu znaków, symboli, które bierzemy za coś oczywistego w świecie rzeczywistym, kiedy jesteśmy w psychozie.

Itd. Wszędzie można spotkać opisy schizofrenicznego świata, bo to pojęcie jest bardzo szerokie- pomieści wszystko. Kwestia interpretacji.

Pozdrawiam.m.

[Petruccio]

Czyli metafory to wymysł schizofreników :-)
Jestem schizofrenikiem, a nigdy bym nie upatrywał choroby w tych piosenkach.

[moi]

Czyli metafory to wymysł schizofreników :-)

Nie wszystkie z przytoczonych tu środków stylistycznych to metafory. Akurat z tej kolędy to oksymorony

Jestem schizofrenikiem, a nigdy bym nie upatrywał choroby w tych piosenkach.

Jak napisałam wcześniej- wszystko to kwestia interpretacji.

Pozdrawiam.m.

[Petruccio]

Oczywiście, że na siłę można wszystko naciągnąć, ale chyba nie o to tu chodzi.

[moi]

To nie kwestia naciągania. Już wcześniej tłumaczyłam: schizofrenia jest na tyle pojemnym tematem, że da się w nim zmieścić niemal wszystko: i piosenki o miłości, i protest-songi, i -jak to wykazałam na przykładzie- nawet kolędy.

Pozdrawiam.m.

[Petruccio]

Czyli jak umieszczę piosenkę "Miś Uszatek" w tym dziale, to też będzie się zgadzało?

[moi]

Oczywiście. Bo kto ma klapnięte uszko i jest małym, śmiesznym misiem? Tylko schizofrenik.

Widzenie siebie, jako zwierzęcia i widzenie siebie, jako osoby z defektami towarzyszyło mi podczas psychozy i zapewne nie tylko mnie.

Pozdrawiam.m.

[Unknown]

[Petruccio]

Czyli niech lepiej dzieci nie oglądają Misia Uszatka, bo jeszcze wkręcą sobie psychozę. Nie mówię już o Reksiu, Gumisiach i innych potworach.

[moi]

Jeśli dziecko będzie miało schizofrenię dziecięcą, to wszędzie zobaczy coś niepokojącego. Taka jest prawda.

Inna sprawa, że oglądając kreskówki, w których pełno przemocy, szybkich zwrotów akcji, feerii kolorów i dźwięków, narażamy umysł dziecka na stymulację zbyt wieloma bodźcami. Dlatego tak ważne jest, by dzieci oglądały jak najmniej telewizji. Bo, tak - może to prowadzić do urazów psychicznych. Takie dzieci są nadpobudliwe i nieprzewidywalne. Nie czują lęku przed obcymi zwierzętami, bo widziały je jako milusie pieski i kotki w kreskówce. Nie boją się wysokości i nie czują zagrożeń innego typu, bo bohaterzy kreskówek latają i przeżywają po starciu z walcem drogowym.

Czyli niech lepiej dzieci nie oglądają Misia Uszatka, bo jeszcze wkręcą sobie psychozę.

Im mniej telewizji, tym zdrowsze psychicznie jest dziecko. A więc zależność między tymi dwoma czynnikami istnieje.

Pozdrawiam.m.

[Petruccio]

Nie czują lęku przed obcymi zwierzętami, bo widziały je jako milusie pieski i kotki w kreskówce. Nie boją się wysokości i nie czują zagrożeń innego typu, bo bohaterzy kreskówek latają i przeżywają po starciu z walcem drogowym.

Nie zgodzę się z tym stwierdzeniem. Mój siostrzeniec dosłownie pochłania bajki tego typu, a jest raczej trzeźwo myślącym dzieckiem w tym względzie. Nie wejdzie do wody bez rękawków i nie będzie się bez potrzeby narażał w tych dziedzinach, o których wspominasz.
Zauważyłem, że widzisz wszędzie same skrajności. Czemu tak jest? Nie lepiej zachować we wszystkim umiar?

[moi]

Znam dzieci, którym oglądanie telewizji zaszkodziło. A i z Twoim siostrzeńcem nie wiadomo, jak będzie. Może okazać się, że nie może na dłużej skupić uwagi, albo wypada w testach gorzej od dzieci, które oglądały mniej telewizji od niego. Może mieć problemy z nawiązywaniem znajomości. Czas pokaże.

Zawsze lepiej poczytać dziecku, niż włączyć mu telewizor. Zgodzisz się chyba ze mną pod tym względem?

Pozdrawiam.m.

[Petruccio]

Oczywiście, że lepiej. Ale nic nie jest samo w sobie ani dobre, ani złe. Tak samo jest z telewizją - może szkodzić, ale dobrze wykorzystana - może pomagać. Wszystko zależy od wykorzystania i od umiaru w danej kwestii.

[moi]

Moim zdaniem nie da się podważyć wyższości słowa pisanego nad przekazem medialnym. Czytałam pewne opracowanie naukowe na ten temat, które tłumaczyło w jaki sposób patrzenie na telewizor od najmłodszych lat upośledza potem zdolność czytania u dzieci i przekonało mnie to.

Pozdrawiam.m.

[Petruccio]

Wg mnie z tym jest jak z alkoholem: wszystko jest dla ludzi.

[moi]

Ale za dziecko odpowiedzialność ponoszą rodzice. Nie wszyscy zdają sobie sprawę z zależności między oglądaniem telewizji a problemami w nauce. A powinni.

Pozdrawiam.m.

[Petruccio]

Jeżeli dziecko oglądałoby odpowiednie programy i z umiarem to uważam, że to by tylko służyło dziecku.

[Unknown]

Jeżeli dziecko oglądałoby odpowiednie programy i z umiarem to uważam, że to by tylko służyło dziecku.

Np. ten:
Zamiast tego g: