Aha, a jak on usłyszał od pierwszej psychiatry, która go leczyła, że 1/3 z tego wychodzi 1/3 sobie radzi, a 1/3 raczej kiepsko i to potwierdził drugi psychiatra i on wierzy, że może wyzdrowieć (ja mu tego nie powiedziałam, bo na początku nic o tej chorobie nie wiedziałam, sama myślałam, że to już przewlekła choroba), to mam mu teraz powiedzieć, słuchaj, to co przez 10 lat słyszałeś to nieprawda. Bo na forum piszą, że z tego i tak się nie da wyjść
Wolałabym tą kwestię zostawić indywidualnie. Dlaczego tak to piłujecie? Dałam w jednym wątku trochę nadziei tym, którzy może jej szukają, może bliskim, niekoniecznie chorym. Nie pisałam nic o tym, że mam skuteczną metodę i wyzdrowiejecie i Bóg wie co. Wiesz ile pytań na innych forach jest, moja mama jest chora, mój ojciec, brat, mąż, czy kiedykolwiek się to zmieni?
Może i nadzieja matką głupich, ale wiele osób z otoczenia oprócz niej nie ma nic...
Myślicie o swoich bliskich?
i biore je regularnie... aktualnie haloperidol i abilify objawów nie mam tylko brak motywacji nic sie nie chce.... miałem objawy perkinsononizmu efekt uboczny też tisercin po którym miałem tiki języka strasznie mnie zmuliło ale teraz jest dobrze... 
Po pierwszej psychozie leki bierze się 1-2 lata, po drugiej 3-5lat a po każdej kolejnej conajmniej 5 lat. Ja po pierwszej psychozie leki bralam rok i to wystarczyło i gdybym nie "bawiła się" wellbutrinem to pewnie nie miałabym do tej pory nawrotu. 
