Postby Tal » Mon Nov 26, 2018 6:57 pm
Kilka tygodni temu postanowiłem sięgnąć z mojej biblioteczki wystarczająco zakurzoną książkę F. Dostojewskiego "Bracia Karamazow" od której nie mogę się oderwać. Tym bardziej jestem pochłonięty z powody poruszonych przez autora kwestii z perspektywy chrześcijanina jak moralność, miłość, czy dusza.. Po przeczytaniu 1/3 treści nie trudno zrozumieć mi dlaczego "Bracia Karamazow" - szczyt twórczości autora zaliczany jest do klasyki i arcydzieł literatury pięknej. Na koniec dodam, że warto wystrzegać się niepełnowartościowego (ocenzurowanego) tłumaczenia Barbary Beaupré z 1913 r. Ja akurat posiadam tłumaczenie Aleksandra Wata z 1928 r. ale wszystkim, którzy nie posiadają jeszcze tej pozycji polecam zainteresować się tłumaczeniem Cezarego Wodzińskiego, które jest pierwszym w języku polskim, przekładem nie tylko literackim, ale też przygotowanym z głęboką znajomością kontekstu filozoficznego Dostojewskiego i autorów go inspirujących.
Dla każdego/ej miłośniczki/a literatury - pozycja obowiązkowa. Polecam.
“Szeroki jest człowiek, zbyt szeroki. Ja bym go zwęził.” Fiodor Dostojewski