Niebiańska hierarchia

[Kamil Kończak]

Opisy regionów Stworzenia przedstawiane przez mistyków nieco różniły się w zależności od czasów, miejsc i słuchaczy. Może to nas wprawić w zakłopotanie, ale nie musi. Po
pierwsze należy pamiętać, że mamy tu do czynienia z czymś, co jest całkowicie niematerialne. Ludzka mowa jest czymś materialnym i przeznaczona do dawania sobie rady z rzeczami tego świata, a mimo to, nawet gdy jest stosowana w swojej ograniczonej sferze, słowa często prowadzą do nieporozumień. Tymczasem wyższe regiony posiadają o wiele subtelniejszą i transcendentną naturę i chociaż w tym świecie może być wiele odzwierciedleń rzeczy właści-wych dla wyższych dziedzin, to jednak nasza ziemska mowa jest doprawdy niezdolna ich wyrazić.

Kiedy zatem mistycy mówią o regionach, które są „wyższe” lub „niższe”, albo „zewnętrzne” i „wewnętrzne”, albo mówią o duszy idącej „w górę” i „schodzącej w dół”, naturalnie są to tylko metafory. Mówiąc to, mistycy nie mają na myśli fizycznej przestrzeni. Niebiańskie królestwa są wyżej lub niżej w stopniu duchowym, a nie przestrzennym. Patrząc z punktu widzenia duszy, te poziomy odnoszą się do poszerzania się świadomości doświad-czanej w miarę jak „wstępuje”, czyli „wynosi się w górę”.

Bóg jest „dziedziną” Najwyższego Ducha, Uniwersalnej Świadomości i wszystko jest wyprojektowywane, wyemanowywane z tego najczystszego Źródła. Hierarchia Stworzenia manifestuje się przez twórczą moc Boga, która „idzie w dół”, czyli „na zewnątrz” od Boskiego Źródła, kształtując Stworzenie. W miarę jak ta moc „schodzi” coraz „niżej”, obniżeniu ulega również czystość każdego kolejnego regionu. W końcu ten twórczy nurt osiąga region naj-bardziej zanieczyszczony – materialne universum. A zatem – powiadają mistycy – pomiędzy Bogiem a fizycznym universum leży szereg kolejnych dziedzin o zmniejszającej się czystości. Dlatego można również powiedzieć, że regiony o większej czystości są „bliższe” Bogu, albo że są „wyżej” w hierarchii, czy są powiedzmy „głębiej wewnątrz”. Wszystkie ekspresje tego rodzaju są jedynie nieudolnymi próbami wykorzystania niedoskonałego medium słów w celu przekazania co nieco z mistycznej rzeczywistości.

Ponieważ sprawy związane z hierarchią Stworzenia nie dają się nagiąć do kanonów werbalnego opisu, z biegiem czasu natworzyło się wiele różnych, pozornie niezgodnych ze sobą podziałów. Niektórzy mistycy twierdzili, że jest trzy główne oddziały Stworzenia; inni, że pięć, niektórzy siedem, jeszcze inni osiem, dwanaście, zaś u niektórych gnostyków ich liczba dochodziła do setek, np. w jednej z ich szkół nauczano, że jest ich 365, czyli tyle, ile dni w roku. Tej i tak już wystarczająco konfundującej sytuacji nie poprawia fakt, że wyższe regiony odzwierciedlają się w niższych. Na przykład, w jednym z gnostyckich traktatów pt.
Zostrianos,te refleksje zwane są kopiami eonów.


To jest mniej więcej tak, jakby światło słońca odbijało się na powierzchni wody w wiadrze
i rzucało to odbicie na ścianę – na podobnej zasadzie wszystko jest refleksją tego, co znajduje
się ponad. Oznacza to, że ci, którzy nigdy nie widzieli słońca i jego odbicia w wodzie, lecz
tylko słyszeli opis, będą skłonni mylić swoje doznanie niejasnego odbicia światła na ścianie z
oślepiającym i ognistym słońcem, które świeci na niebie. Inaczej mówiąc ci, którzy doszli jedynie do niższych dziedzin, mogą mylić je z wyższymi, albowiem cechy tych regionów są takie same, a różnią się tylko stopniem czystości. W samej rzeczy, są w naszych czasach tacyktórzy zrównują te wyższe regiony z pewnymi psychicznymi i intelektualnymi stanami umysłu, sprowadzając wszystko w dół, do poziomu naszego, wielce ograniczonego, ludzkiego doznawania, uważając, iż nic nie może istnieć poza nim.

Dalsze zamieszanie wynika z faktu, że w miarę jak dusza wznosi się, jest ona tak zachwycona pięknem i wspaniałością każdego etapu, że może przez pomyłkę wziąć któryś z niższych za ten ostateczny. Chociaż może się to na pierwszy rzut oka wydawać niezwykłe, to jednak w istocie nie jest to wcale bardziej osobliwe niż to, że wiele dusz w tym świecie uważa to nasze materialne universum za początek i koniec wszystkiego oraz jest całkowicie przekonane, jakoby niczego więcej nie było poza nim. Dzieje się tak dlatego, że wiele dusz żyje w złudzeniu, że wszystko, co się wokół nich dzieje, znajduje się pod ich całkowitą kontrolą. Taka jest natura ego, za pośrednictwem którego wszyscy funkcjonujemy. Nawet jeśli racjonalnie rozumiemy, że Bóg musi być Najwyższym Robiącym wszystko, to jednak nadal mamy
tendencje do myślenia, że to my sami robimy.

Jest to część boskiego planu. Jeżeli Bóg chce, aby Stworzenie funkcjonowało nadal, musi
On chować się poza (tzn. wewnątrz) zasłonami przez samego siebie wymyślonymi. A muszą
być one coraz bardziej subtelne w miarę jak dusza wstępuje. W przypadku duszy nie znikają
one, dopóki nie przyjdzie czas, aby Bóg ją zawołał do siebie. Ale nawet i ten powrót odbywa
się według pewnego planu: Bóg pozwala duszom na przejście wszystkich odzwierciedleń i
przeszkód, umożliwiając im jazdę na pierwotnym nurcie swego Słowa.

Mistrzowie mówią, że źródłem wszystkiego jest wiecznotrwała dziedzina samego Boga,
której raczej nie można nazywać regionem. Wszystko tutaj jest Światłem, Dźwiękiem, błogością i Miłością. Następnymi po Bogu – w charakterze pierwszych emanacji w hierarchii Stworzenia – są regiony duchowe, w których nie występują żadne domieszki umysłu i materii. W tych dziedzinach dusza zna siebie jako czystą, nagą duszę, kroplę Stwórcy oddzieloną od Niego wyłącznie za sprawą Jego woli. Ten obszar Stworzenia jest olbrzymim zbiornikiem energii, światła i mocy Słowa, brzemienny potencjałem i możliwościami do tworzenia i manifestowania w regionach poniżej.

Poniżej tych dziedzin czystego ducha dusza wchodzi do regionów umysłu i materii, znanych w zachodniej terminologii mistycznej jako przyczynowe, astralne i materialne universa. Podczas swego schodzenia z czysto duchowych sfer dusza najpierw natyka się na umysł w regionie przyczynowym, który jest sferą złożoną z najdelikatniejszych mentalnych esencji i energii. Ta dziedzina nazwana została Uniwersalnym Umysłem. Są tam nasienne formy, projekty („rysunki techniczne”) tego, co jest zamanifestowane jeszcze niżej. Na takiej samej zasadzie jak myśl o czymś lub pomysł zrobienia czegoś powstaje w naszym ludzkim umyśle, aby następnie zamanifestować się zewnętrznie jako konkretny czyn lub przedmiot, subtelne
„pomysły” Uniwersalnego Umysłu wyrażają się w świecie astralnym, aby uzyskać swój pełny wyraz i uzewnętrznić się w materialnym universum. Regiony przyczynowe i astralne są pełne błogości i iskrzącego się światła. Ich krajobrazy i dźwięki są oszałamiające, wprowadzające w trans umysł i duszę obserwatora. Zawierają w sobie nieba, do których większość religijnych ludzi chce się dostać po śmierci.

W tych samych subtelnych dziedzinach umysłu są również piekła, o których wspominają
wszystkie religie. Można je uważać za coś w rodzaju wyjątkowo nieprzyjemnych i niegościnnych obszarów zlokalizowanych w podastralnych strefach, gdzie diabelskie i piekielne myśli i mentalne impresje ludzkiego życia przeżywane są w warunkach subtelnych, mentalnych tortur. Choć rządy Najwyższego Pana polegają na miłosierdziu, to jednak w tych trzech dziedzinach umysłu rządzi czysta sprawiedliwość zgodnie z prawem przyczyny i skutku. Po prostu zbieramy, cośmy zasiali.

Możemy sobie zarobić na nagrodę w niebie, jeśli przeżyliśmy życie w sposób naprawdę
czysty i dobry, albo na karę w jakiejś piekielnej strefie, jeśli nasz umysł miał inklinacje do nikczemności podczas życia tutaj. Jednakże prawo przyczyny i skutku niesie ze sobą jeszcze inne, o wiele ważniejsze i o wiele dalej idące konsekwencje. Te zagadnienia odłożymy jednak
do następnego rozdziału, aby na razie zająć się niektórymi, obrazowo przedstawianymi systemami, o których wspomina się zarówno w pismach chrześcijańskich, jak i innych tekstach autorów antycznych.

Z książki Johna Davidsona - " Ewangelia Jezusa - w poszukiwaniu jego prawdziwych nauk"

[sophie]

No tak, trony, zywioly, anioly, archanioly i te sprawy.
Fajne i ciekawe

[hvp2]

Kamilu!
Wklejasz cytaty w dzikim pośpiechu bez jakiejkolwiek edycji poprawiającej wygląd i czytelność! Czy mógłbyś to poprawić??

[Kamil Kończak]

Nie - nie mógłbym tego poprawić. To mój post a Ty w swoim moderowaniu jesteś dziko nadgorliwy.
Ja Twojej nadgorliwości nie zamierzam ulegać bo do tej pory inni moderatorzy mieli inne standardy.
W opcjach nie ma wyrównywania a ja nie będę na to tracił czasu.

Znając Twój irracjonalny stosunek do mnie pewnie nie byłeś zadowolony z tego jak poprawiłem mój poprzedni post do którego zgłaszałeś zastrzeżenie.

[ocean]

...

[Kamil Kończak]

Drogi Oceanie - cytat jest z książki z pdf i tak się właśnie skopiowało.

Niektórym czasami trudno sobie wyobrazić, że nie wszystko jest w magicznym internecie

[Niemamnie]

Stara nazwa na wyższe istoty to jest Leg, później przeszło w Gel, następnie w Angel i w takiej formie powróciło do polski dając słowo Anioł.

[Kamil Kończak]

Nazwy są przecież tak na prawdę nieważne. Istotne jest to, że żyjemy w świecie dwoistości.

[Niemamnie]

Kiedyś był przeprowadzony eksperyment, osobie nie znającej języków obcych puszczano słówka w języku rosyjskim, angielskim i jakimś jeszcze, mierzono reakcję mózgu. Najlepiej oddziaływały słówka w języku rosyjskim, tak jakby to był język naturalny i najlepiej oddający naturę rzeczywistości (*).

Nazwy jednak mają znaczenie.

* - z filmu Gry Bogów Siergieja Striżaka.

[Kamil Kończak]

Naturalny dla kogo? Dla Rosjan? Nazwy nie mają znaczeń. Ważne jest to co się za nimi kryje a kontekst i uczucia nadajemy my sami. Nie ma żadnej różnicy jak nazwiemy Boga czy te byty, które opisuje ten cytat.
Tak samo uniwersalna siła zarządzająca i kreująca Wszechświat jest nazywana różnie : Duch święty, Logos, Słowo, Tao, Shabt, Żywa woda i wiele wiele innych. Niepodzielne i nieskończone nie ma nazw.
To my ludzie nadajemy nazwy ale nazywając coś umyka w tym momencie nam spora część rzeczywistości.
Jest odcinana niczym sekatorem, separowana. Odcinamy się od prawdy bo próbujemy intelektualnie zrozumieć coś co jest niemożliwe to ogarnięcia.

[Niemamnie]

Ta osoba której poszczono te języki nie znała żadnego z nich.

[Kamil Kończak]

No to może w poprzednim wcieleniu była Rosjaninem/ Rosjanką?

[Niemamnie]

Rosyjski po prostu zachował obrazowość.

[Kamil Kończak]

Za bardzo nie rozumiem. Móglbyś wytłumaczyć? Chcesz powiedzieć, że pierwszym językiem ludzkości był rosyjski?

[Niemamnie]

Ten język ma kilkadziesiąt tysięcy lat i nie utracił swoich korzeni, Polacy wywodzą się od plemion które zamieszkiwały te tereny od 10tys. lat z Rosjanami jest podobnie.
W biblii jest przypowieść o kapłanie żydowskim który toczył bitwę z kapłanami egipskimi, wygrał jak zamienił swoją laskę w węża, to jest właśnie obrazowość. Żywe hologramy stworzone za pomocą języka.

[Kamil Kończak]

Żywym hologramem jesteśmy przecież my sami.

[Niemamnie]

Użyj tego.
Nie będę tłumaczył jak zaklina się pogodę.

[Kamil Kończak]

Nie będę tłumaczył jak zaklina się pogodę.

Kiedyś to przecież robiłem ale już zapomniałem...

[Niemamnie]

Aha, to wiele wyjaśnia.
Trzeba poczuć kinetykę chmur i samemu się z nią przemieścić żeby stworzyć barierę.

[sophie]

- dyskusja jest bardzo ciekawa

- prosze o wiecej faktow. Pouczmy sie o czyms totalnie niepraktycznym.