Parkinsonizm

[Constantius]

Mam prośbę do admina by gdzieś umieścił taki temat dla osób które juz długotrwale przyjmuja leki przeciwpsychotyczne. Czy ma ktoś wcześne lub moze zaawansowane objawy parkinsona. Odnosnie samego parkinsona to odsyłam do informacji np na wikipedii. Pozdr.

[Niemamnie]

http://biotechnologia.pl/biotechnologia ... sona,12492
Lek na Parkinsona już jest, na schizofrenię jeszcze nie ma.

[Joanna_s]

Mam prośbę do admina by gdzieś umieścił taki temat dla osób które juz długotrwale przyjmuja leki przeciwpsychotyczne. Czy ma ktoś wcześne lub moze zaawansowane objawy parkinsona.

Także u osób krótko przyjmujących leki przeciwpsychotyczne mogą występować objawy takie jak w chorobie Parkinsona. U mnie do takich objawów należały wielkie problemy z pisaniem ręcznym i bardzo wyraźna zmiana charakteru pisma - literki zrobiły się maleńkie. Próbowałam nawet ćwiczyć pisanie ręczne, ufając, że to mi jakoś pomoże (nie bardzo pomogło). Później przeczytałam, że to objaw występujący także w chorobie Parkinsona ... Na szczęście po odstawieniu leków znowu zaczęłam pisać tak jak dawniej. Ten problem z pisaniem dowodzi, jak potężnie działają na mózg neuroleptyki.

Innym "parkinsonowskim" objawem było u mnie ślinienie się w nocy - także ten objaw zniknął bez śladu po odstawieniu neuroleptyku. Na jednym z neuroleptyków, który podawano mi przez kilka dni w szpitalu (Trylafon), miałam nawet tak silne objawy "parkinsonowskie", że całkowicie zmienił się mój sposób poruszania się (m.in. przestałam poruszać rękami przy chodzeniu, a moje ruchy stały się bardzo sztywne), a nawet pojawiło się tak zwane "zamarzanie" - to znaczy np. chciałam wstać z łóżka, na którym siedziałam, ale wykonując ten ruch, nagle nieruchomiałam (zupełnie niezależnie od mojej woli) na dłuższą chwilę; albo chciałam połknąć kawałek jedzenia i też na chwilę nieruchomiałam, jakby za trudne stało się dla mnie coś tak prostego i oczywistego jak połykanie ... Byłam tym naprawdę przerażona, ale na szczęście kiedy lekarz o tym się dowiedział, zmniejszył przepisaną mi dawkę, a potem zmienił lek na inny.

Objawy choroby Parkinsona są powodowane przez zanik neuronów (komórek mózgu i innych części układu nerwowego) produkujących dopaminę - a przecież neuroleptyki mają właśnie obniżyć poziom dopaminy w mózgu ! Objawy "parkinsonowskie" (nazywane też objawami pozapiramidowymi) są więc w przypadku stosowania neuroleptyków nieuchronne, tyle że mogą być słabsze bądź silniejsze zależnie od rodzaju i dawki leku oraz wrażliwości pacjenta na ten lek. Zetknęłam się gdzieś nawet z poglądem, że "leczenie" schizofrenii neuroleptykami polega właśnie na wywoływaniu objawów choroby Parkinsona ...

[Unknown]

Kiedyś miałam parkinsonizm wywołany neurotoksynami psychiatrycznymi, czyli olanzapiną i risperidonem. Pozwolę sobie wkleić art. specjalnie dla chwalących wymienione trutki:

Choroba Parkinsona

Choroba Parkinsona należy do chorób neurodegeneracyjnych. Dotyka osób starszych – ok. 2/3 chorych ma powyżej 65 lat, choć zdarzają się też przypadki zachorowań przed 50 rokiem życia. Jest to choroba postępująca powoli i podstępnie, nieuchronnie prowadzi do stopniowego zmniejszenia sprawności ruchowej, jak również intelektualnej. Ze względu na fakt starzenia się społeczeństwa, choroba Parkinsona z roku na rok stanowić będzie coraz poważniejszy problem, tym bardziej, że współczesna medycyna nie zna na nią przyczynowego lekarstwa.

Spis treści:

1. Przyczyny choroby Parkinsona
2. Objawy
 choroby Parkinsona
2.1. Objawy podstawowe choroby Parkinsona
2.2. Drugorzędne objawy choroby Parkinsona
3. Lecznie choroby Parkinsona

1. Przyczyny choroby Parkinsona

U podstaw tej choroby leży proces zwyrodnieniowy ograniczony wybiórczo do jednej grupy neuronów (komórek nerwowych) umiejscowionych w śródmózgowiu w tzw.
Choroba Parkinsona - zdjęcia Choroba Parkinsona - zdjęcia Założenie elektrody ma na celu głęboką stymulację mózgu.

jądrach podstawy, które odgrywają ważną rolę w kontroli czynności ruchowych. Jedno z tych jąder, nazywane istotą czarną, wytwarza i uwalnia bardzo ważną substancję zwaną dopaminą, która to właśnie odgrywa kluczową rolę w kontroli procesów ruchowych. W chorobie Parkinsona liczba komórek istoty czarnej systematycznie się zmniejsza, czemu towarzyszy postępujące zmniejszenie stężenia dopaminy w jądrach podkorowych, co z kolei prowadzi do rozwoju choroby. Ze względu na bardzo duże zdolności kompensacyjne mózgu, objawy choroby Parkinsona pojawiają się dopiero, gdy obumrze ok. 80% komórek wytwarzających dopaminę. Pomimo tego, że choroba Parkinsona znana jest od lat, do tej pory nie wiadomo, co jest przyczyną prowadzącą do zwyrodnienia komórek istoty czarnej. 


Czasami parkinsonizm może być skutkiem stosowania leków z grupy neuroleptyków. Jest to tzw. parkinsonizm polekowy.

2. Objawy
 choroby Parkinsona

Centralny układ nerwowy osób chorych na parkinsonizm jest zaburzony i jego stan pogarsza się z czasem. Choroba Parkinsona zazwyczaj dotyka osób po 60. roku życia. U każdego chorego parkinsonizm objawia się trochę inaczej. Tempo postępu choroby także jest sprawą indywidualną. Objawy choroby dzieli się na dwie grupy: objawy podstawowe i drugorzędne.

2.1. Objawy podstawowe choroby Parkinsona

Jednym z pierwszych objawów parkinsonizmu jest spowolnienie ruchów w czasie chodzenia, wstawania, siadania, a więc wszystkich podstawowych czynności fizycznych. Spowodowane jest to opóźnieniem wysyłania przez mózg sygnałów do mięśni. Początkowe objawy choroby to także drżenie rąk w spoczynku, we śnie, ocieranie kciuka o palec wskazujący (tzw. ruch „liczenia pieniędzy” lub „kręcenia pigułek”). Z czasem ruchy ulegają zwolnieniu, ograniczeniu. Sztywne mięśnie to kolejny objaw choroby Parkinsona. Często występuje również ból mięśni, zwłaszcza w czasie ruchu. Sztywnieje twarz, która z powodu zaniku mimiki i rzadkiego mrugania przyjmuje „maskowaty” wygląd (tzw. maskowata twarz), mowa staje się bełkotliwa, niewyraźna, pismo drobne i nieczytelne, mogą pojawić się trudności w połykaniu.
Parkinsonizm we wczesnym stadium objawia się również problemami z równowagą. Gdy mięśnie tracą refleks, trudniej jest zachować postawę. Zdarzają się częste upadki. „Chód Parkinsona” to popularna nazwa symptomu występującego u chorych na tę chorobę. Jest to określenie typowej maniery chodzenia polegającej na opuszczonej głowie, opuszczonych ramionach, braku kołysania ramion, powłóczeniu nogami i postawie wychylającej się do przodu i do tyłu w nienaturalny sposób. Choroba Parkinsona w ogóle utrudnia poruszanie się, w tym chodzenie, a więc trudno jest zacząć iść. Często zdarza się osobie cierpiącej na parkinsonizm zatrzymać się w trakcie chodu z powodu zesztywnienia mięśni i odmowy posłuszeństwa ciała.

2.2. Drugorzędne objawy choroby Parkinsona

Do drugorzędnych objawów parkinsonizmu można zaliczyć częste zatwardzenia spowodowane brakiem kontroli nad jelitami i pęcherzem moczowym. Chorzy doświadczają również problemów z połykaniem pokarmu i śliny. W związku z ich cofaniem się do ust, osoby chore na parkinsonizm kaszlą, duszą się i ślinią.
Upośledzeniu ulega również postrzeganie świata, co skutkuje niepokojem, depresją. Zahamowaniu ulegają także zdolności motoryczne, co objawia się mówieniem szeptem, niewyraźnym pismem oraz spowolnioną reakcją na zadane pytanie.
Choroba Parkinsona powoduje nadmierne ślinienie i pocenie, jak również wysuszenie skóry na twarzy i głowie.
Choroba rozwija się powoli, prowadząc do coraz większej niesprawności. Chorzy umierają zazwyczaj z powodu powikłań wywołanych unieruchomieniem, takich jak zapalenie płuc czy zator tętnicy płucnej.

3. Lecznie choroby Parkinsona

Nie istnieje leczenie przyczynowe, które całkowicie zahamowałoby rozwój choroby. Współczesna medycyna dysponuje jednak lekami, które pozwalają opóźnić o kilka lat wystąpienie nasilonych objawów choroby, przedłużają czas przeżycia chorych niemal do czasu przeżycia w populacji ogólnej i znacząco poprawiają jakość życia pacjenta. Należą do nich:

Lewodopa – lek będący prekursorem dopaminy.
Agoniści dopaminy (np. bromokryptyna, pramipexol) – leki „naśladujące” działanie dopaminy.
Selegilina – lek blokujący monoaminooksydazę typu B – enzym rozkładający dopaminę

.

W leczeniu objawowym niedoceniane, a często istotne są takie elementy postępowania, jak:

dieta – powinna być dobrana indywidualnie, by nie dopuścić do zmiany masy ciała, zawierać odpowiednie proporcje płynów i błonnika; poza tym pacjenci przyjmujący lewodopę powinni przyjmować mniejszą ilość białka;

odpowiedni tryb życia;
rehabilitacja ruchowa – zaleca się ćwiczenia zapobiegające rozwojowi zmian zwyrodnieniowych i zespołów bólowych i poprawiające ogólną kondycję ruchową;
intensywne leczenie współistniejących zaburzeń, takich jak zaparcia czy depresja.

Chorych niereagujących na konwencjonalne leczenie farmakologiczne, szczególnie w razie nasilonego drżenia, możemy obecnie próbować leczyć, stosując jedną z nowych technik chirurgicznych: talamotomię - zabieg, podczas którego chirurg niszczy niewielki obszar struktury mózgu zwanej wzgórzem, osiągając w ten sposób zmniejszenie drżenia u ok. 80-90% chorych; przeszczepianie komórek macierzystych pochodzących z płodów do jąder podstawy w celu odnowy komórek wytwarzających dopaminę – technika eksperymentalna i budząca wiele kontrowersji, aczkolwiek pewna liczba tak leczonych chorych wykazuje znaczną poprawę, a u niektórych z nich poprawa jest tak duża, że mogą grać w tenisa, jeździć na nartach i prowadzić samochód.
Parkinsonizm polekowy leczony jest poprzez podawanie leków z grupy cholinolityków, które zmniejszają ilość acetylocholiny, a dokładniej wyrównują zależność poziomu adrenalina - acetylocholina.

Bibliografia
Prusiński A. Neurologia praktyczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005, ISBN 83-200-3125-7
Lehmann-Horn F., Ludolph A. NEUROLOGIA - diagnostyka i leczenie, Urban & Partner, Wrocław 2004, ISBN 83-89581-50-7
Prusiński A. (red.), Neurologia w praktyce klinicznej - zasady diagnostyki i postępowania, Czelej, Lublin 2006, ISBN 83-89309-71-8

http://portal.abczdrowie.pl/choroba-parkinsona
Inne polekowe zaburzenia ruchowe i inne groźne choroby spowodowane przez środki neuroleptyczne oraz inne leki o działaniu antagonistycznym wobec receptora dopaminy:
1) parkinsonizm;
2) złośliwy zespół neuroleptyczny;
3) ostre dyskinezy;
4) ostra akatyzja;
5) zespół późnych dyskinez;
6) drżenie posturalne.
Więcej tu: http://hyperreal.info/node/4469 - Psychofarmakologia 39 - Polekowe zaburzenia ruchowe.

[Constantius]

Dzięki za dużą porcję fachowej informacji.
Na razie lekarz raczy mnie Akinetonem w pewnych dawkach. Problem w tym że poprzednio źle tolerowałem pronidol a akineton chyba jeszcze gorzej. Pomimo tego że rzeczywiscie powoduje rozluźnienie mięśni... znika uczucie sztywności i kręcenie kciukiem - dłonie się rozluźniają - natomiast drżenie to mam wrażenie że się nasila... poza tym jest to przykre neurologiczne uczucie po akinetonie jakbym połknął blizej niesprecyzowaną truciznę..... Zdaje się ze podanie prinidolu czy akinetonu jest posunieciem podręcznikowym ze strony lekarza ( lek pierwszego wyboru ) ... nie wiem czy jeśli to jest słabo tolerowane przez pacjenta to lekarz zapisze coś innego. Ma ktoś doświadczenia z innymi lekami?

[Newt]

Neuroleptyki powodują objawy parkinsona, a leki na parkinsona z kolei powodują dyskinezy i halucynacje. Tak źle i tak niedobrze, w dodatku błędne koło :/

[Unknown]

Neuroleptyki powodują objawy parkinsona, a leki na parkinsona z kolei powodują dyskinezy i halucynacje. Tak źle i tak niedobrze, w dodatku błędne koło :/

Neuroleptyki również mogą wywołać dyskinezy, nawet nieodwracalne (przecież obniżają naturalny poziom dopaminy, ale i zaburzają wiele innych neuroprzekaźników, więc organizm stara się go znormalizować - w dużym uproszczeniu) oraz późne psychozy - niekiedy oba te schorzenia, jeżeli były stosowane długoterminowo... I jaki niby psychiatrzy mają cel podając pacjentom z obj. parkinsonowskimi leki na ch. Parkinsona wraz z neuroleptykami, które niemal doprowadziły do trwałych uszkodzeń mózgu? W takiej sytuacji powinno się je natychmiast odstawić, ale psychiatria nie liczy się ze zdrowiem człowieka i zależy im wyłącznie na korzyściach finansowych kosztem chorych. Najlepiej dla nich jest mieć niedoinformowanych pacjentów i zrobić z nich w końcu "nieuleczalnie chorych", stałych pacjentów, a wszystko zrzucić można na diagnozę "schizofrenii", którą oczywiście należy "zaleczać" bez względu na wszystko. Jeszcze taki pacjent w "psychozie" pomyślałby, że lekarz mu szkodzi, a to już klasyczny przykład urojeń paranoicznych/paranoidalnych, także bezpieczniej dla zdrowia i życia psychiatry, żeby pacjent w ogóle nie myślał.

[Newt]

Nie tylko psychiatrzy mają takie pomysły, np. niektórzy neurolodzy podają chorym na parkinsona neuroleptyki, gdy po lekach przeciwparkinsonowskich występują u nich halucynacje

[Erika_Kohut]

Obecnie mam parkinsonizm polekowy. Gdyby kogoś interesowało jak sobie z tym radzę to można pisać pw.

[leonidas]

Erika to jednak nie masz dyskinez późnych, a masz parkinsonizm zamiast tego? tak lekarz stwierdził? Czy masz to i to?

[Erika_Kohut]

Mam to i to.

[Unknown]

To po co je jeszcze bierzesz? Przecież jesteś swiadoma tego jak ci szkodzą, więc nie bardzo rozumiem motywow twojej decyzji...

[Erika_Kohut]

To chyba nie do mnie. Bo ja wiele razy pisałam na forum, ze nie biorę już leków.

[Unknown]

Tzn. ze parkinsonizm nie minął u ciebie po ich odstawieniu? Co do pytania, było skierowane do osoby która wypowiedziała się wyzej i nadal je bierze pomimo parkinsonizmu. Ja również kiedyś miałam polekowy parkinsonizm i też brałam leki na niego jak już pisałam jako Schizo, pomogło mi odstawienie, a tak poza tym nie mam żadnych schorzen psychiatrycznych, więc psychotropy mogłyby mi wyłącznie rujnować zdrowie czego rzecz jasna chcieliby pseudomedycy. Śmierć psychiatrii.

[Erika_Kohut]

5 miesięcy nie biorę leków i mam takie objawy. Mimo to czuje się co raz lepiej.