Napięcie

[Roland89]

River

Powiem Pani .
Nadal mam żal, rozpamiętuje to kilka razy w miesiącu, najgorzej jest jak się zbliża rocznica szpitalna, badz musze odwiedzać mojego psychiatrę .
Jasne, że byłem zmuszony . Sam najprowdopodoniej nigdy bym się nie zgłosił na leczenie .

River, ale czy dużą małomówność od razu trzeba leczyć ?? Moja odpowiedz brzmi nie !!

Niektórzy z tego stanu nie wychodzą mimo przyjmowania leków, ja wczoraj miałem psychozę . Biore leki od 5 lat, teraz mam 24 lata .

Napiszę przykrą dla Ciebie rzecz, ale rodzice mogą nie zdołać wejść do przestrzeni chorego, nie mogą być z nim na 100 procent . To jest przykre ale np. ja bym chciał się otworzyć przed jakąś piękną panią psycholog, bo rodziców znam od zawsze, a nowe jest intrygujące . No przykro mi to pisać ...

Znam to po sobie, każdy uśmiech od takiej osoby wtedy jest ważny, każdy gest, ale tylko szczery - a niestety od swoich rodziców tego nie odchuwam, bo jestem skaleczony na zawsze, po cześci przez nich .

Czasem trzeba pisać prawdę tak jak ja teraz River, życze Synowi i Tobie zejścia z tej tzw. mgły, i powrócenia na rozjaśnioną już drogę .

Pozdrawiam Roland .

[DESIDERATA]

Sprawa jest prosta, syn ma 27 lat. To już najwyższy czas się usamodzielnić i wyprowadzić od mamy. Ja olałem lekarzy i wszystkich, wyprowadziłem się z domu i obrałem swój cel. Matki często mają to do siebie, że są przewrażliwione, a to drażni facetów. Da lepiej pani dla syna spokój i nie zadaje mu pytań. Będzie chciał to sam porozmawia.

[kwazar]

Nie można od tak tego wszystkiego odciąć, zostawić. "Jak będzie chciał to sam porozmawia" - nie można tak myśleć. A co jeśli głęboko w duszy i sercu chce, ale coś go blokuje. Ma wiele do powiedzenia i wyznania ale nie zna "języka" ? Trzeba mu pomóc, czasem nawet na siłę... Mnie przez pewien czas leczono na siłę i tego teraz nie żałuję, wręcz przeciwnie.

[DESIDERATA]

Wszystko można. A co jeśli? Nic, tylko samemu można sobie pomóc. Ktoś może nakierowywać, wesprzeć dobrym słowem. Ale w sumie każdy sam musi rozwiązać swój problem. Podstawową rzeczą jest pozbyć się strachu i lęku i nie bać się śmierci, ale jednocześnie kochać życie. Polecam przeczytać tekst DESIDERATA, mnie to podniosło na duchu. PAMIĘTAJCIE JAKI POKÓJ MOZE BYC W CISZY. Ktoś kto nie przeżył psychozy ma nikłe szanse na nawiązanie dialogu.

[DESIDERATA]

Chciałabym więcej dowiedzieć się jak Rodzic może się zachowywać by nie wciskać swojego niepokoju, by nie być intruzem .Być może nic specjalnego się nie dzieje. Tylko pamięć tego co było.

Teraz syn jest w szpitalu. Nie będę wnikać w przyczyne. Nie zadawaj mu żadnych pytań, bo im bardziej będziesz naciskać tym on bardziej się będzie zamykał albo wybuchnie (prawdopodobnie). Zacznij działać, czyli zanoś mu dobre jedzenie bo w szpitalu jest ch....we. Przeproś go jeżeli przez Ciebie się tam znalazł. Przynieś mu czasopisma z fajnymi dupeczkami i jeżeli ma jakiegoś przyjaciela to powiadom ich, może zechcą go odwiedzić. Mnie ziomek odwiedzał w psychiatryku, w pinkponga graliśmy fajki mi przynosił. Trzeba okazać dużo serca, bo dobrymi chęciami to piekło jest wybrukowane...

[Eden]

.

[kwazar]

zanoś mu dobre jedzenie bo w szpitalu jest ch....we.

Gdyby nie pomoc rodziny, najpewniej nabawilbym sie jakies anemii...

[aux03ster03]

Ja jestem chory na schizofrenię, i lubię jak ktoś spyta co słychać, jak się czuję, ale nie lubię jak ktoś mi się narzuca.

ja lubie sie chwalic tym ze mam schizofrenie zrobilem duze dobre wrazenie na szefach w pracy i kolegach z biura wszyscy robili duze oczy i pytali jak sie czuje. Schizofrenia wzbudza niezłą sensacje. Pracuje piąty dzien w biurze

[Eden]

.

[DESIDERATA]

ja lubie sie chwalic tym ze mam schizofrenie zrobilem duze dobre wrazenie na szefach w pracy i kolegach z biura wszyscy robili duze oczy i pytali jak sie czuje. Schizofrenia wzbudza niezłą sensacje. Pracuje piąty dzien w biurze

Widać, robisz to nawet na forum związanym ze schizofrenią i w ten sposób robisz offtopic

[zbyszek]

... gdyby ktoś, terapeuta, asystent pozostawał ze mną w kontakcie,to gromadzone przez zapewne miesiące napięcie dało by się zneutralizować ...

Bardzo wątpię. Wiosna, a szczególnie maj to zły okres. Wszyscy to mówią, że ilość nawrotów największa jest w maju. Jedyne, o co można zadbać to to, żeby chory nie żył w długotrwałym nierozwiązanym stresie. Lęk, którego powód udaje się rozwiązać może być jednak budujący.

... wylądował w szpitalu...I wstyd...

E-tam. Nie wstyd najważniejszy. Odwiedzaj syna, żeby wiedział że nie jest sam. Nawet nic nie musisz do niego mówić. Sama obecność bliskich pomaga, choć spokojne, miłe rozmowy też dużo wnoszą. Pokaż mu perspektywę, że trochę odpocznie i wyjdzie ze szpitala. Nie oczekuj, nie wymagaj. O więcej pytaj się lekarza - najlepiej w obecności syna, żeby wiedział, że nikt nie rozmawia o nim za jego plecami.

Według mnie możesz zapytać go, jakie miał uczucia, gdy tak milczał i nie chciał się do Ciebie odzywać. Zapewne opisze jakieś wrażenie, że coś mu zagrażało, a tego coś nie ma ! Pokaż mu jak się zmierzyć z różnymi uczuciami akceptując je.

Pisz w tym wątku.

[River]

Dzięki Wszystkim za uwagi. Są one dla mnie naprawdę cenne, bo wynikają z autentycznych własnych doświadczeń .
Syn wychodzi w tym tygodniu ze szpitala. To jest świetny niezależny facet...Intryguje mnie coraz bardziej ...o co chodzi w tych psychozach. Jest to niewątpliwe zaburzenie energii psychicznej co wiąże się z jednej strony z myśleniem i przekonaniami a z drugiej strony z sama naturą, której podlegamy , tak jak wszystko w przyrodzie...i mamy swoje cykle...Warto może je bardziej uważnie śledzić i podejmować jakieś działania profilaktyczne, jakieś rytuały czy coś zbiorowego ,..nie ma u nas badań ani autorytetów w tym zakresie. Ale napewno jest na świecie jakaś wiedza na ten temat.Np. u Indian.

... wylądował w szpitalu...I wstyd...

E-tam. Nie wstyd najważniejszy.

Zaskoczył mnie ten wyraz w moim własnym poście . Prawdziwie niekontrolowalny fenomen - bo czego się wstydzić?




---- uwaga admina,
poprawione klamry cytatu

[Blanka]

viewtopic.php?f=7&t=4865
Hej River, tu jest wpis, który podnosi na duchu, może znajdziesz coś dla siebie. Ja czytałam go dawno i pamiętam tylko ogólny zarys.
Pomyslałam, że może dobre byłoby spotkanie z synem i psychologiem w szpitalu (o ile pozwala na to jego stan), to może nawiązała by się jakaś rozmowa i to byłby pierwszy krok?
Życzę powodzenia
a...teraz dopiero widzę, tylko nie rytuały i inne magie to nie jest potrzebne

[zbyszek]

Skojarzenie z rytuałami jest ciekawe, lecz same rytuały jako takie chyba nie wystarczą. Możliwe, że chodzi o to, żeby człowiek nie żył w jakiejś zasadnicznej rozterce uczuć, z którą nie może lub nie potrafi niczego począć. Można założyć, że wtedy jego struktury psychiczne będą najmniej lub najbardziej równomiernie obciążone i nie będą się tak łatwo załamywały. To bardzo ciekawa sprawa, w sumie chodzi chyba o to, czy potrafimy zrobić sobie samemu raj na ziemi.
- No, jakiś spokój ducha, pogodne spojrzenie i życzliwe otoczenie przyjaciółmi chyba nie jest nieosiągalne dla osób, które wychodzą ze szpitala.

[zbyszek]

Witaj River, jak wygląda sprawa od czerwca ? Co się zmieniło ? Czy syn uporał się z psychotyczną i zamknięciem, czy nadal je "pielęgnuje" ? Najlepiej byłoby dla Waszych kontaktów, żeby tych uczuć już po minięciu psychozy nie miał, a do tego trzeba rozpoznać je jako psychotyczne, zrozumieć, że one "żywią się" psychozą i leczyć tą ostatnią odpowiednimi lekami.

Bardzo dobrze rokuje i świadczy fakt, że sam udał się do szpitala.